Το κεφάλαιο «έξι Αμερικανοί»

Στην προ ημερών σύσκεψη των προέδρων της Α1 έπεσε στο τραπέζι πρόταση για να λυθεί το θέμα με τους Αμερικανούς που γίνονται Ευρωπαίοι (εν μια νυκτί) με την έκδοση διαβατηρίων: να αποκτήσει το δικαίωμα κάθε ομάδα από τη νέα χρονιά να έχει έξι ξένους ανεξαρτήτως προέλευσης. Να μπορεί, δηλαδή, να έχει π.χ. έξι Αμερικανούς. Κάτι που πάνω-κάτω ισχύει εδώ και αρκετά χρόνια στα ξένα πρωταθλήματα, με εξαίρεση αυτό της Ισπανίας, που ποτέ δεν έχει υπάρξει σεζόν κατά την οποία οι ομάδες να μπορούν να χρησιμοποιούν πάνω από 3 Αμερικανούς. Επειτα από κάποιες χρονιές που δοκιμάστηκαν στην Ισπανία οι «τρεις Αμερικανοί», οι Ιβηρες αποφάνθηκαν ότι ο κανονισμός αυτός δεν ωφελεί, εκτός των άλλων, την εθνική τους ομάδα και επανέφεραν τους δύο.

Η ουσία είναι ότι το «έξι ξένοι», δηλαδή «έξι Αμερικανοί», στο ελληνικό πρωτάθλημα έχει τα πλεονεκτήματά του, αλλά και τα μειονεκτήματα, μόνο που η ζυγαριά δεν ξέρουμε προς τα πού κλίνει.

Τα θετικά σημεία έχουν να κάνουν με τα εξής: α) οι ελληνικές ομάδες θα είναι ακόμη πιο ισχυρές στην Ευρώπη, αφού άλλο είναι π.χ. να έχεις Μπλάκνεϊ και Σεϊμπούτις και άλλο δύο Αμερικανούς από το ΝΒΑ (αν και όλα είναι θέμα ομάδας, προπονητή και χημείας) β) η ψαλίδα ανάμεσα σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες θα κλείσει κατά κάποιο ποσοστό. Ο Πανιώνιος π.χ. αντί των Κένταλ, Καβαλιάουσκας, που είναι ταλαντούχοι, αλλά δεν ξέρει κανείς αν θα γίνουν σπουδαίοι παίκτες, θα μπορεί να έχει δύο ποιοτικούς έτοιμους Αμερικανούς και γ) οι ελληνικές ομάδες θα μπορούν να αγοράσουν πιο φθηνά. Π.χ. ο με βουλγαρικό διαβατήριο Ρόντερικ Μπλάκνεϊ στοιχίζει γύρω στις 800.000 δολάρια. Με τα μισά χρήματα κάλλιστα μπορείς να βρεις τουλάχιστον ισάξιο Αμερικανό.

Από την άλλη πλευρά τα μειονεκτήματα είναι α) όταν έχεις έξι Αμερικανούς, είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθούν οι Ελληνες παίκτες. Ενώ τώρα, από τη στιγμή που μία ομάδα έχει μέτριους κοινοτικούς, κάλλιστα οι Ελληνες παίκτες μπορούν να τους υπερφαλαγγίσουν β) για τον Ελληνα φίλαθλο δεν θα είναι και το πλέον ιδανικό να βλέπει στη μεγαλύτερη διάρκεια ενός αγώνα πέντε ξένους να αγωνίζονται. Κυρίως στους μη πολύ μυημένους στο άθλημα φιλάθλους το θέαμα θα γίνεται περισσότερο αντιαισθητικό, βλέποντας ένα ματς από την τηλεόραση και ακούγοντας όλο ξενικά ονόματα. Και θα παίζουν παραπάνω οι Αμερικανοί από τους κοινοτικούς, καθώς, όπως εμμέσως προαναφέραμε, ο μέσος Αμερικανός είναι πολύ καλύτερος από τον μέσο Ευρωπαίο (μεγαλύτερη παραγωγή γαρ) και έτσι λογικά θα έχει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής.

Ο,τι και να γίνει στο τέλος, εκείνος που θα πρέπει να προφυλαχθεί είναι ο Ελληνας παίκτης. Ολοι οι αρμόδιοι φορείς -για πολλούς λόγους- θα πρέπει να προνοήσουν, ώστε τα δικά μας παιδιά να έχουν σημαντικό ρόλο στις ομάδες. Να μπορούν τέλος πάντων να διεκδικήσουν ό,τι καλύτερο μπορούν.

ΥΓ.: Εννοείται ότι πρέπει να καταργηθούν ορισμένοι εκτός τόπου και χρόνου κανονισμοί, όπως η απαγόρευση επιστροφής στο πρωτάθλημα Ελληνα παίκτη που την ίδια χρονιά έχει αγωνιστεί σε άλλη ευρωπαϊκή λίγκα. Ο ΠΣΑΚ, που κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να πιέσει ακόμη περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση.

Επίσης, κάποια στιγμή πρέπει να περάσει και ένας Αμερικανός στην Α2. Είναι προτιμότερο να έχεις έναν Αμερικανό, παρά δύο κοινοτικούς αμφίβολης ποιότητας.