Συνδικαλισμός για το θεαθήναι…

Ο Αντώνης Πανούτσος καλά (μου) τα γράφει. Ασχολούμαι συχνά με την ανακύκλωση των αυτοκινήτων και όχι μόνο, με την προσπάθεια ευαισθητοποίησης για την οδική ασφάλεια και με τόσα άλλα που ενδεχομένως πολλούς να τους αφήνουν αδιάφορους. Κι εγώ τον χαβά μου επειδή θεωρώ ότι αυτά τα θέματα βρίσκονται σε προτεραιότητα στις μέρες μας. Η προστασία του περιβάλλοντος και τα τροχαία ατυχήματα. Πιστεύω ότι και στους δύο τομείς όσα έχουν γίνει είναι ελάχιστα. Υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης της ποιότητας ζωής, αρκεί να διαθέτουμε ομαδικό πνεύμα και όχι συντεχνιακές αντιλήψεις. Δεν πρόλαβε καλά καλά να ξεκινήσει η πιλοτική εφαρμογή του μέτρου επέκτασης του ωραρίου λειτουργίας του μετρό και του ηλεκτρικού τη νύχτα της Παρασκευής και του Σαββάτου και άρχισαν οι στάσεις εργασίας των υπαλλήλων, που μοιράζουν και μανιφέστα τύπου: «Λειτουργία του μετρό τις μεταμεσονύχτιες ώρες: λέμε όχι». Αναφέρουν παράλληλα ότι έχουν κοινωνική αποστολή (όλοι οι άλλοι δεν έχουμε δηλαδή;), ότι συναίνεσαν για την επέκταση την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων (να τους ευχαριστήσουμε γι’ αυτό), ότι «από τη 1 τη νύχτα μέχρι τις 4:30 ένας στρατός εργαζομένων δίνει μάχη με τον χρόνο, έτσι ώστε κάθε πρωί όλα να βρίσκονται στις θέσεις τους» (ούτε σε επίταξη να ήταν…), ότι «η μείωση των ωρών συντήρησης θα έχει επιπτώσεις στην εύρυθμη λειτουργία, στην ασφάλεια του δικτύου και στην ποιότητα των υπηρεσιών», ότι «η παράταση του ωραρίου κοστίζει 3.600.000 ευρώ ετησίως» και ότι «αυτό το ποσό δεν καλύπτεται από τα έσοδα και θα γίνει προβληματικός ο σιδηρόδρομος».

Ωραία όλα αυτά, αλλά γιατί τα λένε τώρα και όχι πριν από 5 μήνες που το ανήγγειλε ο υπουργός Μεταφορών, ύστερα από αίτημα του δημάρχου Αθηναίων. Γιατί δεν έγινε τίποτε αρνητικά γνωστό από τις συζητήσεις με τις διοικήσεις του μετρό και του ηλεκτρικού; Δεν ξέρουν ότι ανάλογα μέτρα εφαρμόζονται στις συγκοινωνίες των μεγαλύτερων πόλεων της Ευρώπης. Γιατί δεν τα επισήμαναν τόσο καιρό, κοινοποιώντας τα μάλιστα στα ΜΜΕ; Γιατί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 που ίσχυσε το ίδιο δεν είχαμε πρόβλημα; Τώρα τα θυμήθηκαν όλα, ίσως λόγω συγκυριών. Και προσέξτε. Στο μανιφέστο δεν λένε αντιδρούμε γιατί θέλουμε π.χ. περισσότερες προσλήψεις. Ούτε προτείνουν κάτι. Απλώς δεν θέλουν την επέκταση του ωραρίου. Αδιαφορώντας αν έχουν όλοι χρήματα για να χρησιμοποιούν ταξί. Και όσο για τα ταξί, καλό είναι να λειτουργήσουν επιτέλους όπως στο εξωτερικό. Να τηλεφωνείς και σε δύο λεπτά να έρχεται εκεί που είσαι. Και φυσικά να το πληρώνεις ακριβότερα, διότι καλύπτει τις έκτακτες ανάγκες σου. Οχι όπως εδώ, που τη μια σε ρωτούν πού πηγαίνεις, την άλλη σε βάζουν με άλλους δύο-τρεις μέσα και αρχίζουν τη διανομή.

Για να καταλήξω με το μετρό, επειδή, όπως ανέφεραν οι εργαζόμενοι, έχουν κοινωνική αποστολή, θα πρέπει να γνωρίζουν κιόλας ότι το μεγαλύτερο συγκοινωνιακό έργο της Αθήνας (σε λίγο και της Θεσσαλονίκης) οφείλει να συνεισφέρει και στον περιορισμό των τροχαίων ατυχημάτων. Αν οι νέοι παίρνουν το μετρό για να γυρίσουν σπίτι τους στις 2 τη νύχτα, ίσως να μην οδηγούν πιωμένοι με τη μοτοσικλέτα ή το αυτοκίνητο. Ισως να γλιτώσουμε κάποιους. Από αυτούς που δεν βλέπω να γλιτώνουμε εύκολα είναι από τους κατ' επάγγελμα συνδικαλιστές.