Γιε μου, τι περιμένεις, πες μου...

Ειλικρινά θαυμάζω την τόλμη ορισμένων δημοσιογράφων. Αν πρέπει να πω τα πράγματα με τ' όνομά τους, όχι μόνο τη θαυμάζω, αλλά τη ζηλεύω. Κακά τα ψέματα, δημοσιογραφία χωρίς τόλμη είναι εμφιαλωμένη ενημέρωση. Δεν μπορώ, λοιπόν, παρά να αναφερθώ στο παράτολμο επιχείρημα των τριών δημοσιογράφων από την εφημερίδα «Η ΠΡΑΣΙΝΗ». Ο διευθυντής, Ευάγγελος Ζορμπάς, με τους δύο αρχισυντάκτες του εντύπου, Πανορμίτη Κωνσταντινίδη και Βασίλη Παπαθεοδώρου, μπούκαραν απροειδοποίητα στο σπίτι του Παύλου Γιαννακόπουλου, ιδιοκτήτη της εφημερίδας στην οποία δουλεύουν, και απαίτησαν τόσο από αυτόν όσο και από τον γιο του, Δημήτρη Γιαννακόπουλο, να τους παραχωρήσουν συνέντευξη.

Οι «Πράσινοι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» απείλησαν μάλιστα τα αφεντικά τους πως αν δεν ανταποκριθούν στο αίτημά τους, θα παραμείνουν στο σπίτι μέχρι να ολοκληρωθεί το γήπεδο του ενιαίου Παναθηναϊκού στον Βοτανικό. Η πρώτη σκέψη ήταν να ζητήσουν να μείνουν μέχρι να πάρει ο Παναθηναϊκός πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο, αλλά με παρέμβαση των ψυχραιμότερων το αίτημα άλλαξε.

Στρίμωξαν τους ιδιοκτήτες τους σε έναν καναπέ, που αν τον δείτε στις φωτογραφίες που δημοσίευσε χθες «Η ΠΡΑΣΙΝΗ», σου φέρνει στο μυαλό το τραγούδι του Νταλάρα «Εφτά νομά σ’ ένα δωμά», και άρχισαν να τους «πυροβολούν» με τις πιο σκληρές ερωτήσεις που περνούσαν από το μυαλό τους. Ειλικρινά, οι Γιαννακοπουλαίοι θα πρέπει σαν ράτσα να είναι πολύ ετοιμόλογοι, διότι μπόρεσαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις του τύπου:

«Πού πιστεύετε πως οφείλεται το γεγονός ότι ένα άθλημα, όπως το μπάσκετ, που δεν έχει την εμπορικότητα του ποδοσφαίρου, συγκεντρώνει περισσότερους Παναθηναϊκούς, απ’ ό,τι τη Λεωφόρος;».

Ή το ακόμα πιο σκληρό: «Τι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ξεκινήσει από το μηδέν, χωρίς δική του δουλειά και να φτάσει να γίνει αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος;».

Δεν ντράπηκαν και ούτε φοβήθηκαν τις επιπτώσεις στην ερώτηση: «Πώς πιστεύετε ότι θα είχε εξελιχθεί η ιστορία του Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο, εάν είχε αναλάβει το 1979 την ΠΑΕ ο Παύλος Γιαννακόπουλος;».

Ανατριχιάζω ακόμη και τώρα που τη διαβάζω για χιλιοστή φορά, φίλε αναγνώστη, αλλά η ερώτηση που ακολουθεί τέθηκε από τους παράτολμους δημοσιογράφους στον ιδιοκτήτη τους. Ποια ήταν αυτή; Διάβασέ την να ανατριχιάσεις και εσύ:
«Σε μια σύσκεψη της ΚΕΔ το 2005 είχε πει ο Θανάσης Γιαννακόπουλος "Θα γαμ… όποιον πειράξει τον Παναθηναϊκό". Πώς σας ακούγεται αυτό;».

Εκτός του ότι κρατιέμαι να μη φωνάξω ότι έχω πειράξει τον Παναθηναϊκό, για να εισπράξω την απειλή του Θανάση, δεν μπορώ τώρα που χαλαρώσαμε και το θάρρος περισσεύει να μη δημοσιεύσω και την απάντηση του Παύλου: «Το επαναλαμβάνω και εγώ! Οποιος πειράξει τον Παναθηναϊκό, θα γαμ…».

Στη φωτογραφία στο κέντρο της σελίδας δημοσιεύω με πολλή συγκίνηση το επόμενο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Η ΠΡΑΣΙΝΗ». Ο Σταμάτης Κόκκοτας με τον γιο του, Ντίμη. Η συνέντευξη θα γίνει με τον ίδιο βάναυσο τρόπο. Θα ακολουθήσουν ο Βαρθακούρης με τον Πάριο και ο Βαρδής με το Βαρδάκι…

Μιλώντας για βάρδους, δεν μπορώ να μη σημειώσω το high light της δέκατης πέμπτης αγωνιστικής που δεν ήταν άλλο από τη μετάδοση του αγώνα του Αστέρα Τρίπολης και της ΑΕΚ από τον μοναδικό Αλέξανδρο Θεοφιλόπουλο, τον μόνο άνθρωπο που έχει αποχαιρετήσει τρεις φορές τα μικρόφωνα, αλλά ευτυχώς σαν τον Σούπερμαν πάντα γυρνάει και κάνει μεταδόσεις.

Η συνήθης πρακτική της ΕΡΤ όταν μεταδίδει ματς της ΑΕΚ είναι να ψάχνει κάποιον παλαίμαχο -έναν Αντώνη Μήνου π.χ. ή ένα δηκτικό Τάκη Καραγκιοζόπουλο. Στην περίπτωση του ματς της «Ενωσης» με την Τρίπολη δεν ακολουθήθηκε η πεπατημένη και ευτυχώς. Γιατί ο Αλέξανδρος, όπως οι αληθινά μεγάλοι, ξεφαντώνει μόνο όταν είναι στην πίστα μόνος.

Η μετάδοση άγγιξε στιγμές που την κατατάσσουν στη βιβλιοθήκη του κλασικού. Για δέκα λεπτά ακούγαμε ότι μπήκε στο ματς ο Μάχο που έπαιζε στη θέση του έξω δεξιά, αν και βλέπαμε τον Μανού: ο δημοσιογράφος πρέπει να ξεχωρίζει για το διεισδυτικό της ματιάς του.

Οταν ο Φερέρ άλλαξε τον Αρουαμπαρένα με τον Λαγό, ο Αλέξανδρος ήταν ο μόνος που κατάλαβε ότι αυτό ήταν ένα τρικ, μια οφθαλμαπάτη, ένα τίποτα και συνέχιζε σε κάθε ευκαιρία να επικαλείται την πληθωρική παρουσία του Αργεντινού στο γήπεδο. Κάποια στιγμή για να μας πείσει ότι υπήρχε όχι ένας Αρουαμπαρένα, αλλά δύο Αρουαμπαρένα στο γήπεδο, αποκάλεσε με αυτό το εύηχο, αλλά δύσκολο επίθετο και τον ποδοσφαιριστή Ράμος, βοηθώντας τον Αργεντινό να αγγίξει το τέλειο! Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ο Αρουαμπαρένα είχε την ταχύτητα του Ράμος, θα ήταν το κάτι άλλο;

Την ίδια στιγμή ο Αλέξανδρος δεν έχασε την ευκαιρία να επισημάνει τους κακούς τρόπους της εξέδρας. Οταν κάποια παιδάκια τσίριζαν «Αμπάρης – Αμπάρης», ο σχολιαστής επισήμανε την κακή αγωγή τους ζητώντας να σταματήσουν οι ειρωνείες προς τον Μορέτο!

Ομως το καλύτερο το επιφύλαξε για τον Ριβάλντο, τον οποίο αντιμετώπισε με σκωπτική διάθεση κάνοντας ευτυχισμένους τους χιλιάδες οπαδούς της «Ενωσης» που παρακολουθούσαν το ματς. Αφού αρχικά επισήμανε ότι είναι δύσκολο να ξεχάσει την μπάλα, πρόσθεσε θυμόσοφα ότι δύο χρόνια πριν ήταν άλλο πράγμα!

Ενώ ο ίδιος παραμένει μια κλασική αξία…