Παραμένει το πρόβλημα του Παναθηναϊκού

Για ακόμα μία φορά τη φετινή περίοδο, και μάλιστα μέσα στη Λεωφόρο, ο Παναθηναϊκός πήρε μία αγχωτική νίκη. Κι αυτό διότι θεωρώ ότι δεν έδειξε για ακόμα μία φορά ένα καλό αγωνιστικό πρόσωπο. Μόνο ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου ήταν λίγο καλύτερος απ' αυτόν που εμφανίστηκε στο δεύτερο μέρος. Η γενική εικόνα, όμως, δεν ικανοποίησε σε καμία περίπτωση.

Νομίζω ότι σ' αυτό παίζει ρόλο και η ψυχολογία. Οι παίκτες έρχονταν από ένα ματς που δέχτηκαν τέσσερα γκολ από τον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα η ψυχολογία τους κόντρα στον Εργοτέλη να είναι πολύ άσχημη. Το ματς έμοιαζε πολύ με κάποια προηγούμενα, όπως αυτό με την Καλαμαριά. Η νίκη ήταν αγχωτική. Οταν κερδίζεις 1-0 και δεν πετυχαίνεις ένα δεύτερο γκολ για να «καθαρίσεις» το ματς, είναι λογικό να έρθει το άγχος στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Είναι πολύ επικίνδυνο μέχρι το τέλος και μπορεί να δεχτείς ένα γκολ από το οποίο θα χάσεις βαθμούς.

Νομίζω ότι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού παραμένει. Δεν υπάρχουν λύσεις με το υπάρχον έμψυχο υλικό. Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο, που ο Παναθηναϊκός δημιούργησε ευκαιρίες, δεν είχε αποτελεσματικότητα για να πετύχει περισσότερα τέρματα. Η λύση είναι μόνο ο Σαλπιγγίδης, πιστεύω όμως πως μια μεγάλη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε έναν ποδοσφαιριστή.

Είναι αρνητικό και το γεγονός ότι η Λεωφόρος, για ακόμα μία φορά, είχε ελάχιστο κόσμο. Υπάρχει πρόβλημα με την ομάδα και η απογοήτευση είναι γενική, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν 5.000-6.000 θεατές στο γήπεδο. Το κλίμα δεν είναι θετικό και σίγουρα το γεγονός ότι ο κόσμος δεν πηγαίνει στο γήπεδο δείχνει πως μόνο ευχάριστα δεν είναι όλα αυτά που βλέπει από την ομάδα του Παναθηναϊκού.