Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Μολονότι το πρώτο ντέρμπι είχε γίνει πολύ νωρίς, οι δύο ομάδες είχαν δώσει ένα πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής -όχι τυχαία: ο Ζοζέ Πεσέιρο και ο Τάκης Λεμονής είχαν από το καλοκαίρι μια κεντρική ιδέα για τον τρόπο αξιοποίησης και διαχείρισης του υλικού που παρέλαβαν κι αυτή την ιδέα τότε την είχαμε δει. Ο Ολυμπιακός έπαιξε στη Λεωφόρο υποδειγματικά σωστά με αντεπιθέσεις στους κενούς χώρους και είχε δείξει ότι υπάρχει στην ομάδα ένα σχέδιο αξιοποίησης του Λούα Λούα και του Γκαλέτι. Ο ΠΑΟ, βασισμένος κυρίως στην ικανότητα του Μάτος να κατευθύνει σωστά τη μεσαία γραμμή και να κρατάει συμπαγή την ομάδα, είχε πετύχει να ξεπεράσει τη θύελλα του πρώτου ημιχρόνου και να πιέσει κρατώντας μπάλα στην επανάληψη.

Ολα
Στη Λεωφόρο «με το καλημέρα» είχαν φανεί πολλά. Είχε φανεί ότι ο Αντζας είναι μια εξαιρετική προσθήκη κι ότι στην περιοδεία του στην επαρχία πριν επιστρέψει στον Πειραιά σκλήρυνε και ωρίμασε. Επίσης, εκείνη τη μέρα έγινε κατανοητό ότι ο ικανότερος παρτενέρ του είναι ο Ζεβλάκοφ, ο οποίος στα φιλικά κακώς δεν είχε χρησιμοποιηθεί δίπλα του. Είχε ακόμα διαπιστωθεί η ικανότητα του Λεντέσμα να κατευθύνει το πρέσινγκ και είχαμε δει ότι η ταχύτητα του Λούα Λούα και του Γκαλέτι δεν συνοδεύονται και από εκτελεστική δεινότητα -πράγμα που αυτομάτως σήμαινε ότι ο μόνος που μπορούσε να σηκώσει στις πλάτες του το σκοράρισμα του Ολυμπιακού ήταν ο Κοβάσεβιτς. Από την άλλη, ήταν ευδιάκριτες οι ικανότητες του Μάλαρτζ, έγινε αμέσως κατανοητό ότι ο Πεσέιρο ψάχνει μια πιεστική μεσαία γραμμή κι ότι ψάχνει τρόπους να εξασφαλίσει μια ελευθερία κινήσεων στον Καραγκούνη. Εγινε φανερό επίσης ότι η επίθεση του ΠΑΟ θα έχει πρόβλημα ιδιαίτερα απέναντι σε κλειστές άμυνες. Εκείνη την Κυριακή είχε διαπιστωθεί και πόσο πολύτιμοι θα είναι για τις δύο ομάδες οι τότε απόντες τους: είχαμε δει ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει παίκτη σαν τον «Τζόλε» κι ότι ο Μόρις και ο Σαλπιγγίδης δεν έχουν όμοιό τους στο ρόστερ του ΠΑΟ.

Ντάρκο
Σε σχέση μ' εκείνο το ματς οι δύο «αιώνιοι» παρέμειναν σχεδόν στάσιμοι: σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο Ολυμπιακός βρήκε τα γκολ του Κοβάσεβιτς: η κλάση του Σέρβου δεν συζητιέται, η αντοχή του εκπλήσσει, αλλά η συνολική παρουσία του από τον Ιλια Ιβιτς ήταν προβλεπόμενη. Ο ΠΑΟ βρήκε έναν αξιόπιστο αμυντικό στο πρόσωπο του Σαριέγκι, που μπορεί να παίξει και με το Μόρις και με τον Γκούμα. Σε σύγκριση με εκείνο το ματς ο Ολυμπιακός «έχασε» τον Ντομί κι ο ΠΑΟ τον Ενακαρίρε και τον Λεοντίου: άπαντες τραυματίες. Οι δύο ομάδες κέρδισαν κάποιους πολύτιμους παίκτες που έμοιαζαν καταδικασμένοι αναπληρωματικοί (ο Ολυμπιακός τον Μενδρινό και τον Πάντο, ο ΠΑΟ τον Ρομέρο κυρίως, αλλά και τον Γκαλίνοβιτς και τον Φύσσα), όμως οι προσθήκη αυτών δεν άλλαξε στο ελάχιστο την εικόνα που με την έναρξη του πρωταθλήματος μας έδειξαν. Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟ φτάνουν στο δεύτερο φετινό ραντεβού τους χωρίς να έχουν λύσει κανένα σχεδόν από τα προβλήματα που τους χαρακτήρισαν στην πρεμιέρα κι ευτυχώς γι' αυτούς, χωρίς στη διαδρομή να έχουν ξεχάσει τις ευδιάκριτες αρετές τους. Πραγματικά μοιάζει σαν να πάγωσαν τον χρόνο.

Αναρχα
Ο Ολυμπιακός, απόντος του Λεντέσμα, έχει κακή κυκλοφορία μπάλας κι όταν χάνει τη συγκέντρωσή του (και μαζί τη φούρια που χαρακτηρίζει την έναρξη των παιγνιδιών του) μπερδεύεται. Στο Περιστέρι άνοιξε το σκορ νωρίς κι έκανε περίπατο: στα υπόλοιπα ματς του τελευταίου δίμηνου ειδικά όταν δεν κατάφερε να έχει το αβαντάζ του γκολ και να βρει χώρους για να τρέξει στις αντεπιθέσεις δεινοπάθησε. Τα σερί γκολ του Κοβάσεβιτς μασκάρεψαν την πιο μεγάλη αδυναμία του: κρύβουν το ότι δεν πρόκειται για μια λυμένη ομάδα. Μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να παρουσιάσει τη δημιουργική αναρχία του παιγνιδιού του -πράγμα που στο ελληνικό πρωτάθλημα έδινε λύσεις- και παίζει σαν φρεναρισμένος. Η τακτική είναι χρήσιμη εκεί που υπάρχει αντίπαλος που πρέπει να τον φρενάρεις (στο Τσάμπιονς Λιγκ π.χ). Η υπερβολική τακτική σε φρενάρει: οι ομάδες που δεν έχουν παίκτες που παίρνουν δημιουργικές πρωτοβουλίες κουράζονται.

Δύσκολα
Ο ΠΑΟ σκοράρει δύσκολα και μοιάζει ομάδα που μπορεί να κερδίσει μόνο με 1-0. Από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος όταν δέχεται πρώτος γκολ χάνει. Δύο φορές παγιδεύτηκε μέσα στη Λεωφόρο από αντιπάλους που τον περίμεναν: συνέβη με την Ξάνθη και την Καλαμαριά. Οποιος αφήνει την μπάλα στον ΠΑΟ και κλείνει τους χώρους κινδυνεύει λίγο, όποιος προσπαθεί να κυκλοφορήσει μπάλα, κινδυνεύει από το πρέσινγκ των μέσων και τις επιταχύνσεις του Σαλπιγγίδη. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι δεν ξέρω πώς μπορεί να νικήσει η μία ομάδα την άλλη, μπορώ όμως να φανταστώ πώς μπορεί να χάσει! Ο ΠΑΟ μπορεί να χάσει από τον Κοβάσεβιτς ή αν ο «Τζόλε», ο Γκαλέτι και ο Λούα Λούα βρουν τη δύναμη να αυτοσχεδιάσουν, αφήνοντας στην άκρη σχήματα και οδηγίες. Ο Ολυμπιακός μπορεί να χάσει, αν ο ΠΑΟ τον βρει ανοιχτό στην κόντρα: ο Αντζας δεν μπορεί να καλύψει όλες τις τρύπες.

Θέληση
Ακριβώς επειδή πρόκειται για ομάδες με δεδομένες αδυναμίες, εκτιμώ ότι το ματς δεν θα κριθεί στην τακτική, αλλά στη θέληση. Οποιος έχει μυαλό και καρδιά κερδίζει.

Μεταξύ τους
Τρεις επισημάνσεις για τη διαιτησία του ντέρμπι πριν αυτό γίνει:

1) Ο,τι και να κάνει ο Καλόπουλος ή οι επόπτες, αποκλείεται να χαλάσει στο παραμικρό η αγαστή συνεργασία μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα. Ως εκ τούτου, η διαιτησία του ματς δεν έχει παρά ελάχιστο ενδιαφέρον. Αν ο διαιτητής κάνει λάθη, τα λάθη του θα είναι ανθρώπινα, μια και από πουθενά δεν προκύπτει ότι αυτή την εβδομάδα ο ένας ασχολήθηκε με το να τη στήσει στον άλλο. Η όποια ανησυχία εκφράστηκε για τον Καλόπουλο ή τους επόπτες του στις εφημερίδες, είχε να κάνει αποκλειστικά με την αγωνία κάποιων οπαδικών εντύπων να πείσουν τους αναγνώστες τους ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ είναι κάτι το διαφορετικό, αν και πρόκειται για δύο συνδιαχειριστές του πρωταθλήματος με κοινά οφέλη.

2) Στο Καραϊσκάκη θα δοκιμαστεί σοβαρά η αποτελεσματικότητα της πολιτικής του Τζίγκερ, υπό την έννοια ότι θα δούμε αν το άνοιγμα που έχει κάνει προς του κάποτε εχθρούς θα έχει αποτελέσματα. Για τον Ολυμπιακό το να κάνει επίδειξη δύναμης είναι το ευκολότερο πράγμα του κόσμου, αλλά δεν πρόκειται να την κάνει. Ο Ολυμπιακός φέτος όντως παρακολουθεί τα πράγματα εξ αποστάσεως -ο ΠΑΟ είναι που διεκδίκησε και πήρε πιο ενεργούς ρόλους. Η δική μου γνώμη είναι ότι η πολιτική που ακολουθεί είναι μάλλον αδιέξοδη, μπορεί όμως να μην έχω και δίκιο, διότι ειδικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο κέφι να υπάρχει και πέντε ανθρωπάκια να κάνουν κωλοτούμπες στη Συγγρού τα βρίσκεις για πλάκα.
3) Οι μέχρι τώρα διαιτησίες των ντέρμπι του πρωταθλήματος ήταν μάλλον καλές. Η εντύπωση που έχω είναι ότι οι δύο μεγάλοι, στα μεταξύ τους ματς θέλουν το 50-50, κυρίως για να μην έχουν να αντιμετωπίσουν την κλάψα των οπαδών τους, μια και το μεταξύ τους κολλητιλίκι σε ελάχιστους αρέσει. Ο Καλόπουλος θα έχει την άνεση να διευθύνει το ματς χωρίς πιέσεις. Αλλά δύσκολα θα βγουν και οι δύο νικητές και η διπλωματική ισοπαλία δεν βολεύει κανένα. Τα όποια παράπονα ωστόσο, αν δημοσιοποιηθούν, θα είναι αδικαιολόγητα: φίλοι είναι όλοι, ας τα πουν μεταξύ τους. Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Βασίλης μεγάλωσαν φτιάχνοντας τραστ κ.λπ…