Ο Κόβα και οι... κάβες

Το όνομά του, Αλμπέρτο Κόβα. Ιταλός. Στα '80ς ήταν από τους πλέον επιτυχημένους δρομείς μεγάλων αποστάσεων. Χαρακτηριστικό γνώρισμά του οι «αθόρυβες» κούρσες. Σχεδόν ποτέ δεν πρωταγωνιστούσε σε κινήσεις τακτικής. Δεν αναλάμβανε πρωτοβουλίες για να «φτιάξει» την κούρσα με κάποιον προσχεδιασμένο τρόπο. Κατά τη διάρκεια κάθε κούρσας στην οποία συμμετείχε, σπανίως οι κάμερες έκαναν «ζουμ» στο πρόσωπό του κι ακόμη σπανιότερα οι σχολιαστές της τηλεόρασης αναφέρονταν σε αυτόν, όταν ανέλυαν θέματα τακτικής των δρομέων. Αυτά, όμως, γίνονταν κατά κόρον... στο τέλος της κούρσας. Διότι, απλούστατα, ο Κόβα συνήθως έκοβε το νήμα. Το μυστικό του: άντεχε. Αφηνε τους άλλους να αναλώνονται σε κινήσεις τακτικής και την κατάλληλη στιγμή έκανε το «ξεπέταγμα».

Ε, λοιπόν, από την αρχή της σεζόν, και κυρίως σε τούτη την αγωνιστική, η ΑΕΚ μου θυμίζει κάτι από... Κόβα. Είπα «έως τώρα» -μη σπεύσετε να παρατηρήσετε ότι η ΑΕΚ έχει μείνει 13 χρόνια χωρίς τίτλο πρωταθλήματος, ούτε να εκλάβετε τον παραλληλισμό ως έμμεση ανακήρυξη των «κίτρινων» σε ακλόνητο φαβορί. Δείτε, όμως, το «τάιμινγκ»: όλη η εβδομάδα κύλησε με τα δύο ντέρμπι των «αιωνίων»- και τα μεθεόρτια- να εκτοπίζουν οτιδήποτε άλλο από το επίκεντρο των συζητήσεων. Το 1-1, οι δηλώσεις, ο Καλόπουλος, το 4-0, ο Βγενόπουλος, οι (εικασίες για τις) αντιδράσεις των οπαδών του ΠΑΟ. Το τέλος της εβδομάδας βρίσκει την ΑΕΚ να διατηρεί, αθόρυβα και απλά, το βαθμολογικό προβάδισμα, αν και έδινε έναν εξαιρετικά «πονηρό» αγώνα. Στην αρχή της σεζόν η ΑΕΚ περισσότερο άντεχε, παρά έπειθε. Τώρα αρχίζει (και) να πείθει, κυρίως επειδή σταθερά αντέχει.

Αν η ΑΕΚ θυμίζει -υπό αυτήν την έννοια- τον Κόβα, κάποιοι άλλοι είναι σαν να εξήλθαν από... κάβα, αφού προηγουμένως κατανάλωσαν το περιεχόμενο των μισών (τουλάχιστον) μπουκαλιών του μαγαζιού. Παραζαλισμένος -πιθανόν κι απογοητευμένος αυτή την περίοδο- ο Πανιώνιος. Ομοίως και η Λάρισα -ενδεικτική η ανόητη ενέργεια του Μπακαγιόκο. Καταγής σωριασμένος ο Αρης. Σταθερά... έτσι, στα «εκτός», ο ΠΑΟΚ. Τρέκλιζε στο δεύτερο μέρος ο Ολυμπιακός, αλλά δεν το πλήρωσε. Αποτελεί άραγε επαρκές ελαφρυντικό η κόπωση και η όποια ψυχολογική «αποφόρτιση μπαταριών», μετά τις δύο αναμετρήσεις με τον ΠΑΟ; Επαρκές, μάλλον όχι: στο Β' μέρος κορυφαίος των κακών «ερυθρολεύκων» ήταν, μαζί με τον Λούα Λούα, ο «γηραλέος» Τζόρτζεβιτς και χειρότερος ο «φρέσκος» (μπήκε στο 68') Σίσιτς...

Στη Λεωφόρο ό,τι άξιζε ήταν ο Ιβανσιτς. Αξιοπρόσεκτα κι ελπιδοφόρα τα -πολύ καλύτερα, σε σχέση με τον αγώνα εναντίον της Καλαμαριάς- «πατήματα» του Εκι.

Ωρυόταν ο Ντούσαν, αλλά το έχει πάθει πάλι, ως προπονητής του ΠΑΟΚ. Πριν από έξι χρόνια, σαν χθες- τι σύμπτωση κι αυτή! Στις 20 Ιανουαρίου 2002, Παναχαϊκή - ΠΑΟΚ 3-3. Στο 57' το σκορ ήταν 0-3!