Κινδυνεύει από τα πολλά προσόντα του

H αλήθεια είναι ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να εκτιμήσεις τις ικανότητες ενός ποδοσφαιριστή. Δεν είναι αστροφυσική το ποδόσφαιρο. Ενας ποδοσφαιριστής που έχει καλό κοντρόλ, είναι δυνατός, γρήγορος, εύστροφος και έχει τακτική παιδεία θα κάνει καριέρα. Τις περισσότερες φορές, αν δεις δύο-τρεις φορές έναν παίκτη, καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Εκτός αν πρόκειται για τον Μάντζιο. Που έχει τρομερά προσόντα, αλλά κανείς ποτέ δεν βρήκε τον τρόπο να τα αναδείξει.

Γκολ

Τον Μάντζιο τον θυμάμαι από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Ιανουάριος του 2001, ντεμπούτο με γκολ κόντρα στον Εθνικό Αστέρα. Λυγερόκορμος, ψηλός, με σπυράκια στο πρόσωπο σαν παιδάκι που το 'σκασε από την αυλή του σχολείου και ήρθε κρυφά στο γήπεδο. Την επόμενη σεζόν πήρε πολλές ευκαιρίες. Εκανε είκοσι συμμετοχές στο πρωτάθλημα και ξεκίνησε σε δέκα ματς βασικός. Πέτυχε 4 γκολ, ένα εναντίον της ΑΕΚ έδειξε ότι έχει στοιχεία για να γίνει μεγάλος φορ. Στην πλατεία άρχισαν παρομοιώσεις με τους μεγάλους γκολτζήδες, ο Αχιλλέας Μπέος έδειξε ενδιαφέρον. Ο μικρός έπαιζε σε έναν Πανιώνιο καταπληκτικών χαφ (Μπελά, Παρόντι, Πίνο κ.ά.), που βοηθούσαν τους επιθετικούς να σκοράρουν. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνη τη σεζόν έβαλαν πολλά γκολ ο Μουζαουί και ο Σίλιακ, αλλά κι ο Ιωάννου, που επίσης έπαιζε συνήθως αλλαγή.

Ελπίδων

Την επόμενη σεζόν ο Βαγγελάκης θα κληθεί στην Εθνική Ελπίδων και τη μεθεπόμενη θα γίνει ο βασικός φορ της. Στο πρωτάθλημα δυσκολεύεται να βάλει γκολ, με τη φανέλα της Εθνικής, όμως, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Πετυχαίνει τρία στο Καζακστάν, δύο με την Αλβανία, ένα αλλά φαρμακερό στους Τούρκους. Την ώρα που πληθαίνουν τα καλά λόγια και οι μάνατζερ «σκοτώνονται» να πάρουν την υπογραφή του, στην πλατεία ξεκινάει μια μουρμούρα χωρίς προηγούμενο: ο μικρός κατηγορείται ότι διαλέγει ματς, ότι παίζει καλύτερα στην Εθνική Ελπίδων και στα ευρωπαϊκά ματς, ότι έχει στο μυαλό του τη μεταγραφή του. Ποτέ ποδοσφαιριστής δεν κρίθηκε τόσο υπερβολικά (και άδικα) από τους Πανιώνιους, οι οποίοι σημειωτέον δεν έβλεπαν το προφανές: ότι ο μικρός πάλευε μόνος, για να πείσει για την αξία του, χωρίς υποστήριξη από την ομάδα.

Μαλεζάνι

Στον ΠΑΟ αποκτάται ως σέντερ φορ γιατί τέτοιος μοιάζει. Τον αγαπάει και τον εμπιστεύεται ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι που ορκίζεται στα προσόντα του, αλλά σε μια κουβέντα που έχουμε δυσκολεύεται κι αυτός να μου τα εξηγήσει. Τον Μαλεζάνι τον μάγευε η ικανότητα του Μάντζιου να προστατεύει την μπάλα. Τον θεωρούσε ιδιαιτέρως εξελίξιμο και πίστευε ότι κάποια στιγμή θα μάθει να κινείται σωστά και χωρίς την μπάλα και θα γίνει ένας ιδανικός ποδοσφαιριστής για την κορυφή της επίθεσης. Ο μικρός την πρώτη χρονιά παίζει καλύτερα με τον Τόργκελε απ' ό,τι με τον Παπαδόπουλο, έχει ωραία τελειώματα, αλλά κάτι του λείπει. Αυτό τον ακολουθεί σε όλη τη διαδρομή του στον ΠΑΟ. Ο Μάντζιος αντιμετωπίζεται από όλους τους προπονητές του ως ένας παίκτης που θα γίνει κάτι σπουδαίο, αλλά το τι θα γίνει δεν το ξέρει κανένας! Κανένας, ούτε και ο ίδιος ο Μαλεζάνι που τον λάτρευε, δεν είχε ποτέ ένα σχέδιο αξιοποίησής του. Πιο πολύ περιμένουν από τον Μάντζιο να αξιοποιήσει τους υπόλοιπους, παρά ψάχνουν το πώς θα τον διευκολύνουν.

Παράξενη

Η φετινή του χρησιμοποίηση είναι η πλέον παράξενη. Ο Πεσέιρο τον χρησιμοποιεί ως βασικό στα ντέρμπι του ΠΑΟ στη Λεωφόρο με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Ο Μάντζιος κάνει ένα σπουδαίο ματς με την ΑΕΚ, στο οποίο δικαιολογημένα θεωρήθηκε το «κλειδί» της νίκης του ΠΑΟ. Βλέποντάς τον νομίζεις ότι με αυτόν σέντερ φορ ο ΠΑΟ αποκλείεται να έχει πρόβλημα στις κλειστές άμυνες. Κι όμως αυτού του τύπου το μεστό και σοφό παιχνίδι, ο ίδιος παίκτης στάθηκε σχεδόν αδύνατο να το επαναλάβει. Γιατί; Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι ελάχιστα έχουν ασχοληθεί οι προπονητές μαζί του. Τα καλά του ματς ήταν πιο πολύ θέμα ατομικού κινήτρου, ευκαιρίες να δείξει τι αξίζει. Και στον ΠΑΟ επαναλαμβάνεται η ιστορία του Πανιωνίου! Οι προπονητές τον βλέπουν ψηλό, δυνατό, καλό με την μπάλα και πιστεύουν ότι δεν έχει ανάγκη από συμβουλές. Παραδοξολογώντας, θα 'λεγα ότι στην Ελλάδα ο Μάντζιος κινδύνεψε σοβαρά να χαθεί, γιατί έχει πολλά προσόντα!

Παίκτης

Το μόνο συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει παρακολουθώντας τον Βαγγελάκη είναι πως θα ήταν ένας σπουδαίος επιθετικός σε μια ομάδα με προσχεδιασμένη ανάπτυξη και σχηματική επίθεση. Αν έπαιζε σε μια ομάδα που δούλευε γι' αυτόν και του έδινε τη δυνατότητα να τελειώνει φάσεις, πιθανότατα σήμερα να ήταν ένας από τους καλύτερους finisher σκόρερ του πρωταθλήματος. Η περίπτωσή του μου θυμίζει λίγο τον Δημητριάδη. Οταν βρήκε τον Μπάγεβιτς (και τον Σαβέσκι, τον Αλεξανδρή, τον Κασάπη, τους εκφραστές του οργανωμένου επιθετικού ποδοσφαίρου), έκανε τα δίχτυα των αντιπάλων να αναστενάξουν. Οσο πάλευε μόνος του, ήταν απλώς ένας σεβαστός παίκτης.

Χώρους

Στη Γερμανία ο Μάντζιος θα βρει χώρους και θα δείξει την τεχνική του. Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι μου μοιάζει δύσκολο η επίθεση της Αϊντραχτ να χτιστεί πάνω του. Το ότι θα τους κερδίσει με τα προσόντα του, μου μοιάζει βέβαιο. Ελπίζω να μπουν στον κόπο να αναδείξουν την τακτική του χρησιμότητα. Δεν είναι εύκολο -ρωτήστε και τον Μαλεζάνι, τον Μουνιόθ, τον Πεσέιρο…

Περίληψη

Mου έδωσε το κείμενο ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος χθες. Ανήκει σε ένα 15χρονο μαθητή της Α' λυκείου, τον Χάρη Παρασκευόπουλο. Λυπήθηκα που λίγο το έκοψα. Χαρείτε τον μεστό του λόγο στην περίληψη προηγουμένων του ΠΑΟ που επιχειρεί:

«Πέμπτη 17 Ιανουαρίου. Ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος προχωρά στη σύσταση της "Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης", μετά τη συντριβή από τον "αιώνιο" αντίπαλο, με στόχο έναν πολυμετοχικό Παναθηναϊκό. Ο ίδιος, πρώην αθλητής του Παναθηναϊκού στο άθλημα της ξιφασκίας, είναι φανατικός και δεδηλωμένος οπαδός του ΠΑΟ, ενώ τη δεκαετία του ’80 υπήρξε στέλεχος της ΠΑΕ. Οπως, άλλωστε, έχει αναφέρει και στη συνέντευξή του στο "Τριφύλλι", όταν χάνει ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη κάθεται και βλέπει ΤV Magic μέχρι τις 4:00 το βράδυ. Σε αυτή του την αγάπη για τον ΠΑΟ προσπάθησε να επενδύσει και στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε για να εκθέσει τις ιδέες της ΠΕΚ. Επένδυσε στην "πράσινη" καρδιά του, χρησιμοποιώντας την επίκληση στο συναίσθημα ως τρόπο πειθούς (…)».

«Ενα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του Βγενόπουλου στη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι η απόλυτη στήριξη που απολαμβάνει εκ μέρους των διοικητικών Διόσκουρων της ΚΑΕ ΠΑΟ, Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο, οι οποίοι ήταν παρόντες στη συνέντευξη Τύπου, αλλά και το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΤΑΠ, κ. Βλάσης Σταθοκωστόπουλος, είναι θετικός στις προτάσεις της ΠΕΚ. (…)».

«Ωστόσο, οι προτάσεις του κ. Βγενόπουλου ήταν αόριστες και μερικές από αυτές, όπως ο τεχνικός διευθυντής, η τεχνική επιτροπή παλαιμάχων και η σπόντα για το μοιραίο λάθος του Σαριέγκι στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, σκονισμένες χωρίς καμία καινοτομία. Επιπλέον δεν έπεισε με τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να διεισδύσει στα δρώμενα της ΠΑΕ. Το πλάνο το οποίο παρουσίασε περιείχε πάρα πολλές ασάφειες. Μια απλή ερώτηση είναι πώς είναι δυνατόν να συγκρίνει τον απόλυτα υγιή οικονομικά Παναθηναϊκό με την ΑΕΚ και το διοικητικό πλάνο που εφαρμόστηκε σε αυτή, σε μία περίοδο που κινδύνευε να υποβιβαστεί στη Δ' Εθνική. Πιστεύω ότι θα ήταν προτιμότερο για τον κ. Βγενόπουλο να συνομιλήσει πρώτα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας με τον κ. Βαρδινογιάννη και να διερευνήσει τις προθέσεις του και στη συνέχεια να δώσει συνέντευξη Τύπου».

«Πάντως, ο Παναθηναϊκός μπορεί να βγει κερδισμένος απ’ αυτήν την "εμφύλια" διαμάχη. Αυτό αποδείχτηκε από τη ρελάνς εντυπώσεων που πραγματοποίησε ο κ. Βαρδινογιάννης κλέβοντας μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον Νίκο Σπυρόπουλο...».

Τρεις λαλούν….

Αν ανησυχείτε για το πού βρίσκεται και τι κάνει ο Οτο Ρεχάγκελ θέλω να σας πληροφορήσω ότι είναι μια χαρά. Στο in.gr διάβασα μάλιστα ότι αύριο θα πάει στον χορό της κρατικής Οπερας της Βιέννης μαζί με τη Νανά Μούσχουρη! «Ο χορός» -γράφει το site - «είναι ο 52ος στη σειρά μεταπολεμικά και οι ρίζες του ανάγονται στο 1877. Θεωρείται το επιστέγασμα των εκατοντάδων χοροεσπερίδων που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στην αυστριακή πρωτεύουσα την περίοδο της Αποκριάς, αλλά και ο καλύτερος παγκοσμίως. Και αυτό, διότι συνοδεύεται από την "καλύτερη ορχήστρα", τη Φιλαρμονική της Βιέννης, χορεύει σε αυτόν το "καλύτερο μπαλέτο" και όλα αυτά στην "ωραιότερη αίθουσα χορού στον κόσμο"».
Αυτά, για να μη νομίζετε ότι ο Οτο πάει στα χειρότερα….