Συλλέκτες διαβατηρίων και λεγεωνάριοι

Κι έτσι, λοιπόν, ο Κούβελας, ο Χαριτόπουλος, ο Βεργίνης και ο Τσιάκος νίκησαν τον Ολυμπιακό των 20 εκατομμυρίων ευρώ. Το σκηνικό συμπλήρωναν ένας νάνος ύψους 1,78 με τακούνια (Ρόου), ένας συλλέκτης διαβατηρίων που βρίσκει δουλειά μόνο και μόνο επειδή απέκτησε ευρωπαϊκό τέτοιο (Γκιλέσπι), ένας Σουηδός ξυλοκόπος που δεν πετυχαίνει το πλεχτό ούτε με μέσον (Ρίνγκστρεμ), ένας Γάλλος εξ Αφρικής βγαλμένος από το ράφι με τα αζήτητα (Ντιαρά) κι ένας Τούρκος λεγεωνάριος που πήγε στον ΠΑΟΚ μόνο και μόνο για να αποφύγει τη στράτευση (Κουτλουάι). Δεν υπήρχε καν δεύτερος Αμερικανός, μετά την αποπομπή του Σόντερς. Ο προπονητής πληρώνεται σε χαμόγελα, οι παίκτες σε υποσχέσεις και οι υπάλληλοι σε τσάι και συμπάθεια.

Ναι, αυτός ο ΠΑΟΚ νίκησε τον χρυσοποίκιλτο Ολυμπιακό. Αυτόν τον ΠΑΟΚ εννοούσε ο Πίνι Γκέρσον όταν έλεγε ότι, με το τωρινό της ρόστερ, η ομάδα του «δεν υπερέχει έναντι των άλλων της Α1». Με άλλα λόγια, ο Πρίντεζης, ο Βασιλόπουλος και ο Μπουρούσης είναι ισάξιοι του Κούβελα, του Τσιάκου και του Χαριτόπουλου. Ο Ρόου δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τον Γκριρ, ούτε ο Ρίνγκστρεμ από τον Τζάκσον. Και, ξέχασα, φταίνε και οι παλιάνθρωποι οι διαιτητές.

Το θράσος (θα έπρεπε να) έχει και όρια.

Ας τον αφήσουμε όμως τον Ολυμπιακό. Οπως έγραφα τις προάλλες, αφού τα φριχτά αποτελέσματα και η άθλια εικόνα ικανοποιούν τη διοίκησή του, με γεια της και με χαρά της. Η προχθεσινή βραδιά ανήκε εξ ολοκλήρου στον ΠΑΟΚ και στον προπονητή του, ο οποίος βγάζει από τη μύγα ξύγκι και οδηγεί την ταλαιπωρημένη ομάδα σε ανδραγαθήματα που αγγίζουν τα όρια του απίστευτου. Επί των ημερών του Κώστα Φλεβαράκη, ο βόρειος «Δικέφαλος» νίκησε τον Ολυμπιακό στην Πυλαία, τον Πανιώνιο στο Ελληνικό, τον Πανελλήνιο στην Κυψέλη. Πάλεψε ακόμα και τον Παναθηναϊκό, ο οποίος είδε κι έπαθε για να κερδίσει το ροζ φύλλο.

Οι φόβοι των πρώτων εβδομάδων εξανεμίστηκαν και έδωσαν τη θέση τους σε άκρατη φιλοδοξία, η οποία βέβαια μπορεί να μεταμορφωθεί σε μπούμερανγκ. Ο ίδιος ΠΑΟΚ, που μετά την 7η αγωνιστική ήταν ουραγός της βαθμολογίας, τώρα αγγίζει την 5η θέση και ονειρεύεται... Ευρωλίγκα. Η αντεπίθεσή του αποτελεί φυσικά τίτλο τιμής για τους ανθρώπους που την επωμίστηκαν, ταυτόχρονα όμως καθρεφτίζει την πραγματική εικόνα του πρωταθλήματος της Α1.

Πίσω από τους Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Αρη και Πανιώνιο, οι ομάδες βράζουν λίγο πολύ στο ίδιο καζάνι και οι ισορροπίες ανατρέπονται εύκολα. Ενα δίμηνο μοιάζει αρκετό για να αλλάξει ρότα ένας ΠΑΟΚ, ένας Πανελλήνιος, μια ΑΕΛ, ένα Αιγάλεω. Είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Μέχρι την Ευρωλίγκα, όμως, η απόσταση είναι πολύ μεγαλύτερη. Δεν φτάνουν δέκα φιλότιμοι χαμάληδες για να ανοίξει η πόρτα του σαλονιού.

Εκτός αν φροντίσουν οι ισχυροί να κατεβάσουν τον πήχη. Ο Ολυμπιακός δείχνει τον δρόμο...