Mε γεια τους και με χαρά τους

Πόσοι, αλήθεια, περίμεναν από τον Ολυμπιακό κάτι καλύτερο από την άθλια χθεσινή του εμφάνιση στο Κάουνας; Οι αισιόδοξοι μετριούνται πια στα δάχτυλα χεριών και ποδιών. Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός του Γκέρσον χρειάστηκε να βγάλει ζεματιστά κάστανα από τη φωτιά μιας αφιλόξενης έδρας έκανε μια τρύπα στο νερό.

Θυμάστε την περσινή του συντριβή στη Μόσχα, όταν του αρκούσε μια μονοψήφια ήττα από την Ντιναμό για να τον φέρει σε θέση ισχύος για τη δεύτερη φάση; Θυμάστε την άνευ όρων παράδοσή του στα πλέι οφ του 2006 στη Βιτόρια; Αν για κάποιο λόγο έχετε σβήσει από τη μνήμη αυτά τα ανδραγαθήματα, ρίξτε μια γρήγορη ματιά στα αντίστοιχα της φετινής περιόδου. Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να πέσει στα βαθιά δίχως το σωσίβιο που λέγεται (όχι άδικα, στην περίπτωσή του) «έκτος παίκτης», πνίγηκε, συχνά αύτανδρος: Λιουμπλιάνα, Βιτόρια, Μόσχα, Σιένα, Σόποτ, Κάουνας, για να μη θυμίσω και τις εντός των τειχών περιπέτειές του στο Ρέθυμνο ή στη Λάρισα.

Μόνο μία φορά επέστρεψε νικητής στον Πειραιά από αγώνα Ευρωλίγκας. Για να το κατορθώσει, χρειάστηκε να τα βάλει με το φάντασμα της Βίρτους, η οποία δίνει την εντύπωση ότι δεν μπορεί πια να νικήσει κανέναν, ακόμα κι αν μείνει δίχως αντίπαλο στο γήπεδο.

Δεκατρείς αγώνες, έξι ήττες, επτά μόνο νίκες. Οσες και ο Αρης, ο οποίος όμως ξόδεψε ψίχουλα για να φτάσει σε αυτό το ρεκόρ, το οποίο μάλιστα τον αδικεί κατάφωρα. Ικανοποιεί τα αφεντικά του Ολυμπιακού αυτός ο φριχτός απολογισμός; Μοιάζει καθόλου με την ομάδα που ονειρεύονταν οι Αγγελοπουλαίοι το σκορποχώρι που είδαμε χθες στο Κάουνας ή την περασμένη εβδομάδα στην Πολωνία; Υπάρχει κάποιο στοιχείο που αφήνει αχτίδα αισιοδοξίας;

Εάν η απάντηση σε οποιοδήποτε από τα παραπάνω ερωτήματα είναι θετική, τότε, κύριοι, με γεια σας και χαρά σας. Αλλιώς, είναι η ώρα να αγγίξετε τον τύπον των ήλων. Το σημείο απ' όπου ο Ολυμπιακός αιμορραγεί. Δεν χρειάζεται δα να σας υποδείξει η αφεντιά μου ποιο είναι αυτό.

Ο Ολυμπιακός θα τερματίσει 5ος ή 4ος στον όμιλό του και θα πέσει σε λάκκο λεόντων στην κλήρωση της 4ης Φεβρουαρίου. Το ίδιο ισχύει για τον Αρη, ο οποίος όμως ουδέποτε έθεσε μεγαλεπήβολους στόχους στο ξεκίνημα της ευρωπαϊκής του περιπέτειας. Και τώρα ακόμα, την Ευρωλίγκα την τοποθετούν σε δεύτερο πλάνο οι άνθρωποί του. Εγχώριους τίτλους ονειρεύονται, όχι ευρωπαϊκές διακρίσεις. Το χάλι του Ολυμπιακού έκανε τους Αρειανούς να περιμένουν τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας ως νύχτα της μεγάλης επιστροφής.

Στον Παναθηναϊκό τα βλέπουν αυτά και γελάνε. Το ταξίδι της τελευταίας αγωνιστικής στη Μαδρίτη είναι κενό βαθμολογικού ενδιαφέροντος, αλλά θα μετρήσει στο ζύγι του γοήτρου, αφού οι ομάδες μπορεί να βρεθούν αντιμέτωπες στο φάιναλ φορ του Μαΐου. Ας μη βιάζονται όμως, διότι καμία ομάδα δεν βρέθηκε στο φάιναλ φορ πριν περάσει από τους σκοπέλους του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και η χημεία του Παναθηναϊκού παραμένει συζητήσιμη.