Από τον πάταγο στον πάγ(κ)ο

Ήταν μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες. Η 7η Ιανουαρίου 2007 τουλάχιστον έμοιαζε με όλες τις άλλες. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε εντός έδρας με το Αιγάλεω. Συγκίνηση καμία... Οι «πράσινοι» είχαν μείνει ήδη εκτός πρωταθλήματος από τον Δεκέμβριο και ο Τάσος Νικολογιάννης, όπως κάνει κάθε Κυριακή, παρεμβαίνει στον αέρα του SuperΣΠΟΡ FM 94,6 και «μπουμπουνάει» την 11άδα που είχε επιλέξει ο Μουνιόθ.

«Ο Γκαλίνοβιτς θα είναι κάτω από τα δοκάρια, στην άμυνα θα παίξουν οι Αντονσον, Μορίς, Σέριτς, Μπίσκαν, στα χαφ ο Μουνιόθ επέλεξε τους Μπόβιο, Τζιόλη, Βίκτορ, Ιβανσιτς και τον πιτσιρικά τον Νίνη...». Ακολούθησε η αναφορά στην παρουσία του Σαλπιγγίδη στην επίθεση του Παναθηναϊκού, αλλά αυτό στην ιεράρχηση της είδησης είχε πέσει πολύ χαμηλά. Το γεγονός ήταν η χρησιμοποίηση ενός 16χρονου. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι είχε συμπεριληφθεί στην αποστολή την προηγούμενη μέρα είχε προκαλέσει έκπληξη. Πόσω μάλλον που σε λίγα λεπτά θα έδινε και το πρώτο του επίσημο ματς με την πράσινη φανέλα.

Ο Σωτήρης Νίνης, γεννημένος τον Απρίλιο του 1990, είχε κερδίσει τον θαυμασμό του Μουνιόθ από τις εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα Νέων τη σεζόν 2006-2007. Αυτός και ο Μπουτζίκος ξεχώρισαν στα μάτια του Ισπανού προπονητή, ο οποίος δεν δίστασε να τους φωνάξει στην προπόνηση της πρώτης ομάδας από τις 20 Δεκεμβρίου 2006. Λιγότερες από 20 μέρες μετά, ο ένας από τους δύο θα έπαιρνε και φανέλα βασικού.

Η πρώτη αντίδραση ήταν η αμφισβήτηση. Χαρακτηριστική η κουβέντα που έγινε στο γραφείο λίγο μετά τις 6 το απόγευμα. Δεν έχει σημασία ποιοι συμμετείχαν σε αυτήν, σημασία έχει ότι το συμπέρασμα που έβγαινε ήταν το ότι ο Μουνιόθ «μάλλον μας κάνει πλάκα». Κανένας δεν είχε συνηθίσει στην ιδέα ότι ένας πιτσιρικάς, πριν κλείσει τα 17 του, μπορούσε να σταθεί βασικός σε ομάδα που χτυπά πρωτάθλημα.

Απαντες οι συμμετέχοντες ξέχασαν άμεσα τις αρχικές τους κρίσεις λίγο μετά τις 7 το απόγευμα. Λίγο μετά τη σέντρα του ματς. Ο Παναθηναϊκός σ' εκείνο το 90λεπτο νίκησε δύσκολα το Αιγάλεω με γκολ του Μάντζιου στο 81', κέρδισε όμως το δικαίωμα στην ελπίδα. Ελπίδα που αντικατοπτριζόταν στο χαμογελαστό πρόσωπο του παίκτη με το 37 στην πλάτη. Οι ντρίμπλες του, οι πάσες του, η ενέργεια που έβγαζε στο γήπεδο ήταν πράγματα που είχαν λείψει από τους «πράσινους». Τόσο από την ομάδα όσο και από τον κόσμο.

Η συνέχεια έμοιαζε λογική. Ο Νίνης δεν θα έβγαινε από την 11άδα. Η συνέχεια εξελίχθηκε σε πραγματικότητα ελκυστικότερη και από το πιο φανταχτερό όνειρο. Πετυχαίνει ένα εκπληκτικό γκολ στο ματς με τον Πανιώνιο, σκοράρει στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, κάνει το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο. Σε παιχνίδι της Εθνικής Νέων με την αντίστοιχη της Δανίας στη Νεάπολη κάτω από τα δοκάρια των φιλοξενούμενων καθόταν ο γιος του Σμάιχελ, Κάσπερ. Οι κάμερες, όμως, ήταν στραμμένες στον Σωτήρη Νίνη. Τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τον χαρακτήριζαν «κλώνο» του Λιονέλ Μέσι.

Το όνειρο φαινόταν να συνεχίζεται με την έναρξη της νέας σεζόν. Ο Νίνης έπαιρνε τη βαριά πράσινη φανέλα με το 7 στην πλάτη. Δεν ήταν μόνο δική του θέληση, ήταν και λαϊκή απαίτηση. Ο κόσμος ήθελε να πάει η αγαπημένη αυτή φανέλα σε κάποιον που μπορεί να τη σηκώσει. Το όνειρο άρχιζε να διαλύεται... Το κορμί του πιτσιρικά ήταν καταπονημένο. Σε διάστημα 6 μηνών είχε παίξει σε 42 παιχνίδια. Φυσικό επακόλουθο το πρόβλημα που προέκυψε στους κοιλιακούς.

Ο ενθουσιασμός έδωσε τη θέση του στο άγχος και την απογοήτευση. Ο Νίνης περίμενε ότι η περσινή του εικόνα θα του εξασφάλιζε ρόλο όχι αναντικατάστατου, αλλά βασικού παίκτη στην ομάδα του Πεσέιρο. Ο προβληματισμός του, που έχει δημιουργηθεί από τον τραυματισμό του, μεγαλώνει από το γεγονός ότι οι «πράσινοι» άλλαξαν προπονητή. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι ήρθε ο Πεσέιρο που τον αγχώνει, αυτός που έφυγε είναι το πρόβλημα. Ο Μουνιόθ ήταν και είναι για τον Νίνη αυτός που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα.

Ο Νίνης επιστρέφει από την επιτυχημένη του εγχείρηση και περιμένει υπομονετικά την επιστροφή του στην 11άδα. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του ως αλλαγή στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Μπήκε φουριόζος, ζητώντας με χαρακτηριστικές κινήσεις από συμπαίκτες και κόσμο να ανέβουν. Ο ενθουσιασμός έμοιαζε να επιστρέφει.

Από το ματς με τον Ολυμπιακό και μετά ο Νίνης έχει αγωνιστεί ως αλλαγή, για λιγότερο από 10 λεπτά, στα παιχνίδια με Λοκομοτίβ Μόσχας και Ξάνθη. Οι συμμετοχές αυτές δεν τον βοήθησαν να βρει τον περσινό καλό του εαυτό και πολύ περισσότερο να αποκτήσει και πάλι ρυθμό αγωνιστικό κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει με συμμετοχές μικρής διάρκειας. Ο Πεσέιρο έψαχνε και ψάχνει την ευκαιρία να τον επαναφέρει σε παιχνίδια «καθαρισμένα». Δεν θέλει να τον επαναφέρει στην 11άδα σε ματς στο οποίο οι «πράσινοι» δυσκολεύονται να νικήσουν. Δεν θέλει να τον φορτώσει με περίσσιο άγχος, παρά το γεγονός ότι του έχει ξεκαθαρίσει πως τον αντιμετωπίζει ως ίσο με τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Ενας από αυτούς είναι και ο 18χρονος Δημούτσος, ο οποίος μπορεί να είναι σε κοντινή ηλικία με τον Νίνη, έχει όμως ήδη αναπτυχθεί σωματικά και η καταπόνηση από τους συνεχείς αγώνες δεν απειλεί την ποδοσφαιρική του εξέλιξη. Αρα, όποιος παραλληλισμός στις περιπτώσεις των δύο νεαρών δεν ευσταθεί.

Την ευκαιρία να παίξει και πάλι ο «Ελ Νίνιο» δεν την έδωσαν οι παίκτες του «τριφυλλιού» ούτε στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, στο οποίο ισοφαρίστηκαν λίγο πριν από το τέλος του αγώνα, ούτε προχθές κόντρα στην Καλαμαριά, το οποίο κρίθηκε στο 92'. Ο Νίνης ακόμα περιμένει την επιστροφή του. Ξέρει πως εδώ και περίπου δύο μήνες είναι ιατρικά απόλυτα έτοιμος. Φαίνεται πως τα παραπανίσια κιλά που είχε στο ξεκίνημα της χρονιάς έχουν μετατραπεί σε μυϊκό όγκο. Ξέρει ότι και πέρυσι δεν διέθετε άριστη φυσική κατάσταση και μεγάλη δύναμη κι όμως έπαιζε. Ο Πεσέιρο βλέπει τον παίκτη τη μία να τα δίνει όλα στην προπόνηση και την επόμενη να είναι από απογοητευμένος έως κατσουφιασμένος. Ο Πορτογάλος ξέρει και δεν διστάζει να πει ότι με ψυχολογική βοήθεια και με την κατάλληλη μέριμνα από διατροφολόγο ο Νίνης μπορεί στα 20 του να πετά «φωτιές». Να παίξει στο 100% των δυνατοτήτων του. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα περιμένει τρία χρόνια για τον ρίξει στη μάχη. Ο Πεσέιρο ψάχνει την κατάλληλη ευκαιρία να τον χρησιμοποιήσει και πάλι και ο Νίνης ψάχνει την ευκαιρία να ζήσει και πάλι το όνειρό του. Να μπορέσει να πανηγυρίσει νίκες με την αγαπημένη του ομάδα, φορώντας το αγαπημένο του 7 στην πλάτη.