Η κίνηση που αλλάζει τις ισορροπίες

Tο καλύτερο είναι εχθρός του καλού. Δεκτόν. Αν όμως δεν κυνηγήσεις το καλύτερο, πώς θα γίνεις καλύτερος; Για τον χειμερινό μεταγραφικό σχεδιασμό του Ολυμπιακού ήταν λογικό να υπάρχουν δύο τάσεις. Φέρνοντας κάτι ηχηρό μόνο και μόνο επειδή προκρίθηκες στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ υπήρχαν δύο κινδυνοι.

Ο πρώτος, να ακυρωθεί ο ιδρώτας αυτών που πήραν την πρόκριση. Με άλλα λόγια πώς κάποιος (όσο μεγάλο όνομα κι είναι) θα «κλέψει» τη θέση στην ενδεκάδα κάποιου που έφτυσε αίμα όλο το φθινόπωρο; Ο δεύτερος είχε να κάνει με την αρμονία. Πώς μπολιάζεις μία ομάδα γεμάτη χημεία με κάποιον που (ως ηχηρή μεταγραφή) θα απαιτεί να παίξει αμέσως; Κι αν χαλάσει η πετυχημένη συνταγή; Από την άλλη, αν ο Ολυμπιακός επέλεγε συντηρητική τακτική (καλοκαίρι και βλέπουμε) ο κίνδυνος θα ήταν άλλος. Ολοι θα κατηγορούσαν τη διοίκηση ότι τσέπωσε το παραδάκι, όλοι θα μιλούσαν για τη χαμένη ευκαιρία της φετινής υπέρβασης, με άμεσες προσθήκες παικτών παγκόσμιας κλάσης. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Ο Ολυμπιακός εν τέλει επιλέγει να κινηθεί. Να σπρώξει χρήμα. Οχι για μπαλώματα, αλλά για κάποιον ποδοσφαιριστή εγνωσμένης αξίας, εγγυημένης μεταπωλητικής απόδοσης και επιβεβαιωμένης κλάσης. Η μεταγραφή του Φερνάντο Μπελούτσι, αν τελικά γίνει, αλλάζει τις ισορροπίες. Οχι μόνο αγωνιστικά. Σε πολλούς τομείς. Το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός κυνηγούσε το τέταρτο «δεκάρι» της Μπόκα Τζούνιορς (Μονταΐνι). Κι αυτός κλοτσούσε! Μερικούς μήνες μετά, επιλέγει να κυνηγήσει την πριμαντόνα της Ρίβερ Πλέιτ. Κι αυτός θέλει. Τεράστια η διαφορά. Τέτοιου είδους μεταγραφές καθιερώνουν το... μαγαζί σου παγκοσμίως. Η καθιέρωση στην ελίτ δεν έρχεται απλά με μία πρόκριση. Ερχεται με το να συμπεριφέρεσαι ως μεγάλος σύλλογος. Να ψωνίζεις ως μεγάλος, να διακινείς χρήμα ως μεγάλος, να έχεις νταραβέρια ως μεγάλος, να μιλάς απευθείας και ό,τι ώρα γουστάρεις με μεγάλες ομάδες.

Από πλευράς πρεστίζ μία ενδεχόμενη μεταγραφή Μπελούτσι (μετά και τις καλοκαιρινές) εδραιώνει το (έτσι κι αλλιώς εξαιρετικό) αγοραστικό προφίλ του Ολυμπιακού παγκοσμίως. Πάμε και λίγο αγωνιστικά. Τι προσφέρει ο Αργεντινός; Τα πάντα και παντού. Παίζει δεξιά, παίζει αριστερά, γουστάρει οργανωτικό ρόλο, έχει ώμους που σήκωσαν βαριά φανέλα, έχει παίξει ματς που «έκαιγαν», είναι παίκτης εξέδρας, πρακτικά μπορεί να παίξει σε τέσσερις θέσεις στο 4-5-1 του Λεμονή.

Εχει επαφή με το γκολ, μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις στο «ένας εναντίον ενός», έχει ποδάρες από τα 25-30 μέτρα, όταν παίζει στο πλάι συγκλίνει πάντα προς τα μέσα, δεν τεμπελιάζει ανασταλτικά, γουστάρει δύσκολα ματς, έχει καλό αθλητικό σκαρί, κι αν έρθει θα βρει λάτιν παρέα για να προσαρμοστεί άμεσα. Πλήρες πακέτο. Επένδυση με ελάχιστο ρίσκο. Απαραίτητη διευκρίνιση. Αν έρθει δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει φέτος το Τσάμπιονς Λιγκ. Απλά οι «ερυθρόλευκοι» κάνουν μία τρομακτική ένεση ποιότητας. Περισσότεροι ποιοτικοί παίκτες σημαίνει ευκολότερο rotation χωρίς το παραμικρό κόστος, περισσότερες τακτικές επιλογές σε κάθε ματς. Αυτά στην Ευρώπη. Γιατί στα εδώ ο Μπελούτσι μπορεί να κάνει μόνος του τη διαφορά. Μετρήστε πόσους τέτοιους παίκτες (που παίρνουν μόνοι τους παιχνίδια) θα έχει ο Ολυμπιακός αν έρθει ο Αργεντινός και πόσους οι υπόλοιποι. Τελικά η αναζήτηση του καλύτερου είναι ο μόνος τρόπος εδραίωσης της κυριαρχίας σου...