Τα συγκοινωνούντα δοχεία του Ιανουαρίου

Εάν η θεωρία συνωμοσίας του συρμού είναι ότι το μπάσιμο Βγενόπουλου ώθησε τον Βαρδινογιάννη να κατεβάσει τα βρακιά στον Τσακίρη για τον Σπυρόπουλο (με αποκορύφωμα τον ομολογουμένως τερατώδη όρο να μη χρησιμοποιηθεί ο παίκτης, σαν να πρόκειται για δανεικό, στα επόμενα... επτά ματς του Παναθηναϊκού με τον Πανιώνιο!), άλλο τόσο μπορεί να σταθεί σαν θεωρία ότι το deal «Σπυρόπουλου» ώθησε τον Κόκκαλη να κατεβάσει με τη σειρά του, σε μια νύχτα μέσα, τα βρακιά στους Βραζιλιάνους για τον Λεονάρντο.

Ο Λεονάρντο, απ' όσα προκύπτουν, δεν είναι χαμηλότερου κόστους (απ' τον Σπυρόπουλο) λύση. Αυτό, για αρχή, καταρρίπτει το επιχείρημα που έχουν εύκολο, στην άκρη της γλώσσας, τα αφεντικά των μεγάλων ελληνικών ομάδων (για την... παράνοια, τάχα, των «μικρών») όποτε ζητούν ν' αγοράσουν τους ποδοσφαιριστές τους. Εδώ, ενώ τα χρήματα που ζητούσε ο Τσακίρης κρίθηκαν «ο κούκος αηδόνι», τα ίδια (ή και λίγο περισσότερα) χρήματα δόθηκαν στους Βραζιλιάνους με χαρακτηριστική άνεση!

Ο κούκος αηδόνι, για το σίγουρο μέγεθος «Σπυρόπουλος». Η... άνεση, για το ρίσκο «Λεονάρντο». Δεν μοιάζουν, αυτά, να (πολυ)συμβαδίζουν. Ως λογική παζαριού. Ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει στην πράξη, στο αγωνιστικό πεδίο που είναι φυσικά το πρωτεύον, τούτο μένει να φανεί. Οτι τον Λεονάρντο τον ψώνισαν από κλαμπ Β' Κατηγορίας στην πατρίδα του, αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως κάτι (εξ ορισμού κακό). Ο Εντσον Ρατίνιο, καθόλου άσχημη επιλογή της ΑΕΚ, ήταν... Γ' Κατηγορία (Βραζιλίας). Ο Μπλάνκο, Β' (Αργεντινής).

Επιστρέφοντας στις θεωρίες, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, αλλάζοντας ματιές (οι μεν τι κάνουν οι δε), λειτουργούν σαν «συγκοινωνούντα δοχεία». Εχω, π.χ., πεποίθηση ότι η διαπραγμάτευση με την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης σύρθηκε, και... ταλαιπωρήθηκε τόσον καιρό, εξαιτίας (και) του Μπόρχα! Εάν στον Παναθηναϊκό είδαν (γερμανική) ομάδα Β' Κατηγορίας ν' αγοράζει τον Μπόρχα για ένα εκατομμύριο, δεν είν' αφύσικο ότι τους φαινόταν λίγο το ενάμισι (από γερμανική ομάδα Α' Κατηγορίας) για τον Μάντζιο.

Κατέληξαν, χθες, στην ενδιάμεση (προσωρινή) λύση του δανεισμού. Στην ουσία, έβαλαν το ζήτημα κάτω απ' το χαλί μέχρι το καλοκαίρι. Γιατί, πέρα απ' το οικονομικό σκέλος, πράγματι ο Παναθηναϊκός κάποια στιγμή έπρεπε, πρέπει, να δει τι θ' αποκάνει μ' ένα παιδί που έχει πάψει προ πολλού... να είναι παιδί, για την ακρίβεια τον Απρίλιο κλείνει τα 25, και δεν έχει κανένα νόημα (αν θέλετε, καμία προοπτική) να συνεχίσει να παριστάνει το βεγγαλικό.

Ή δουλεύουν μαζί του, ποντάρουν και χτίζουν για να βασίζονται επάνω του, ή (εκτιμούν πως ό,τι ήταν να κάνουν το έκαναν, και) συνεχίζει στην ευχή της Παναγίας. Στη σκέψη των συγκοινωνούντων δοχείων, η με απόσταση μόλις 24 ωρών κατάληξη του Σαμαρά, επίσης δανεικού, στη Σέλτικ και του Μάντζιου στην Αϊντραχτ έχει μια τέτοια (κοινή) λογική. Το κοινό των μετακινήσεων είναι ότι οι δύο στράικερ ενδέχεται να διεκδικούν... μία θέση στους 23 του Euro 2008.

Είναι ή δεν είναι μέσα στη λίστα του Ρεχάγκελ το καλοκαίρι, εννοείται πως η ζωή και η καριέρα δεν σταματούν, δεν τελειώνουν, στην Αυστρία. Ο Σαμαράς είναι δύο χρόνια μικρότερος, αλλ' αυτό... στο πιστοποιητικό γέννησης. Στην πραγματικότητα, ευρίσκεται σε παρεμφερές (με τον Μάντζιο) σταυροδρόμι. Διαθέτει τα εκ γενετής προσόντα. Είναι οπλισμένος με την (κατά τεκμήριον, στην Ολλανδία, αξιόπιστη) εκπαίδευση στα βασικά. Παίρνει, επιπλέον, τη σωστή κατεύθυνση (και την ανάλογη υποστήριξη) απ' την οικογένεια.

Οπότε... τι έχει το έρμο και, εκεί που υπήρξε αγορά έξι εκατομμυρίων λιρών, τώρα (η οψιόν αγοράς) έπεσε στα δυόμισι; Η συρρίκνωση, στο μισό κι ακόμη λιγότερο, είναι αυταπόδεικτη. Και, στο διεθνές σύστημα του ποδοσφαιρικού μάρκετ, γενικώς τα μεγέθη «δεν κάνουν λάθος». Κατόπιν τούτων, στην τι-κάνω-με-την-καριέρα-μου καμπή, η μοναδική διέξοδος είναι η «φυγή προς τα εμπρός». Η Σέλτικ, το έπραξε και με τον Χίνκελ απ' τη Σεβίλλη, του παρέχει την ευκαιρία (εκτός απ' το να κάνει ντεμπούτο στο Τσάμπιονς Λιγκ, το κυριότερο) να γίνει, από απλώς «παίκτης του ρόστερ» που ήταν στη Μάντσεστερ Σίτι, παίκτης-κλειδί.

Δεν τον πήραν τα χρόνια, αλλά δεν θα 'χει κι απεριόριστες τέτοιες (ευκαιρίες).