Πω, πω «ειλικρίνεια»...

Συνειδητοποιείτε, αλήθεια, πόσο συχνά «χρεώνουμε» στο ποδόσφαιρο φαρισαϊσμούς που θριαμβεύουν και εκτός των αθλητικών ορίων; Χαρακτηριστικό παράδειγμα: επισημαίνουμε -και καλά κάνουμε- ότι οι ΠΑΕ φιλοδοξούν να «το 'χουν δίπορτο», εσαεί. Ποιο; Μα το κέρδος φυσικά!

Αξιώνουν να απολαμβάνουν όλα τα οφέλη που απορρέουν από την ιδιότητα και τη δραστηριότητα ιδιωτικών επιχειρήσεων. Οταν, όμως, τα θαλασσώνουν ξεχνούν αυτομάτως τους «νόμους της αγοράς», απαρνούνται την «ελεύθερη οικονομία» και προσχωρούν στον άκρατο... κρατισμό. Διότι σε ποια άλλη σφαίρα, αν όχι σε αυτή του άτεγκτου κρατικού «προστατευτισμού», κινούνται τα γνωστά αιτήματά τους; «Δώστε μας -με χίλιους κι έναν τρόπους- κρατικό χρήμα. Σβήστε τα χρέη που έχουμε προς το Δημόσιο, αποδίδοντας την ευθύνη όχι σ' εμάς, τις Ανώνυμες Εταιρείες, αλλά στην κακοδιαχείριση των τέως μεγαλομετόχων» -λες κι αυτούς δεν τους ανέδειξαν οι ίδιες οι ΠΑΕ. Μονά ζυγά δικά τους...

Μακάρι τούτες οι οβιδιακές μεταμορφώσεις να χαρακτήριζαν μόνο την εγχώρια ποδοσφαιρική βιομηχανία ή και άλλες στην αλλοδαπή. Αλλά δεν... Το φαινόμενο είναι κατά πολύ ευρύτερο, βαθύτερο και -γι' αυτό- εξοργιστικότερο. Ολόκληρο το σύγχρονο παγκόσμιο οικονομικό status αποπνέει αυτή την υποκρισία. Είσαι νεοφιλελεύθερος, πιο φανατικός κι από τον Φρίντμαν ή τον «ημέτερο» Ανδρέα Ανδριανόπουλο, αλλά εν ριπή οφθαλμού μεταλλάσσεσαι σε «κρατιστή» ολκής: ιδού η πεμπτουσία του -εν πολλοίς ψευδεπίγραφου- οικονομικού νεοφιλελευθερισμού, που ομολογεί την αποτυχία του, αναιρώντας τα ίδια τα θέσφατά του!

Ποιοι πρωταγωνιστούν σε αυτό το παιχνίδι; Οι πάντες. Κυβερνήσεις, τράπεζες, πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Παράδειγμα πρώτο: πραγματικός «φύλακας-άγγελος» των δογμάτων του «απρόσκοπτου ανταγωνισμού», οι ΗΠΑ μάχονται -εδώ και χρόνια- σε κάθε σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και παρεμφερών διεθνών διασκέψεων για να εξαλειφθούν οι κρατικές επιδοτήσεις προς τους αγρότες. Πιέζουν τους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους πάντες. Στις ίδιες τις ΗΠΑ, όμως, αφθονούν οι γενναιόδωρες κρατικές επιδοτήσεις, όχι μόνο προς τους αγρότες, αλλά και προς τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον δυναμικά αναπτυσσόμενο τομέα των βιοκαυσίμων, στον οποίο πρώτη ύλη είναι τα γεωργικά προϊόντα. Υπολογίστε τις κρατικές ενισχύσεις στις εταιρείες που συναπαρτίζουν το φάσμα της πολεμικής βιομηχανίας, θυμηθείτε και την επιβολή δασμών στις εισαγωγές χάλυβα (οποία καταστρατήγηση του ελεύθερου ανταγωνισμού!) και θα έχετε ένα καλό δείγμα αμερικανικής νεοφιλελεύθερης «ειλικρίνειας».

Παράδειγμα δεύτερο: η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -άλλος «πυλώνας» του νεοφιλελευθερισμού! Από το καλοκαίρι (του 2007) μέχρι και τις ημέρες μας η ΕΚΤ επιδοτεί ασύστολα τράπεζες, οι δε παροχές της είναι πολύ χρήσιμες, ειδικά στο αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, που, ως γνωστόν, εσχάτως δεν διανύει και την καλύτερη περίοδό του. Παρέχοντας δάνεια με επιτόκια χαμηλότερα από αυτά της αγοράς, η ΕΚΤ ουσιαστικά δίνει «τσάμπα» χρήμα, δοθείσης της ευχέρειας των τραπεζών να το διαθέσουν με «κανονικούς» όρους. Και να ήταν «συγκρατημένο» αυτό το ρευστό... Η ΕΚΤ ξεκίνησε τη σχετική «κούρσα» με 95 δισεκατομμύρια ευρώ τον Αύγουστο. Στις 12 Δεκεμβρίου -δεύτερη «κίνηση»- ώθησε τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» να παρομοιάσουν τη δράση της με ρίψη δεσμίδων χρημάτων από ελικόπτερο. Η τρίτη και καλύτερη προσφορά έγινε πέντε ημέρες αργότερα: σε ένα εικοσιτετράωρο έδωσε σε 390 τράπεζες δάνεια συνολικού ύψους 350 δισεκατομμυρίων ευρώ! Ιλιγγος...

Ναι, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ναι, αυτή η οποία όποτε πληροφορείται ότι κάποιοι εργαζόμενοι στη γηραιά ήπειρο ζητούν μισθολογικές αυξήσεις ελαφρώς μεγαλύτερες από τις «επιτρεπτές» αντιδρά σαν υστερικός ιεροεξεταστής που μόλις τέθηκε αντιμέτωπος με μια φρικτή αίρεση. Ναι, τέτοιος φαρισαϊσμός!

ΥΓ.: Αύριο, (κάτι σαν) συνέχεια...