Μπελούτσι με αυτοπεποίθηση

Το μόνο αγωνιστικό χαρακτηριστικό που φάνηκε από την πρώτη εμφάνιση του Φερνάντο Μπελούτσι είναι ότι γουστάρει να πασάρει «σκαφτά». Η σκαφτή πάσα είναι εκείνη που το πόδι κατεβαίνει και βρίσκει πρώτα χώμα και μετά μπάλα, με το πόδι να σταματάει χωρίς να συνεχίζει την κίνηση. Το πλεονέκτημα της σκαφτής πάσας είναι η ακρίβεια και ότι επειδή η μπάλα παίρνει ανάποδα φάλτσα, σταματάει μπροστά στον παραλήπτη της. Το μειονέκτημα του σκαφτού είναι ότι δεν αποδίδει σε πάσες πάνω από τα 10-15 μέτρα, γιατί είναι δύσκολο να βάλεις δύναμη και η μπάλα μένει ώρα στον αέρα, δίνοντας την ευκαιρία στους αντιπάλους να καλύψουν τον χώρο όπου πηγαίνει η πάσα. Προς απόδειξη του δεύτερου, μια μακριά πάσα στο δεύτερο ημίχρονο προς τον Νούνιες, η οποία, αν και είναι με τη μία και ακριβείας το σκάψιμο στην μπάλα, την κάνει να μείνει περισσότερο στον αέρα και να αποκρούσει ο αμυντικός. Με το ασήμαντο δείγμα που αποτελεί ένα φιλικό ματς με τον Ηλυσιακό, οι πρώτες εντυπώσεις από τον Μπελούτσι είναι ότι πρόκειται για παίκτη που συνδυάζεται με τους κοντινούς του παίκτες, που πρέπει να είναι καλός στο ένα-δύο και τις πάσες-τρύπες (από πάσα-τρύπα ξεκινάει το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού), ενώ δεν μοιάζει παίκτης που ψάχνει τα παρατεταμένα σπριντ στη γραμμή.

Το θετικό συμπέρασμα από την πρώτη εμφάνιση του Φερνάντο Μπελούτσι είναι η αυτοπεποίθησή του. Οχι επειδή δοκιμάζει φαντεζί κινήσεις για να αποδείξει την αξία του, αλλά επειδή δεν βρίσκει λόγο να το κάνει. Δεν είναι συμπτωματικό ότι στην αρχή του ματς και μέχρι να ζεσταθεί ο Μπελούτσι κάλυπτε μόνο τις τυπικές του υποχρεώσεις ως πλάγιου μεσοεπιθετικού. Και με την πάροδο του χρόνου, όσο ζεσταινόταν και έμπαινε στο ματς, δοκίμαζε δυσκολότερες πάσες και κινήσεις. Ακόμα και το ανάποδο ψαλίδι που κάνει στο δεύτερο ημίχρονο δεν είναι κίνηση που την είχε στο μυαλό του και την έψαχνε στο ματς για να εντυπωσιάσει το κοινό, αλλά μία λογική επιλογή που τον πάει η φάση και η μικρή σημασία του αγώνα.

Η μικρή σημασία του αγώνα είναι και το στοιχείο που δεν επιτρέπει να βγει κάποιο συμπέρασμα, εκτός από λεπτομέρειες στο παιχνίδι του Μπελούτσι. Οσο δημοσιογραφικά θα επιτρεπόταν κάποιος να γράψει «μάπα ο Αργεντινός» εάν ο Μπελούτσι δεν είχε πάει καλά στο φιλικό με τον Ηλυσιακό, τόσο επιτρέπεται να γράψει «Θεός ο Φερνάντο» επειδή τράβηξε. Το μόνο που φάνηκε από το χθεσινό ματς ήταν η αγωνιστική προσωπικότητα του Αργεντινού και κάποιες ιδιοτυπίες στο παιχνίδι του. Και το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο Μπελούτσι είναι ελαφρύ χαφ, «οκτάρι» ή πλάγιος δεξιά (πλάγια αριστερά κλείνει γρήγορα προς την περιοχή επειδή σπρώχνει την μπάλα με το εξωτερικό του δεξιού), με γρήγορες περιστροφές και το μάτι να ψάχνει παίκτη για να συνεργαστεί. Πρώτο δείγμα θετικό. Αλλά εάν τα δείγματα από τα φιλικά ήταν αλάνθαστα, σήμερα ο Ολυμπιακός θα είχε ένα μαύρο Νοβοσέλατς και θα τον έλεγαν Ουαντού.


Η προσφορά ανταλλαγμάτων της ΑΕΚ για τον Γιάννη Παπαδόπουλο δεν είναι αμελητέα. Αν πραγματικά δίνει τον Χετεμάι και τον Πλιάτσικα συν χρήμα για τη μεταγραφή του Παπαδόπουλου, κανονικά η διοίκηση του Ηρακλή πρέπει να υπογράψει σήμερα και να χαρίσει και το στυλό. Ο Πλιάτσικας παίζει αμυντικό χαφ και δεξί μπακ και είναι σταθερός σε απόδοση πάνω από το έξι στα δέκα. Ο Χετεμάι πέρυσι είχε προβληθεί ως μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες της ΑΕΚ και είχε αναφερθεί μέχρι και ενδιαφέρον τις Γιουβέντους. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του Χετεμάι σταματάει το μυαλό του ανθρώπου. Εμφάνιση αντάξιας του Χετεμάι με την Αντερλεχτ δεν έχει κάνει ο Παπαδόπουλος. Η μόνη εξήγηση θα ήταν να μην έχει ξεπεράσει ο Χετεμάι τον τραυματισμό του, αλλά το γεγονός δεν προκύπτει από το ρεπορτάζ. Ας προστεθεί ότι ο Χετεμάι ξέρει από πού προκύπτει η δυσαρέσκεια του Φερέρ. Χωρίς βέβαια να το λέει ο ίδιος, ο μόνος λόγος που μπορεί να έκανε τον Ισπανό να στραβώσει ήταν η απόδοση του Χετεμάι στις εμφανίσεις του με την ομάδα Νέων της ΑΕΚ. Στα ματς των Νέων ο Χετεμάι εμφανιζόταν μπλαζέ, αδιαφορώντας για τις εντολές του Κόλα. Συμπεριφορά που διαόλισε ιδιαίτερα τον Λορένσο Φερέρ.

«Φεύγουνε, χάνονται μακριά μας, μα δεν θα μπούνε στην καρδιά μας» που έγραφε και ο Βάρναλης στους «Μοιραίους», που δυστυχώς ήταν κομουνιστής, αλλά ευτυχώς έπιανε το χέρι του. Οταν ένας παίκτης φύγει από μια ομάδα χωρίς να του έχουν δοθεί αρκετές ευκαιρίες να παίξει μερικά κολλητά ματς και στη θέση του αφήνει πίσω την απορία τι θα έκανε αν του είχαν συμπεριφερθεί διαφορετικά. Ισχύει όχι μόνο για τον Χετεμάι, που αν φύγει από την ΑΕΚ ποτέ δεν θα μάθουμε πόσο θα μπορούσε να εξελιχθεί, αλλά περισσότερο για τον Αρτσούμπι. Ηρθε στον Ολυμπιακό έχοντας να παίξει από τον Μάρτιο του 2007. Δεν έκανε προετοιμασία. Επαιξε ελάχιστα τις περισσότερες φορές, καλύπτοντας τρύπες ακόμα και στα πλάγια της άμυνας, που από σουλούπι και μόνο δεν υπήρχε περίπτωση να αποδώσει. Και έφυγε με τη ρετσινιά του αποτυχημένου για να ξεχαστεί σύντομα από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Η σύγκριση λοιπόν του Αρτσούμπι με τον Νούνιες είναι από τα καλύτερα παραδείγματα για το πόση διαφορά κάνουν ο δανεικός και ο αγοραστός παίκτης για μια ομάδα.

Μέχρι τη στιγμή που έφυγε ο Αρτσούμπι ήταν χειρότερος από τον Νούνιες; Αμφιβάλλω... Η διαφορά ήταν ότι ο Νούνιες είχε αγοραστεί, ενώ ο Αρτσούμπι είχε δοθεί δανεικός με ρήτρα αγοράς. Δυστυχώς για τον παίκτη ιδιαίτερα υψηλή. Ο Ολυμπιακός πρόσεξε την ιδιοκτησία του δίνοντας παιχνίδια στον Νούνιες στην επίθεση, ενώ «κακομεταχειρίστηκε» τον Αρτσούμπι σαν νοικιάρικο αυτοκίνητο. Το αποτέλεσμα της καλής χρησιμοποίησης του Νούνιες είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα. Εναν παίκτη που μπορεί να έχει αντιρρήσεις για το επίπεδό του, αλλά έχει ανεβάσει την απόδοσή του κατακόρυφα.

Η πιο ιδιότυπη πάντως περίπτωση είναι οι παίκτες που έρχονται σε ελληνικές ομάδες χωρίς ρήτρα αγοράς. Τρία παραδείγματα. Ο Ααρόν του Ηρακλή, ο Στέφεν Σάντεϊ «Σάνι» που πιθανότατα θα έρθει στην ΑΕΚ και ο Ποστίγκα του Παναθηναϊκού, που οι πληροφορίες αναφέρουν ρήτρα 4 εκατ. ευρώ, που σε δεύτερη σκέψη είναι σαν να μην υπάρχει. Γιατί είναι αστείο για έναν πασίγνωστο παίκτη σαν τον Ποστίγκα να χρειάζονται τρεις μήνες για να σχηματίσεις άποψη αν θέλεις ή όχι να τον αγοράσεις.

Ο Ααρόν είναι παιχταράς και εμφανώς πάνω από τις δυνατότητες και το ειδικό βάρος του Ηρακλή. Ενώ λοιπόν η αξία του είναι αδιαμφισβήτητη, οι περισσότεροι περιμένουν από τον Μαρκές να κάνει τα καλά παιχνίδια. Γιατί ο Ααρόν έχει έρθει γνωρίζοντας ότι σύντομα θα φύγει, ενώ ο Μαρκές ξέρει ότι θα μείνει στον Ηρακλή και ότι παίζοντας θα φτιάξει το όνομά του. Ο «Σάνι», που δεν είναι επίθετο αλλά παρατσούκλι, όπως ήταν του Τζέιμς Κάαν στον «Νονό» και δείχνει «ηλιόλουστο» χαρακτήρα, επίσης είναι πάνω από το επίπεδο της σημερινής ΑΕΚ. Ο λόγος που αποκτήθηκε είναι οι γεροντικές παραξενιές του Λορένσο Φερέρ, που για άγνωστους λόγους δεν γουστάρει τον blogger Ταμαντανί Ενσαλίβα και με τον Ζήκο να χτυπάει βάρδιες πάλιουρα του στρατού «μία μέσα, δύο έξω», κάποιος πρέπει να παίζει αμυντικό χαφ. Οσο για τον Ποστίγκα, ας πούμε ότι προφητικά προανήγγειλε τον τσακωμό του Πεσέιρο με τον Παπαδόπουλο. Εκτός λοιπόν του Ααρόν, που η διαφορά στην κλάση θα τον κάνει να διακρίνεται στον Ηρακλή ακόμα και ξαπλωμένος, αμφιβάλλω ότι οι άλλοι δύο μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στη διάρκεια. Σε ένα τρίμηνο είναι αμφίβολο ότι προλαβαίνεις να μάθεις τα ονόματα των συμπαικτών σου, πόσω μάλλον να γίνεις ηγέτης που θα δώσει τίτλους. Ιδιαίτερα όταν ο παίκτης ξέρει ότι με το που τελειώσει η σεζόν θα φύγει, η απαίτηση μιας ομάδας από ένα δανεικό χωρίς ρήτρα να δώσει την ψυχή του και να διακινδυνεύσει την υγεία του είναι ανάλογη με το να ζητούσε η διεύθυνση του ξενοδοχείου πριν φύγεις να στρώσεις τα κρεβάτια.

Από την άλλη, για μια διοίκηση το όνομα του παίκτη που έρχεται με μεταγραφή είναι επικοινωνιακά σημαντικότερο από τις συνθήκες. Χτυπάει η εφημερίδα ψηλά το όνομα του παίκτη, αφού δεν νομίζω ότι το «χωρίς ρήτρα» θα ξεσκιζόταν να πουλάει φύλλα, και ο οπαδός παίρνει για να διαβάσει. Το πόσο σημαντική είναι η επικοινωνία φαίνεται και από ένα άλλο εντελώς άσχετο με τις μεταγραφές γεγονός. Από τη ματαίωση της συνέντευξης Τύπου του Ανδρέα Βγενόπουλου.


Ο Βγενόπουλος ματαίωσε τη συνέντευξη Τύπου για ένα λόγο. Οταν κατάλαβε ότι η συνέντευξη θα εξελισσόταν σε διαδήλωση κατά του Βαρδινογιάννη. Η ζημιά για τον Βγενόπουλο θα ήταν τριπλή. Πρώτον, θα έκανε χειρότερη τη σχέση του με τον Βαρδή Βαρδινογιάννη, που έχει ήδη περάσει από σαράντα κύματα. Δεύτερον, με την παρουσία των «Ενιαίων» θα τον παρουσίαζε σαν συμμαχητή των Γιαννακοπουλαίων, ένα πράγμα που ο Βγενόπουλος αποφεύγει σαν τον διάολο το λιβάνι. Τρίτον και κυριότερον, εάν η συνέντευξη Τύπου εξελισσόταν σε διαδήλωση, υπήρχε ο κίνδυνος επεισοδίων. Ο Βγενόπουλος επικοινωνιακά θέλει να εμφανίζεται συμφιλιωτής και ειρηνοποιός και τα επεισόδια θα ήταν ό,τι χειρότερο για μια ομάδα όπως την «ΠΕΚ», που συντάσσει τόσο προσεκτικά τις ανακοινώσεις της ώστε στην τελευταία το μόνο σύνθημα που αναφέρθηκε ήταν το «ο Παναθηναϊκός δεν είναι μετοχές, είναι εκατομμύρια πράσινες καρδιές».