Προφανώς, το θέμα της σημερινής αθλητικής επικαιρότητας είναι ο απόηχος του χθεσινού αγώνα του Κυπέλλου ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ. Τα όποια συμπεράσματα της συζήτησης θα αφορούν κυρίως τους προπονητές των ομάδων και πιθανώς και τους στατιστικολόγους.
Τον γράφοντα τον απασχολεί κάτι άλλο, που εκ πρώτης όψεως δεν είναι και τόσο «πιασάρικο», αλλά είναι αποφασιστικής σημασίας για το ποδοσφαιρικό μέλλον των χθεσινών «μονομάχων», όπως και των υπόλοιπων ομάδων της Σούπερ Λίγκας. Κι αυτό που με απασχολεί είναι τα οργανωτικά χαρακτηριστικά του ελληνικού επαγγελματικού πρωταθλήματος και η αξιολόγηση της ικανότητας των υπευθύνων της Σούπερ Λίγκας να διοργανώσουν ένα πρωτάθλημα χωρίς σκιές και με τρόπο που θα εγγυάται την προστασία του προϊόντος «ποδόσφαιρο». «Το μόνο που επιθυμώ στην κηδεία μου είναι να μη με θάψουν ζωντανό. Φρόντισε, Τζόνσον, να μη γίνει κανένα λάθος. Ξέρεις πόσο βιάζονται αυτοί οι καταραμένοι συγγενείς».
Η ιστορία λέει ότι αυτή ήταν η τελευταία παραγγελία του λόρδου Τσέστερφιλντ στον μπάτλερ του. Αυτή την παραγγελία μού φαίνεται ότι έχουν αφήσει οι ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ στο σώμα που λέγεται Σούπερ Λίγκα, παρά το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟ είναι ο πρόεδρος του σώματος και ο ομόλογός του είχε διατελέσει πέρυσι. Απ' όσο θυμάμαι, στις συζητήσεις που προηγήθηκαν της δημιουργίας της Σούπερ Λίγκας ένα από τα ζητήματα που έθεσαν οι πρόεδροι των ομάδων που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία της ήταν η προάσπιση της διαφάνειας. Αναρωτιέμαι αν κάποιοι πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει. Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η μεταβίβαση μιας ομάδας της Σούπερ Λίγκας: του Εργοτέλη. Δεν θα έπρεπε, λογικά, η διοργανώτρια να μας ενημερώσει για τη διαδικασία, τα εμπλεκόμενα πρόσωπα και το τίμημα αυτής της μεταβίβασης; Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα και δεν βλέπω λόγους για να αισιοδοξώ ότι θα συμβεί στο μέλλον.
Στη Σούπερ Λίγκα δεν μπορώ να πω ότι δεν έχουν καταλάβει ότι η διαφάνεια ξεκινά πρώτα από την οικονομική πλευρά της ποδοσφαιρικής δραστηριότητας. Οσο τα οικονομικά δεδομένα των ομάδων και οι συναλλαγές τους δεν γίνονται γνωστά σε όλους τους Ελληνες φιλάθλους, δεν υπάρχει διαφάνεια. Κι αν αυτό το ζήτημα των οικονομικών συναλλαγών είναι λιγάκι ταμπού, ας δούμε -στον οργανωτικό τομέα- την ικανότητα της Σούπερ Λίγκας να παρεμβαίνει στο θέμα της διαιτησίας για να διαλύσει την κακοπιστία και να προστατέψει το κύρος και την αξιοπιστία του πρωταθλήματος. Η εικόνα από τις επιδόσεις των διαιτητών μέχρι τώρα είναι απολύτως αποκαρδιωτική. Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι έχουμε να κάνουμε με ανίκανους διαιτητές, που έχουν επιλεγεί με κριτήρια κάθε άλλο παρά αγωνιστικά και που τελικά καταστρέφουν το παιχνίδι.
Αν η Σούπερ Λίγκα θεωρεί ότι το να έχει έναν παρατηρητή στην επιτροπή διαιτησίας λύνει το πρόβλημα, τότε αγνοεί με τι έχει μπλέξει. Εκείνα που πρέπει να την απασχολήσουν και, φυσικά, εκείνα που πρέπει να διασφαλίσει είναι η διαφάνεια και η αυστηρότητα της διαδικασίας επιλογής διαιτητών.
Μία διαδικασία που βρίσκεται στα χέρια της ΕΠΟ, η οποία έχει μία ιδιαίτερη άποψη για το πώς πρέπει να διαμορφώνονται οι πίνακες. Διάολε, είναι φανερό ότι το ζήτημα της αξιοπιστίας, εμάς τους φιλάθλους, τους οπαδούς, τους δημοσιογράφους μας ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αν στη Σούπερ Λίγκα εκτιμούν ότι το πρωτεύον είναι να πιέσουν το κράτος για να τους χαρίσει δημόσιες εκτάσεις για να κατασκευάσουν γήπεδα, τα οποία θα γεμίσουν τα ταμεία τους, αν δεν αλλάξουν προτεραιότητες, σε λίγο θα γεμίζουν τα ταμεία τους με βελανίδια.
Βέβαια, μαζί με τη διαιτησία έρχεται και το ζήτημα της αθλητικής δικαιοσύνης και η επίδρασή της στην αξιοπιστία του προϊόντος, αλλά ας ασχοληθούν εκεί στη Σούπερ Λίγκα με ένα πράγμα τη φορά, διότι, ως φαίνεται, πελαγώνουν πολύ εύκολα.
Eρχονται τα ρομπότ
ΟΤσέχος συγγραφέας Κάρελ Τσάπεκ σε ένα θεατρικό έργο του το 1921 εισήγαγε πρώτος τον όρο ρομπότ. Ο όρος προέρχεται από την τσεχική λέξη ROBOTA, που σημαίνει «δουλειά όπως του σκλάβου». Παρά το γεγονός ότι η ρομποτική επιστήμη προχωρά με αργά βήματα, αυτή τη στιγμή σε ολόκληρο τον κόσμο 742.500 ρομπότ χρησιμοποιούνται στη βιομηχανική παραγωγή. Τα μισά από αυτά βρίσκονται στην Ιαπωνία, που έχει την πρωτοπορία στη ρομποτική επιστήμη, η οποία συγκεντρώνει πλέον πάρα πολλά χρήματα για ερευνητικά προγράμματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως όταν μιλάμε για ρομπότ αναφερόμαστε πάντα σε μηχανές με ανθρώπινη μορφή.
Τα πράγματα, όμως, είναι τελείως διαφορετικά. Από το 1989, όταν ο Ρόντνεϊ Μπρουκς, διευθυντής του εργαστηρίου ρομποτικής του MIT, πρότεινε την κατασκευή μικρών, έξυπνων και χρήσιμων ρομπότ, η επιστήμη έπαψε να δίνει βάρος στη μορφή και προτίμησε να επενδύσει στη χρησιμότητα. Η αντίληψη πολλών ότι τα ρομπότ έχουν ανθρώπινη μορφή καλλιεργήθηκε κυρίως από το Χόλιγουντ. Πολλές από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, που τις περισσότερες φορές έσπασαν ταμεία, είχαν ως ήρωες ανθρωποειδή ρομπότ. Στις μέρες μας η επιστημονική έρευνα στον τομέα της ρομποτικής σε συνδυασμό με τη νευροβιολογία έχουν προχωρήσει αρκετά, σε σημείο που οι επιστήμονες θεωρούν εφικτή την κατασκευή ενός ρομπότ που θα μπορεί να «νιώθει» μέσα στην επόμενη εικοσαετία.
Ηδη Ιάπωνες επιστήμονες της ρομποτικής συζητούν για ένα σχέδιο διάρκειας 30 χρόνων με την ιαπωνική κυβέρνηση, με το οποίο θα καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα ανθρωποειδές ρομπότ που θα κινείται αυτοβούλως και θα έχει διανοητική, συναισθηματική και φυσική κατάσταση ανάλογη με αυτή που έχει ένα παιδί ηλικίας 5 ετών.
Ο προϋπολογισμός του προγράμματος είναι ύψους 1 δισ. ευρώ και η ονομασία του είναι ATOM. Οι Ιάπωνες ερευνητές εμπνεύστηκαν το συγκεκριμένο σχέδιο από μια δημοφιλή σειρά κινουμένων σχεδίων στη «χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου», με τίτλο «Tetsuwan Atom», με ήρωα έναν πολύ έξυπνο πεντάχρονο πιτσιρικά. Οι Ιάπωνες ερευνητές πιστεύουν ότι το πρόγραμμα ATOM θα έχει τον ίδιο αντίκτυπο για τη χώρα τους που είχε το διαστημικό πρόγραμμα Αpollo για τις ΗΠΑ.
Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τη ρομποτική έχουν θέσει βραχυπρόθεσμο στόχο να κατανοήσει ο κόσμος ότι τα ρομπότ είναι εργαλεία και όχι κατοικίδια ζώα ή συνεργάτες. Και γι' αυτό όλο και περισσότερα αντικείμενα καθημερινής χρήσης θα έχουν ρομποτικές λειτουργίες.
Η κυβέρνηση τονώνει την... ανεργία
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, η ανεργία τον Οκτώβριο σε σχέση με το περσινό διάστημα σημείωσε αύξηση κι έφτασε το 7,9%. Αν σκεφθεί κάποιος ότι τα ποσοστά είναι πολύ μικρότερα από το πραγματικό μέγεθος, τι μπορεί να πει για τα ποσοστά της ανεργίας των νέων και των γυναικών; Το ποσοστό των νέων ηλικίας 15-24 ετών που είναι άνεργοι είναι σχεδόν τριπλάσιο του μέσου όρου κι έφτασε στο 21,9%, παρά τις προσλήψεις με κάθε μορφή σύμβασης που έκανε προεκλογικά η κυβέρνηση (εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2007). Η ανεργία στις ηλικίες 25-34 ετών βρίσκεται στο 11,7% και στις μεγαλύτερες ηλικίες το ποσοστό της φθίνει. Το ποσοστό της ανεργίας στις γυναίκες έφτασε στο 12,4%, είναι δηλαδή σχεδόν τριπλάσιο από το αντίστοιχο των ανδρών, που φτάνει στο 4,7%. Η κυβέρνηση, που από τον Μάρτιο του 2004, που εξελέγη πρώτη φορά, έχει επιδοθεί σε ένα μπαράζ «μεταρρυθμίσεων», δεν έχει προλάβει ακόμα να κάνει κάτι για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων και των γυναικών. Εκτός κι αν οι «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης είναι αυτές που τονώνουν την ανεργία.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
