Κρίμα, γιατί ήταν καλύτερος

Ο Παναθηναϊκός δεν άξιζε να χάσει. Αυτό είναι ένα συμπέρασμα από τη γενική παρουσία των ομάδων μέσα στο γήπεδο. Διότι ήταν φανερό ποιος είχε τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Ποιος ήταν καλύτερα στημένος στον αγωνιστικό χώρο. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν έγιναν λάθη από πλευρά «πρασίνων».

Η Ατλέτικο Μαδρίτης, στο ξεκίνημα τουλάχιστον, φάνηκε ότι υποτίμησε τον αντίπαλό της. Και αυτό το πλήρωσε. Σπατάλησε ένα ολόκληρο ημίχρονο μέχρι να συνέλθει. Μέχρι να αρχίσει να απειλεί την εστία του Παναθηναϊκού, ο οποίος με την καλή κυκλοφορία του έβρισκε τους διαδρόμους και τις προδιαγραφές για να αναπτύξει το παιχνίδι του. Το παράξενο της υπόθεσης ήταν πως μετά την αποβολή του Ραούλ Γκαρσία στο 81' και ενώ το σκορ ήταν στο... ευνοϊκό 1-1, οι «πράσινοι» εγκλώβισαν το παιχνίδι τους. Στο τελευταίο τέταρτο ήταν κακοί. Κλείστηκαν πίσω και χάλασαν την εικόνα που είχαν δημιουργήσει μέχρι τότε. Και το χειρότερο; Δεν υπήρχε λόγος να γίνει κάτι τέτοιο. Η όλη κατάσταση ευνόησε τους γηπεδούχους, που τελικά πήραν τη νίκη χωρίς να πείσουν ότι την άξιζαν.

Πήραν όμως την ουσία. Το αποτέλεσμα που θα μπορούσαμε να πούμε πως αδικεί τον Παναθηναϊκό. Και αδικεί κυρίως την προσπάθειά του μέχρι τη στιγμή της αποβολής του Ισπανού παίκτη. Διότι, αν στη συνέχεια πίεζε λίγο παραπάνω, κρατούσε την μπάλα και απειλούσε, δεν θα δεχόταν το δεύτερο γκολ. Και ως εκ τούτου, δεν θα έχανε την πρώτη θέση του ομίλου. Κρίμα...