Και διηγώντας τα να κλαις

Τότε, τα καλά τα χρόνια, στο φημισμένο Μιλάνο έπαιζε ο Μπομπ Μακάντου, ο Μάικ τ' Αντόνι, ο Ντίνο Μενεγκίν. Και βέβαια στον Αρη ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Νίκος Γκάλης και τα άλλα παιδιά. Τεράστιοι παίκτες, δηλαδή. Μορφές που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δύσκολα ξεπερνιούνται, έστω κι αν λέμε ότι το μπάσκετ έχει αλλάξει.

Σήμερα που συγκρούονται οι Μιλανέζοι με τον Αρη τίποτα δεν θυμίζει το παρελθόν. Ειδικά για τους Ιταλούς, που, εκτός των άλλων, έχουν ως μεγάλο τους αστέρι τον Ντούσαν Βούκσεβιτς. Δεν λέμε. Ο Σερβοέλληνας είναι πολύτιμος παίκτης και στα 32 του παίζει καλά όσο ποτέ. Για μεγάλο αστέρι, όμως, της πάλαι ποτέ ένδοξης ομάδας του Μιλάνο πάει πολύ. Ισως κι αυτό να εξηγεί το γεγονός ότι το ιταλικό συγκρότημα δεν θα συνεχίσει στη δεύτερη φάση της Ευρωλίγκας.

Ομως για τους... μακαρονάδες είναι γενικό το κακό. Οι σύλλογοί τους πάνε από το κακό στο χειρότερο. Με εξαίρεση τη Σιένα και κάπως τη Ρόμα, οι υπόλοιποι είναι άσ' τα να πάνε. Χτύπα τον έναν και βάρα τον άλλον.

Ο Μπομπ Μορς, ο Μανουέλ Ράγκα και όσοι άλλοι έφεραν τη Βαρέζε τη δεκαετία του '70 στην κορυφή της Ευρώπης, θα μαραζώνουν, βλέποντάς την στην τελευταία θέση της Lega A, έτοιμη να συνθηκολογήσει. Αμ, οι δύο ομάδες της Μπολόνια;

Η μεν Βίρτους σε κάθε παιχνίδι προσπαθεί να συμπληρώσει δεκάδα, η δε Φορτιτούντο, ύστερα από πολύ κακό ξεκίνημα, αναζητεί, με τον Ντράγκαν Σάκοτα πλέον στον πάγκο της, φως στο τούνελ.

Η Μπενετόν, μετά την αποχώρηση του «πολύ» Μαουρίτσιο Τζεραρντίνι, που πήγε στους Τορόντο Ράπτορς (τζένεραλ μάνατζερ), αλλάζει παίκτες και προπονητές σαν τα πουκάμισα, ενώ οι ιστορικές Καντού και Σκαβολίνι κινούνται στη μετριότητα.

Ολα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα α) τη μέχρι πρότινος αήττητη Σιένα στο ιταλικό πρωτάθλημα να ακολουθούν κατά πόδας (πέρα από τη Ρόμα) η Μπιέλα, η Μοντεγκρανάρο, η Κάπο τ' Ορλάντο και η Αβελίνο και β) στην Ευρωλίγκα να συνεχίζει με μεγάλες αξιώσεις μόνο η Σιένα. Είπατε τίποτα;