Των κατά Τζίγκερ επιστολών το ανάγνωσμα...

Eίναι τόσο σημαντικές οι επιστολές που έστειλε στον Γιώργο Ψυχομάνη και στον Γιώργο Μπίκα ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ως πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας; Ρίχνοντας μια ματιά στο περιεχόμενό τους -το οποίο, σημειωτέον, είχε συζητηθεί στο τελευταίο Δ.Σ. της Σούπερ Λίγκας πριν από δύο εβδομάδες- θα έλεγα όχι. Ο Τζίγκερ επισημαίνει το προφανές, ότι δηλαδή η διαιτησία του πρωταθλήματος πάει από το κακό στο χειρότερο και ότι οι παρατηρητές έχουν σταματήσει να παραπέμπουν διαιτητές. Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να έχει αντιρρήσεις γι' αυτό. Ο Ολυμπιακός δυσανασχέτησε για τον χρόνο που στάλθηκαν οι επιστολές και όχι για το περιεχόμενό τους. Είναι άλλο πράγμα να κάνεις μια τέτοια παρέμβαση μετά το ματς Παναθηναϊκός-Καλαμαριά κι άλλο μετά το Ολυμπιακός-Αρης. Τουλάχιστον στο επίπεδο των εντυπώσεων.

Αφορμές

Οσο πλησιάζουμε προς το τέλος της σεζόν η καλή σχέση του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ θα δοκιμάζεται κάθε αγωνιστική και περισσότερο. Το πρωτάθλημα δεν γίνεται να το κερδίσουν δύο και το μπρα ντε φερ καλών τρόπων κάποια στιγμή θα σταματήσει. Θυμίζω ότι ο επίσημος Ολυμπιακός δεν είπε κουβέντα όταν στην κοπή της πίτας του ΠΑΟ ο Τζίγκερ παρακάλεσε τις κυρίες να κλείσουν τα αυτιά τους και τους ποδοσφαιριστές του «να γαμ.. τον πουσ… τον Ολυμπιακό». Από την άλλη ο επίσημος ΠΑΟ δεν είπε το παραμικρό όταν ο Πέτρος Κόκκαλης αμφισβήτησε την επέτειο των 100 χρόνων του συλλόγου. Αν ήθελαν να τσακωθούν είχαν μια χαρά αφορμές. Αλλά δεν το ήθελαν.

Τζόγος

Θέλω να κάνω κατανοητό ποια είναι η ιστορία του φετινού πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός, μετά την ίδρυση της Σούπερ Λίγκας, είναι φανερό ότι παραχώρησε στον ΠΑΟ ένα μέρος της απόλυτης εξουσίας του που είχε στον χώρο της ελληνικής διαιτησίας χάρη στους εκλεγμένους από τον Θωμά παλιόφιλους συνεργάτες. Η Συγγρού είναι το πεδίο συνάντησης των δύο -αρκεί κάποιος να δει τους χορηγούς για να καταλάβει τις παρασκηνιακές διαδρομές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι χορηγοί που συνεργάζονται με τον ένα και τον άλλο στηρίζουν και τους ανθρώπους της Συγγρού, που εδώ και καιρό διακατέχονται από την αγωνία να τα έχουν καλά με τον ΠΑΟ, θεωρώντας ότι με τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Πιθανότατα οι δύο οικογένειες πίστεψαν σοβαρά και το σχέδιο δημιουργίας εταιρείας τζόγου -μολονότι πρέπει να πω ότι από τότε που ανανεώθηκε η σύμβαση της Ιντραλότ με τον ΟΠΑΠ η σχετική φιλολογία έχει (όχι τυχαία) σταματήσει.

ΑΕΚ

Ολα θα ήταν υπέροχα αν δεν υπήρχε η ΑΕΚ. Πρέπει να πω ότι μόνο δύσκολο δεν είναι να πάρει ο ΠΑΟ το πρωτάθλημα: το κατέκτησε και πριν από τέσσερα χρόνια όταν εξαιτίας της νίκης της Ν.Δ. είχε πέσει στη Συγγρού ένας πανικός και ο Μπίκας έστειλε τον Δούρο στο ντέρμπι της Λεωφόρου. Τη μεγάλη ζημιά την κάνει η ΑΕΚ που μπαίνοντας σφήνα μεγαλώνει τους εκνευρισμούς -μην ξεχνάμε ότι υπάρχει στη μέση και ο ενοχλητικός «Ρίμπο». Αν δεν υπήρχε, ο ΠΑΟ θα γιόρταζε τα εκατό χρόνια του ως πρωταθλητής, εάν κι εφόσον στη διαδρομή αποδεικνυόταν πιο δυνατός από τον Ολυμπιακό που είχε δεσμευτεί ότι δεν θα του έβαζε τρικλοποδιές -θυμηθείτε τη διαιτησία των δύο μεταξύ τους ντέρμπι. Ο ΠΑΟ πήρε τα μέτρα του, ο Ολυμπιακός θα καθόταν ήσυχος και θα έπαιζε την μπάλα του, αλλά μας προέκυψε η ΑΕΚ και μπροστά στην πιθανότητα να μας πιάσει κορόιδα ο Ντέμης έπεσε ένας ψιλοπανικός, αποτέλεσμα του οποίου είναι κάποιες πρόσφατες ομορφιές. Αυτό νομίζω είναι η αιτία του πρόσφατου «καβγά»: θέλουν και οι δυο να υπενθυμίσουν ότι η διαιτησία (και ο τίτλος) είναι μια ιστορία δική τους. Ευτυχώς το πράγμα δεν είναι τόσο δεδομένο: η ΑΕΚ, ποντάροντας στις συμπάθειες των ουδέτερων, θα παλέψει όσο μπορεί.

Λάφυρο

Θα τσακωθούν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ; Πιστεύω ναι και πολύ σύντομα, αλλά όχι για τους παρατηρητές του Μπίκα και τους διαιτητές του Ψυχομάνη. Θα τσακωθούν για το μεγάλο λάφυρο που είναι η Συγγρού. Πλέον μετά την ενασχόλησή του με τα θεσμικά μέσω της Σούπερ Λίγκας ο Τζίγκερ έχει καταλάβει πώς ακριβώς παίζεται το παιγνίδι. Κυρίως διαπίστωσε με τα μάτια του ότι όποιος μετράει στη Συγγρού έχει και άνεση χειρισμών: ρωτούν τη γνώμη του, τον προσέχουν, σκέφτονται τι θέλει, τον ψιλοφοβούνται. Το θέμα είναι ότι η θητεία του στη Σούπερ Λίγκα το καλοκαίρι τελειώνει και χωρίς τη θέση του προέδρου (ή του αντιπροέδρου στη Συγγρού) δεν γίνεται να έχεις λόγο για τους αρχιδιαιτητές, τους διεθνείς διαιτητές, τους παρατηρητές κ.ά. Οταν το έργο το δεις από μέσα καταλαβαίνεις πλέον καλά και πως γίνεται και είναι δύσκολο να κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια. Τον Οκτώβρη στο καλεντάρι υπάρχουν εκλογές. Την περασμένη φορά, τέσσερα χρόνια πριν, μολονότι ο μηχανισμός της Ν.Δ. περίμενε από τον ΠΑΟ πρωτοβουλίες, αυτές δεν υπήρξαν ποτέ -πιθανότατα επειδή η κατάκτηση του πρωταθλήματος λειτούργησε ως χρυσόσκονη. Τώρα είναι μάλλον δύσκολο να υπάρξει η ίδια αποστασιοποίηση, πόσω μάλλον όταν δεν υπάρχει πια και το παραμύθι με τον κακό Βίκτορα. Οταν ο Σάββας ρωτάει «τι κάνει ο Στράτος;» δεν το κάνει τυχαία. Το ξέρει ότι έγνοια του είναι οι χρεοκοπημένες ενώσεις.

Δύσκολες

Θα αφήσει ο Ολυμπιακός το κάστρο; Ούτε για πλάκα -μάχη θα γίνει! Μαχαίρια ακονίζονται από τώρα. Καλές οι φιλίες, αλλά αν δεν βγαίνουν όλοι κερδισμένοι είναι δύσκολες...


Υπερβολή

O Χριστόδουλος έζησε με τιμές πρωθυπουργού και με τέτοιες κηδεύτηκε: η γκλαμουριά που ήταν πάντοτε το χαρακτηριστικό στοιχείο της πολιτικής δράσης του χαρακτήρισε και την ύστατη ώρα του. Ο μακαριστός υπήρξε κυρίως υπερβολικός -έτσι θα τον θυμάμαι. Η υπερβολή είναι ένας εύκολος τρόπος για να τραβάς την προσοχή κι αυτό ο Αρχιεπίσκοπος το ήξερε καλά. Οι συμπεριφορές και οι θέσεις του είχαν πάντοτε αυτό το στοιχείο: για αυτό και τα ΜΜΕ τον αγάπησαν -έδινε τόσα πολλά θέματα που δεν μπορούσαν να τον αγνοήσουν.

Οι παρεμβάσεις του στα πολιτικά και τα κοινωνικά πράγματα δεν είχαν τίποτα το μετρημένο. Ο Χριστόδουλος έκανε σημαία του το θέμα των ταυτοτήτων μολονότι γνώριζε πολύ καλά ότι δεν έχει κανένα νομικό δίκιο: το έκανε επιδιώκοντας μια κάθετη ρήξη με τη συντεταγμένη πολιτεία. Οι ρήξεις είναι ευκολότερες όταν βασίζονται σε ακραίες απαιτήσεις ή διεκδικήσεις και οι θέσεις γίνονται περισσότερο κατανοητές όταν στην υπερβολή τους είναι ριζοσπαστικά μεροληπτικές. Ο Χριστόδουλος έπαιζε στη λογική του «άσπρου-μαύρου» χωρίς να ενδιαφέρεται να εκπροσωπεί απαραίτητα τη λευκότητα: τον ένοιαζε από την πρώτη στιγμή να δώσει ένα σαφές στίγμα. Γι’ αυτόν τον λόγο αγαπήθηκε παράφορα από το κοινό του: προσπερνώντας το political correct μιας εποχής, υιοθέτησε και ευλόγησε θέσεις που στη μεταπολίτευση έμοιαζαν ορφανές. Ο Χριστόδουλος έδωσε λόγο σε ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που ένιωσε και νιώθει καταπιεσμένο από την ίδια την προοδευτική αλλαγή της. Στα δικά μου μάτια ο Χριστόδουλος ήταν ένας Ανδρέας της Δεξιάς -ο άνθρωπος που ξανάφερε στο κέντρο της προσοχής μια σειρά από αντιλήψεις που η μετά το 81 Ελλάδα έκρυβε κάτω από το χαλάκι στο όνομα του δυτικοευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού της. Δεν τον κρίνω -απλώς επισημαίνω ότι δεν περιορίστηκε στο να δώσει ένα πολιτικό στίγμα, αλλά έγινε και ο ίδιος εκφραστής ενός κόσμου που φοβάται για την αλλαγή του.

Δεν συμφωνούσα σε τίποτα με τον Χριστόδουλο. Πιστεύω όμως ότι ο λόγος της τεράστιας δημοφιλίας του ήταν κυρίως η αντιπάθεια που προκαλούν οι επικριτές του. Η παρουσία του συσπείρωσε το αντικληρικό στρατόπεδο στην Ελλάδα, μόνο που το στρατόπεδο αυτό, πέφτοντας θύμα της στρατηγικής του Αρχιεπισκόπου, παρασύρθηκε σε υπερβολές. Προέκυψε για χρόνια μια ακραία σύγκρουση που μεγάλωσε την επιρροή της εκκλησίας μέσω της μάλλον ανώριμης αμφισβήτησής της. Στο τέλος βγήκαν όλοι χαμένοι, όπως πάντοτε συμβαίνει όταν υπάρχει ανωριμότητα και σύγχυση -είναι η ιστορία της Ελλάδας που ζούμε...

Μεγάλη πίκρα

Θα πρέπει να είναι πάρα πολύ δυσαρεστημένος ο Γιώργος Ορφανός με όσα συμβαίνουν στον Κώστα Κουκοδήμο. Μπορεί και να έχει αρρωστήσει από τη στενοχώρια του ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού. Είμαι επίσης βέβαιος ότι ο Ορφανός γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Κουκοδήμος δεν συμμετέχει σε συναλλαγές -σίγουρα ο βουλευτής Θεσσαλονίκης της Ν.Δ. θα θυμάται πόσο πιστά τηρούσε τις οδηγίες του ως γενικός γραμματέας Αθλητισμού ο κάποτε μεγάλος πρωταθλητής, αλλά και πόσο προσεκτικά διάλεγε τότε τους φίλους του. Πιστεύω μάλιστα ότι αυτές τις μέρες ο Ορφανός δεν έχει τοποθετηθεί υπέρ του Κουκοδήμου από την πίκρα που νιώθει...

(Να δεις πώς το λένε; Ολα εδώ πληρώνονται; Ετσι ακριβώς...)