Ξέρει να «σπάει» την μπάλα

Τις προάλλες γράφαμε ότι ο Παναθηναϊκός αναζητεί στην ουσία ένα «θησαυρό» για να βρει ποιοτικό ψηλό τέτοια εποχή και να καλύψει το κενό που υπάρχει στη ρακέτα, μετά και το νοκ άουτ του Ντέγιαν Τομάσεβιτς. Ο Παναθηναϊκός, όμως, είναι Παναθηναϊκός και βρίσκει τη λύση πολύ γρηγορότερα από ό,τι θα περιμέναμε. Οπως έχετε ήδη ενημερωθεί, ο εκλεκτός των πρωταθλητών Ευρώπης είναι ένας ακόμα Κροάτης -υπάρχει ήδη στο ρόστερ ο Ζίζιτς: ο Νικόλα Πρκάτσιν, ένας παίκτης με μακρά και γεμάτη θητεία στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Κατά το σύνηθες, ο πολύς κόσμος δεν ενθουσιάστηκε στο άκουσμα του ονόματος αυτού. Δύο είναι οι λόγοι: πρώτον, διότι άκουγε και ακούει Πέκοβιτς κι αυτόν τον παίκτη ήθελε «εδώ και τώρα» στην ομάδα του και δεύτερον, επειδή από τη στιγμή που δεν γίνεται εφικτή η απόκτηση του άσου της Παρτίζαν, θα περίμενε και θα προτιμούσε ένα σαφώς πιο μεγάλο όνομα από τον αριστερόχειρα Κροάτη.

Ρεαλιστικά, όμως, ο Πρκάτσιν είναι εξαιρετική επιλογή. Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε για να δικαιολογήσουμε του λόγου το αληθές. Κατ' αρχάς είναι ένας παίκτης που ο Ομπράντοβιτς ήθελε εδώ και 2-3 χρόνια. Οπερ σημαίνει ότι τον ξέρει καλά και του αρέσει. Από κει και πέρα, είναι ένας ψηλός κατά τι καλύτερος του υγιούς Τομάσεβιτς και κυρίως στο «σπάσιμο» της μπάλας. Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού στηρίζεται πάρα πολύ στην έξτρα πάσα και ο Κροάτης είναι «μανούλα» σε αυτή. Ετσι όπως είναι οι ψηλοί στην Ευρώπη, είναι δύσκολο ο Πρκάτσιν να αντιμετωπιστεί με προσωπική άμυνα. Συνήθως ντουμπλάρει παίκτης πάνω του, αλλά αυτός δεν δυσκολεύεται καθόλου να βρει τον ξεμαρκάριστο συμπαίκτη και να κάνει εύκολη τη ζωή της ομάδας του. Αυτό είναι το μεγάλο προτέρημά του κι αυτό είναι το βασικό στοιχείο που ενθουσιάζει τον Ζοτς και τον συνεργάτη του, Δημήτρη Ιτούδη. Αθλητικός παίκτης ο Πρκάτσιν ουδέποτε υπήρξε, στα 33 του σήμερα ισχύει ακόμα πιο πολύ το ότι «δεν πηδάει ούτε εφημερίδα», αλλά κάνει πράγματα που λίγοι ψηλοί μπορούν να κάνουν στην Ευρώπη. Και μην ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν περιμένει απ' αυτόν να του βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα». Ο Πρκάτσιν θα είναι -αν κλείσει τελικά- απλώς ο ένας από τους πέντε ψηλούς, έχοντας δίπλα του σπουδαίες μονάδες, όπως ο Μπατίστ, ο Ντικούδης, ο Τσαρτσαρής και ο Ζίζιτς. Εξαιρετικό, δηλαδή, συμπλήρωμα. Είναι εν τέλει ένας παίκτης που επιτρέπει στους εκάστοτε προπονητές του να κοιμούνται ήσυχοι.