To παιδί που τα έχει όλα

Δεν είχα γράψει λέξη για τον Νικ Καλάθη, των εκκωφαντικών στατιστικών και των ασυγκράτητων επαίνων, διότι απλούστατα περίμενα να τον δω ιδίοις όμμασι. Οι αριθμοί συχνά ξεγελούν, κρύβουν αδυναμίες και «φανερώνουν» προσόντα, τα οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Τήρησα, λοιπόν, στάση αναμονής.

Ωσπου έπεσαν στα χέρια μου δύο πρόσφατα dvd γραμμένα από το ESPN Orbit: Αλαμπάμα - Φλόριντα και Φλόριντα - Κεντάκι. Τον είδα να παίζει και τώρα πια δεν κρατιέμαι.

Ο Νικολάκης μας είναι «καθαρόαιμο». Δεν ήταν υπερβολή αυτό που είπαν οι Αμερικανοί σχολιαστές παρακολουθώντας τον επί το έργον: «This kid has everything». Αυτό το παιδί έχει τα πάντα.

Πρόκειται για έναν υψηλόσωμο γκαρντ (1μ. 98), με κορμοστασιά που θυμίζει πολύ τον Γιάριτς. Παίζει οπουδήποτε από το «1» έως το «3», νομίζω όμως ότι η θέση που του ταιριάζει είναι αυτή του πλέι μέικερ. Χειρίζεται καταπληκτικά την μπάλα και πασάρει σαν... Παπαλουκάς, όχι μόνο στον αιφνιδιασμό, αλλά και μέσα στα μποτιλιαρίσματα των κολεγιακών αμυνών ζώνης. Ουδέποτε έχω δει τινέιτζερ να εκτελεί με τέτοια ακρίβεια το περίφημο «πικ εν ρολ». Ο μέσος όρος των 5,9 ασίστ δεν είναι μαγική εικόνα, κάθε άλλο. Μάλιστα οι στατιστικολόγοι του ΝCAA είναι σαφώς πιο αυστηροί στο μέτρημα των ασίστ απ' ό,τι οι αντίστοιχοι του ΝΒΑ.

Ο Νικ σκοράρει πολύ, όχι βέβαια σαν... τον άλλο Νικ, αλλά 16 τεμάχια σε κάθε αγώνα. Μοιάζει να προτιμά τη διείσδυση από το μακρινό σουτ, αφού έχει την ευχέρεια να καταστρώνει σχέδιο την τελευταία στιγμή και -τρομακτικό προσόν- να τελειώνει τις φάσεις είτε με το δεξί χέρι, το καλό του, είτε με το αριστερό, είτε κερδίζοντας βολές (75%). Το τρίποντό του είναι εξίσου αξιόπιστο (33/86 σε 20 αγώνες), αν και σουτάρει κάπως παράξενα, περίπου όπως ο Κόμαζετς.
Το παιχνίδι του θυμίζει έντονα ένα νεαρό Μποντίρογκα: σπάνια αντίληψη του χώρου, ευελιξία, ώριμες επιλογές, πάσες που αιφνιδιάζουν αντιπάλους και (συχνά) συμπαίκτες, ευχέρεια στο σκοράρισμα, θράσος και θάρρος απέναντι στον «εχθρό». Ο μικρός δεν φοβάται ούτε τις επαφές, ούτε την πρωτοβουλία. Οταν η μπάλα καίει, αυτός τη θέλει στα χέρια του. Είναι παθιασμένος και σιχαίνεται την ήττα. Πασχίζει στην άμυνα, όπου, σύμφωνα με τους σχολιαστές του ΕSPN, «οι ικανότητές του είναι υποτιμημένες».

Οσο για τις θαυμαστές επιδόσεις του στα ριμπάουντ (4,9 μ.ό.), αυτές αποτελούν προϊόν μάλλον εξυπνάδας, παρά δυναμισμού. Πολύ απλά, ο Καλάθης καταλαβαίνει πρώτος πού θα πάει η μπάλα και βρίσκεται μισό βήμα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους. Γι' αυτό και έχει 1,5 κλέψιμο σε κάθε αγώνα. Δείτε τα στατιστικά του εδώ: http://sports.espn.go.com/ncb/player/profile?playerId=36380.

Μ' αυτά και μ' αυτά, οι δις πρωταθλητές Φλόριντα Γκέιτορς βρήκαν τον καινούριο τους ηγέτη, στο νεανικό πρόσωπο ενός «φρέσμαν» 19 ετών. Μολονότι αποδεκατίστηκαν το καλοκαίρι, έχουν ηττηθεί μόνο 3 φορές στα πρώτα είκοσι παιχνίδια τους. Θα τον δούμε και στην Εθνική ομάδα, μαζί με τον Κώστα Κουφό; Ελπίζω ότι η απάντηση είναι θετική, αν και ο Νικ δεν έχει ακόμα ελληνικό διαβατήριο. Το αύριο του ανήκει, αλλά μοιάζει ικανός να προσφέρει ακόμα και σήμερα. Αλήθεια, πόσο έτοιμος ήταν πριν κλείσει τα είκοσι ο Διαμαντίδης; Ο Παπαλουκάς; Ο Σπανούλης;

Ο μοναδικός Ελληνας γκαρντ που είχε προχωρήσει τόσο στην τρυφερή ηλικία των 19 Μαΐων ήταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης.