Η γκρίνια Νικολαΐδη με όρους φαρ Ουέστ

Ο καουμπόι τινάζεται ανήσυχος και σκουντά τον άλλον: «Τζον, ξύπνα… Και στο 'λεγα, να μη διανυκτερεύσουμε σε τούτη την ερημιά». Ο Τζον μισανοίγει το μάτι του, αντικρίζει το φεγγάρι και αμέσως στρέφει το απορημένο βλέμμα στον συνταξιδιώτη του. «Τι είναι, Μπιλ;». Φοβισμένος εκείνος, ψελλίζει: «Κάτι άκουσα από τους θάμνους εκείνους… Ινδιάνοι θα είναι». Ο Τζον τον καθησυχάζει:

«Ηρέμησε, κάποιο ζώο θα ήταν. Οι Ινδιάνοι δεν κάνουν ποτέ θόρυβο. Κοιμήσου». Υστερα από μία ώρα ο Μπιλ σκουντά πάλι τον Τζον. «Τι άκουσες πάλι;», ρωτά αυτός. Ο Μπιλ απαντά: «Τίποτε απολύτως. Γι' αυτό φοβάμαι. Ινδιάνοι θα 'ναι...».

O φόβος του Μπιλ αντιπροσωπεύει την πάγια ψύχωση της ΑΕΚ -νοούμενης και ως «περιρρέουσας ατμόσφαιρας», όχι μόνο ως διοίκησης- με τη διαιτησία. Οταν βασιλεύει ησυχία, οι καταχθόνιοι ερυθρόδερμοι ή... πρασινόδερμοι προετοιμάζουν μεθοδικά την επίθεσή τους. Η ομάδα μένει ξάγρυπνη, σαν τον Μπιλ. Ο Ζήκος οσμίζεται δύσοσμες καταστάσεις στην ατμόσφαιρα. Κατά περιόδους τα βέλη μπορεί να είναι άφαντα ή να κατευθύνονται αλλού: δεν έχει σημασία, το κακό καταφθάνει με δρασκελιές. Οταν κάποια βέλη όντως καρφώνονται στο λημέρι του Μπιλ και του Τζον, ο πρώτος φωνάζει «τα έλεγα!». Ο Τζον είναι αμφίβολο αν θα σηκωθεί από τα σκεπάσματά του για τρίτη ή έκτη φορά -το να ακούς συνεχώς «οι Ινδιάνοι έρχονται» δεν προκαλεί λιγότερες αμφιβολίες ούτε λιγότερη κόπωση από τις διαδοχικές ανακαλύψεις λύκων στο μαντρί.

Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει τις δηλώσεις του Ντέμη Νικολαΐδη για τη διαιτησία με τρόπο τετριμμένο: τα ίδια, Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου. Το «Παντελής» κατά περίπτωση γίνεται «Πέτρος» (Κόκκαλης) ή «Λάμπρος» (Σκόρδας) για να μνημονεύσουμε δύο περιπτώσεις, κατά τις οποίες μεγαλομέτοχοι ΠΑΕ διαμαρτυρήθηκαν αυτοπροσώπως, ώστε -ας μου επιτραπεί η «δίκη προθέσεων»- να επηρεάσουν κατά το δοκούν τα «ανεμολόγια» των σφυριγμάτων. Η παρέμβαση του Ντέμη Νικολαΐδη, όμως, παρουσιάζει δύο τουλάχιστον ξεχωριστές πτυχές: πρώτη, το αφεντικό τής ΑΕΚ υποτίθεται ότι κομίζει νέο, υγιέστερο πνεύμα στα ποδοσφαιρικά πράγματα -αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται μερίδα των ΜΜΕ, με κατηγορηματικότητα σχεδόν θεολογική. Δεύτερη πτυχή: ο Ντέμης Νικολαΐδης ασφαλώς δεν πρωτοτυπεί καθόλου, όταν υιοθετεί εμπράκτως τους κώδικες της γκρίνιας, αυτούς οι οποίοι δείχνουν να αποτελούν ευαγγέλιο κάθε «καλής ΠΑΕ». Ξέρετε, φωνάζουμε για τα βέλη μόνο όταν κατευθύνονται εναντίον μας -αυτά μάλιστα είναι δηλητηριώδη, τα άλλα είναι αδέσποτα (σαν να λέμε «ανθρώπινα λάθη»). Αλλού έγκειται η μοναδικότητα του αφεντικού της ΑΕΚ: αντικρίζοντας ένα εχθρικό βέλος, μπορεί να… γράψει ολόκληρη την ιστορία του φαρ Ουέστ έτσι όπως νομίζει. Οχι, όμως, έτσι όπως είναι. Το να λες εν μέσω όλης τούτης της ανταλλαγής πυρών και βελών ότι σε αφήνει απροστάτευτο ο σερίφης, επειδή εσύ και οι φίλοι σου δεν κάνετε δουλειές με τον δήμαρχο της πόλης, συγγνώμη, αυτό δεν είναι σενάριο για «γουέστερν-σπαγγέτι», αλλά για «γουέστερν-κολοκύθια στο πάτερο». Επ' αυτού έγιναν ήδη εύστοχες επισημάνσεις στις σελίδες της «SportDay» (Τσόχος, Πανούτσος). Ο γράφων εκφράζει απλώς την ανθρώπινη συμπάθειά του προς του σερίφηδες και τους δημάρχους αυτού του κόσμου, όταν προσκρούουν σε τέτοια αχαριστία. Ξέρεις τι είναι να ακούν τέτοια, λες και πέρασε καμία δεκαετία από τότε που οι δικηγόροι τους πήγαν για ψάρεμα στο Ρίο Γκράντε κι όχι σε εκείνη την εκδίκαση της… γνωστής υπόθεσης; Τέτοια πίκρα ούτε σε όλο το ουίσκι του σαλούν δεν πνίγεται.

Εν πάση περιπτώσει, έως ότου μας εξηγήσει κάποιος πώς και γιατί ακριβώς η ΠΑΕ ΑΕΚ συνιστά μια «σοσιαλιστική νησίδα» στον εγχώριο ποδοσφαιρικό κόσμο, κάτι σαν «Ζανκτ Πάουλι» με μετόχους βγαλμένους από την παρισινή Κομμούνα, είμαστε καταδικασμένοι να αναλωθούμε σε ταπεινά θέματα. Είχε δίκιο ο Ντέμης για τη διαιτησία του συγκεκριμένου αγώνα; Εν πολλοίς, ναι. Ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι η ΑΕΚ με αυτή τη βουτυρένια άμυνα θα έπαιρνε βαθμό ή βαθμούς εάν σκόραρε νωρίς. Σίγουρα, όμως, θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες και σε τελική ανάλυση όσο ισχύει το αξίωμα ότι τα «φαλτσοσφυρίγματα» δεν (πρέπει να) συγκαλύπτουν τις αδυναμίες των ομάδων, άλλο τόσο ισχύει και το αντίθετο. Κάθε μία εκ των δύο παραμέτρων έχει τη σχετική αυτοτέλειά της.

Ο Φωτιάδης και ο βοηθός του στέρησαν από την προβληματική ΑΕΚ το δικαίωμα να συνεχίσει τις προσπάθειές της σε ένα «άλλο παιχνίδι». Απ' αυτό το σημείο, όμως, μέχρι τις απίστευτες γενικές αναγωγές του Ντέμη και όλων όσοι επιμένουν να βλέπουν μονίμως «αντι-ΑΕΚτσήδικο καταστάλαγμα» στις διαχρονικά κακές διαιτησίες, η απόσταση είναι αβυσσαλέα. Αν είναι να αποδεχθούμε ως αναπόφευκτους τους άχαρους μπακάλικους υπολογισμούς, ας τους κάνουμε τουλάχιστον σωστά -όχι «ξίδι» τα εναντίον μας και (όλα) «λάδι» τα εναντίον τους.

Αλλά… «άλλα παιχνίδια» δεν εντόπισαν, άραγε, εκεί στην ΑΕΚ; «Αλλα παιχνίδια», άραγε, θα βλέπαμε μόνο εάν ο Φωτιάδης δεν αποδεικνυόταν «φωστήρας» και εάν ο Βασσάρας υποδείκνυε το πέναλτι που δικαιούτο η ΑΕΚ στην Τρίπολη; Οχι δα. «Αλλο παιχνίδι» θα γινόταν και στο Περιστέρι εάν έβρισκε το δίκιο του ο Ατρόμητος στη φάση του 3ου λεπτού στον αγώνα με την ΑΕΚ. Σε «άλλο παιχνίδι» θα εξελισσόταν το ΑΕΚ - Λάρισα εάν ο Κασναφέρης δεν είχε έδειχνε… αποφασισμένος να αποφύγει τον καταλογισμό του «πέναλτι κι αποβολή», εκτός ίσως εάν έμενε στο χέρι του Αρουραμπαρένα κάποιο ευμέγεθες κομμάτι της φανέλας του Πάρα. Τελικά ο Αρουαμπαρένα, κατά την κρίση Κασναφέρη, δεν το Παρά-κανε…

«Αλλα παιχνίδια» θα ήταν τα Αρης - Ολυμπιακός και ΠΑΟ - Ξάνθη, εάν ο Κασναφέρης έβλεπε, ως όφειλε, τις παραβάσεις σε βάρος του Κοβάσεβιτς και του Σαλπιγγίδη αντιστοίχως. Δεν θα είχαμε απλώς «άλλα παιχνίδια», κατά 99,99% θα είχαμε άλλα αποτελέσματα εάν καταλογιζόταν το πέναλτι που δικαιούτο ο Σαλπιγγίδης στην εκπνοή του αγώνα στην Τρίπολη κι αν ο βοηθός διαιτητής δεν «έσβηνε» τη φάση του γκολ του Νούνιες στο Παγκρήτιο, διότι προηγουμένως ο Βασσάρας είχε διαπράξει από δύο χοντράδες (αυτό θα πει ισορροπία!) υπέρ και σε βάρος του Ολυμπιακού και του Εργοτέλη. Πιθανότατα θα είχαμε άλλο αποτέλεσμα στο Ολυμπιακός - Ξάνθη εάν ο Νικοπολίδης δεν «ακύρωνε» το κατά φαντασία πέναλτι. Εάν πάλι κάποιος πιστεύει ότι τέτοια λανθασμένη απόφαση στο 83' μιας αναμέτρησης έχει την ίδια βαρύτητα με ένα αντίστροφο λάθος στο πρώτο μέρος, άθελά του δικαιώνει όσα (ανάλογα) ισχυρίζονταν κάποιοι αναψοκοκκινισμένοι «γαύροι» για να «απαλύνουν» την υπόδειξη Βλάχου στο Καυταντζόγλειο.

Απλό ερώτημα: τα συνυπολόγισε όλα αυτά η «κιτρινόμαυρη» διοίκηση, τα έθεσε -στη ζυγαριά- αντιμέτωπα με τις (γνωστές τοις πάσι) περιπτώσεις, κατά τις οποίες οι «πράσινοι» και οι «κόκκινοι» ευνοήθηκαν, τήρησε ίσα μέτρα και σταθμά στην αποτίμηση κάθε φαλτσοσφυρίγματος και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η «Ενωση» θα «έπρεπε να είναι μπροστά με τουλάχιστον 6-7 βαθμούς»; Επρεπε, αλλά δεν είναι λόγω διαιτησίας; Αδυνατώ να πιστέψω ότι αυτό εννοούσε ο Ντέμης, εκτός εάν τα αρχικά «ΑΕΚ» σημαίνουν, πλέον, κάτι διαφορετικό. Ας πούμε «Αριθμητική Ειδικών Κανόνων» ή «Αριθμητική Ειδεχθώς Κακοποιημένη». Θέλω να πιστέψω την εκδοχή ότι ο Ντέμης κάτι άλλο εννοούσε. Τι όμως;

Οσο για τον Φωτιάδη, εάν αυτός δεν είναι απλώς κακός διαιτητής αλλά όργανο της «κοκκινοπράσινης» (ή όποιας άλλης εντοπίζει κάθε φορά ο φίλα προσκείμενος στην ΑΕΚ Τύπος) συνωμοσίας, τότε θα πρόκειται για πολύ μεθοδικό τύπο. Ο άτιμος προετοίμασε το «ξεκάρφωμά του» πολύ νωρίς! Περισσότερα επ' αυτού- και όχι μόνο- αύριο. Τι να κάνουμε, φαίνεται πως ενίοτε είναι αναγκαίο να διασχίζεις «στρέμματα» από μπακάλικους υπολογισμούς για να φθάσεις στην ουσία, τμήμα της οποίας συνίσταται στο εξής: όταν συνεχώς αναζητείς στα της διαιτησίας αντιπερισπασμούς, φτιάχνεις ομάδα με συχνούς «σπασμούς». Ανασφαλή. Αρκετό εκνευρισμό προκαλούν επιμέρους χειρισμοί του Φερέρ, τον πολλαπλασιάζει το μόνιμο άγχος α λα Μπιλ που βλέπει παντού Ινδιάνους.

ΥΓ.: Αύριο η συνέχεια.