Η παρακμή της «μπάσκετ σίτι»

Πριν από 1,5 χρόνο, οι συντάκτες του μπάσκετ έσπευδαν να χαιρετίσουν τη συνύπαρξη του Απόλλωνα και της Ολυμπιάδας στα -ας πούμε- σαλόνια της Α1 και να επιδαψιλεύσουν στην Πάτρα τον τίτλο της ελληνικής «μπάσκετ σίτι», εξ ημισείας έστω με τη Λάρισα. Ο παραδοσιακός Απόλλων είχε χρήμα και όραμα, η νεοφώτιστη Ολυμπιάδα ενθουσιασμό και οίστρο.

Μέσα σε 18 μήνες, ο ρυθμός της κατρακύλας έχει απογοητεύσει ακόμα και τους πιο αισιόδοξους μπασκετόφιλους της (ορφανής και από καλή ποδοσφαιρική ομάδα) μεγαλούπολης. Η Ολυμπιάδα πατάει με το ένα πόδι στην Α2, τη στιγμή που ο Απόλλων απειλείται με δεύτερο διαδοχικό υποβιβασμό, ο οποίος θα τον φέρει στη σκοτεινιά της Β' Εθνικής. Αν αυτός πληρώνει τις πατροπαράδοτες αυτοκαταστροφικές του τάσεις, οι νεώτεροι στο στερέωμα «πορτοκαλί» εμφάνισαν παιδικές ασθένειες με καθυστέρηση. Μοιάζουν με μαθητή που υποχρεώνεται να παρακολουθήσει πρώτα το γυμνάσιο και μετά το δημοτικό. Μοιραία πελαγώνει.

Θυμάστε τον περσινό θρίαμβο της Ολυμπιάδας επί του παντοδύναμου δυνάστη Παναθηναϊκού; Μοιάζει σαν να πέρασαν 10 χρόνια από εκείνο το απροσδόκητο απόγευμα. Το μικρό θαύμα της περσινής σεζόν δυναμιτίστηκε το καλοκαίρι, σε μια σπάνια και θεαματική απόπειρα αυτοχειρίας. Οδηγήθηκε στην έξοδο ο προπονητής που βοήθησε την ομάδα να ανδρωθεί (Ν. Βουρνάς). Εφυγαν οι αξιόλογοι Αμερικανοί που στήριξαν την περσινή προσπάθεια. Ξεχαρβαλώθηκε ο ελληνικός πυρήνας (Χαρίσης, Ασημακόπουλος, Μπουντούρης, Τσάμης κ.ά.). Ξεσπιτώθηκε η ομάδα, εγκαταλείποντας ένα γήπεδο που στοιχειοθετούσε τον «παράγοντα έδρα». Ο κόσμος πάγωσε, η διοίκηση απείλησε με ηρωική έξοδο, οι παίκτες ξεκίνησαν τη σεζόν με δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους, οι επιλογές αποδείχθηκαν σκάρτες, ο νέος προπονητής ήταν εξαρχής υπ' ατμόν, το πορτοκαλί της Ολυμπιάδας θάμπωσε.

Οι διορθωτικές κινήσεις μάλλον πανικό φανέρωσαν παρά φιλοδοξία και διάθεση για ενίσχυση. Το «διπλό» στο Ρέθυμνο θα μπορούσε να γίνει εφαλτήριο αντεπίθεσης, αλλά έμεινε στα αζήτητα. Το οικοδόμημα φαίνεται έτοιμο να καταρρεύσει. Το ζητούμενο για την Ολυμπιάδα δεν είναι απαραίτητα να μείνει φέτος στην Α1. Είναι να αποφύγει την παρακμή σε περίπτωση υποβιβασμού. Θα έχει τουλάχιστον τον συμπολίτη Απόλλωνα ως παράδειγμα προς αποφυγήν...

Γεωργίτσης, Μανούσος, Αθανασιάδης. Αναγνωρίζει κανείς αυτά τα ονόματα; Πρόκειται για τους τρεις πρώτους σκόρερ του φετινού Απόλλωνα, στην προσπάθειά του όχι να επιστρέψει άμεσα στην Α1, όπως θα ήλπιζαν οι πολυάριθμοι φίλοι του, αλλά να αποφύγει το φούντο. Μετά τη 14η αγωνιστική, η άλλοτε κραταιά ομάδα της Πάτρας είναι τρίτη από το τέλος στην Α2. Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, ναι, ο «Πάπι» του Παναθηναϊκού και της Εθνικής ομάδας, ανέλαβε να τραβήξει τα κάστανα από τη φωτιά, αλλά ζορίζεται. Το υλικό είναι φτωχό και το χαμένο έδαφος πολύ. Ο Απόλλων βρίσκεται 2 βαθμούς κάτω από τη γραμμή που ορίζει τη διακεκαυμένη ζώνη. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις με λυγμούς.

Το εκπληκτικό είναι ότι στο σεληνιακό τοπίο της Αχαΐας απειλεί να ανθίσει λουλούδι, όχι πια στην Πάτρα, αλλά στο γειτονικό Αίγιο, όπου υπήρχε ανέκαθεν μόνο ποδόσφαιρο. Ο τοπικός Κεραυνός είναι 2ος στη βαθμολογία της Β' Εθνικής και ελπίζει βάσιμα σε άνοδο στην Α2! Μικρή παρηγοριά, αλλά παρηγοριά...