Mε το φτωχό μου το μυαλό

Eνα πράγμα που πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη είναι οι Μεσσίες που εμφανίζονται την επόμενη μέρα από τις καταστροφές. Ανθρωποι που περισσότερο απευθύνονται στην ανασφάλεια και την οργή του κόσμου και λιγότερο στην ικανότητά του να κρίνει. Σε αυτή την προοπτική ας μου επιτραπεί να διατηρώ επιφυλάξεις, τουλάχιστον στον χρόνο της εμφάνισης της «Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης» μετά τα τέσσερα από τον Ολυμπιακό.

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα οπαδικά αισθήματα του Ανδρέα Βγενόπουλου. Αθλητής της ξιφασκίας στον Παναθηναϊκό, εγγονός του πρώην προέδρου του Παναθηναϊκού Ανδρέα Βγενόπουλου, ο σημερινός διεκδικητής της ιδιοκτησίας της ΠΑΕ όχι μόνο είναι, αλλά και σκέφτεται παναθηναϊκά. Σε συνέντευξή του, που έδωσε στην «Πράσινη», ο Ανδρέας ανέφερε σαν μία από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του τη μέρα που η Γιουβέντους έριξε τα επτά στον Ολυμπιακό. Επίσης, λέγεται ότι η ανακοίνωση της «Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης» (ΠΕΚ) δεν ήταν προσχεδιασμένη, αλλά αποτέλεσμα θλίψης και οργής. Ο Francis Scott Key έγραψε τον αμερικανικό εθνικό ύμνο ενώ παρακολουθούσε τον βομβαρδισμό του Fort Henry από βρετανικά πλοία στο Chesapeake Bay. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος σύνταξε την ανακοίνωση μετά τα τέσσερα από τον Ολυμπιακό, ενώ καθόταν άγρυπνος στο σπίτι του. Ελπίζω χωρίς να βλέπει σε επανάληψη το ματς στο Καραϊσκάκη... Μέχρις εδώ όλα καλά. Αλλά υπάρχουν και ορισμένες επιφυλάξεις στην υπόθεση της ανακοίνωσης.

Πρώτη και κύρια είναι ο χρόνος της έκδοσης της ανακοίνωσης. Είναι εύκολο να χτυπήσεις τον αντίπαλό σου όταν είναι ξαπλωμένος στο καναβάτσο, αλλά δεν σημαίνει ότι εσύ τον πέταξες. Θα ήταν διαφορετικό μετά το ματς της Κυριακής ο Ανδρέας Βγενόπουλος να βγει και να ανακοινώσει την πρόθεσή του να αγοράσει μέρος των μετοχών του Παναθηναϊκού, που θα σήμαινε ότι έχει επιχειρηματικό πλάνο, και διαφορετικό να το ανακοινώνει έπειτα από ήττα, προσθέτοντας: «Την ερχόμενη εβδομάδα η “Παναθηναϊκή Ενωτική Κίνηση” θα ανακοινώσει λεπτομερώς τα σχέδιά της και την οργάνωσή της σε συνέντευξη Τύπου». Επίσης, δεν βοηθάει την αίσθηση σταθερότητας ότι στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού του Παναθηναϊκού ο Ανδρέας Βγενόπουλος έλεγε ότι δεν σκοπεύει να ασχοληθεί με την αγορά της ΠΑΕ. Επίσης, η επίθεση στον Πέτρο Κόκκαλη για τις αμφιβολίες του στο έτος ίδρυσης του Παναθηναϊκού περισσότερο μοιάζει να θέλουν να ικανοποιήσουν την ανάγκη του κόσμου του Παναθηναϊκού για ένα αντίπαλο δέος στην παντοκρατορία του Ολυμπιακού, παρά να λύσουν κάποιο από τα προβλήματα της ομάδας. Η τέταρτη όμως παράμετρος είναι και η σημαντικότερη. Οπως όλοι καταλαβαίνουν, η ιδιοκτησία του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού είναι ταυτόχρονα αγορά μιας ασπίδας απέναντι στους νόμους και την πολιτεία.

Οταν ο Σωκράτης Κόκκαλης βρισκόταν στα μαχαίρια με τον Κώστα Καραμανλή και η Ν.Δ. κέρδιζε τις εκλογές, αυτόματα εμφανίστηκαν οι οργανωμένοι του Ολυμπιακού να φωνάζουν ότι σκοπός δεν ήταν ο πρόεδρος, αλλά η ομάδα. Αν σήμερα υποθετικά ο Ανδρέας Βγενόπουλος είχε αντίστοιχο πρόβλημα, ας πούμε σε έναν έλεγχο στο Marfin Investment Group, το θέμα θα αφορούσε τον ίδιο και τους επενδυτές του fund. Αν όμως ο Βγενόπουλος είχε στο μεταξύ αγοράσει την ΠΑΕ Παναθηναϊκός και είχε κάνει δυο-τρεις τρανταχτές μεταγραφές, είναι βέβαιο ότι μερικές χιλιάδες Παναθηναϊκοί θα έβγαιναν στους δρόμους για να διαδηλώσουν εναντίον της κυβέρνησης, που ενώ έκανε τα στραβά μάτια στον Κόκκαλη, κυνηγάει τον αναμορφωτή του νέου Παναθηναϊκού. Με αυτό φυσικά δεν αμφισβητώ την παναθηναϊκοφροσύνη του Ανδρέα Βγενόπουλου, ούτε τη σχέση που θέλει να έχει με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Οσο δεν αμφισβητώ την ολυμπιακοφροσύνη του Σωκράτη Κόκκαλη και τη σχέση που έχει με τον Ολυμπιακό... Αμφότεροι είναι οπαδοί-επιχειρηματίες και αμφότεροι ξέρουν την ασυλία που δίνει η ιδιοκτησία μιας μεγάλης ομάδας. Αν είχαν βρεθεί μερικές εκατοντάδες ΑΕΚτσήδες να πηγαίνουν στην Ευελπίδων για να συμπαρασταθούν στον Μάκη Ψωμιάδη όταν δικαζόταν, δεν θα βρεθούν μερικές χιλιάδες να συμπαρασταθούν στον όποιο ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού αν έχει πρόβλημα με το τραπεζικό σύστημα; Και με την απογοήτευση που έχουν οι Παναθηναϊκοί, και μόνο η πρόθεση του Ανδρέα Βγενόπουλου να αγοράσει την ομάδα τον βάζει στο απυρόβλητο.

Οσο για τις επιχειρηματικές δυνατότητες που δίνει η αγορά μιας ομάδας, είναι προφανείς και αποδεδειγμένες. Ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας που εκμεταλλεύεται το γήπεδο Καραϊσκάκη, που μόνο κατ’ όνομα ανήκει στο Δημόσιο. Σε περίπτωση που ο Ανδρέας Βγενόπουλος πάρει τον Παναθηναϊκό, στην ευφορία του πρώτου χρόνου ουρανοξύστη αν θέλει να χτίσει δίπλα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, η μόνη αντίρρηση που θα έχει από το κράτος θα είναι αν θέλει και πανωσήκωμα. Και μην πει κάποιος ότι οι οπαδικές συμπάθειες δεν άπτονται των επιχειρηματικών ενδιαφερόντων.

Την εποχή που ο Πέτρος Στάθης έκανε τα κουμάντα στην ΑΕΚ, η Marfin ήταν η εταιρεία που είχε στηρίξει την ομάδα και είχε γίνει χορηγός στη φανέλα της. Για να συνεχιστεί η σχέση και την εποχή του Ντέμη Νικολαΐδη, όταν η Marfin ήταν αρχικά η εταιρεία που επρόκειτο να μεσολαβήσει για το δάνειο στην ΠΑΕ ΑΕΚ, μια συμφωνία που δεν έκλεισε όταν η διοίκηση της ΑΕΚ βρήκε τα χρήματα με καλύτερους όρους.

Ενδιαφέρουν όλα αυτά τους οπαδούς του Παναθηναϊκού; Κατηγορηματικά όχι. Τον κόσμο του Παναθηναϊκού δεν τον έχει σακατέψει η κατωτερότητα της ομάδας. Αν μια ομάδα είναι χάλια, ο οπαδός το παίρνει απόφαση. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει τρελαθεί από την αναγγελία πενταετών σχεδίων που ξεχνιούνται τον δεύτερο χρόνο, από την κάθε χρόνο αναγγελία ερχομών «σωτήρων» που αποδεικνύονται σαπάκια και κυρίως από τη νοοτροπία της σημερινής ιδιοκτησίας: «Δικιά μου είναι η γάτα και ό,τι θέλω την κάνω». Ολα τα προηγούμενα, σε συνδυασμό με τις εορτές για τα 100 χρόνια της ομάδας, που συνοδεύονται από τη μεγαλύτερη ήττα από τον Ολυμπιακό στην πρόσφατη ιστορία και από φιέστα που ο Παναθηναϊκός νικά την Καλαμαριά με πέναλτι στο 92΄, έχουν κάνει τον κόσμο του Παναθηναϊκού να λέει αυτό που διάβασα σε mail. «Αν είναι να καταλήξει η "τεσσάρα" σε αλλαγή ιδιοκτησίας, χαλάλι».

Το ποιος είναι ο Ανδρέας Βγενόπουλος είναι γνωστό. Το τι θέλει, αν αγοράσει τον Παναθηναϊκό, θα φανεί. Ακόμα όμως και αν δεν τον αγοράσει, και μόνο η πρόθεσή του διαφοροποιεί τη σημερινή κατάσταση ανάμεσα στο δίπολο Βαρδινογιάννης – Γιαννακόπουλος. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος από σήμερα και μέχρι να αγοράσει τον Παναθηναϊκό ή να αποσύρει την υποψηφιότητά του θα αποτελεί παράγοντα στις εξελίξεις του Παναθηναϊκού. Οπως στον Ολυμπιακό λένε ότι «καλύτερος παίκτης είναι αυτός που δεν έχει παίξει», στον Παναθηναϊκό για τους οπαδούς ο Βγενόπουλος θα είναι ο καλύτερος όσο δεν διοικεί. Δημοσιογραφικά, όμως, περιμένοντας κάτι περισσότερο από μια ανακοίνωση, δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε.