Μια απουσία, μια παρουσία, μια (ενδεικτική)... ανοησία

Τι να κάνουμε, συμβαίνει ενίοτε κι αυτό: το ειδικό βάρος ορισμένων παικτών να το υπογραμμίζει η... απουσία τους! Σαν να λέμε, Λεντέσμα. Οποιος διαπίστωσε πόσο και πώς η έξοδός του από το ντέρμπι «θόλωσε» την αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού δεν χρειάζεται περαιτέρω εξηγήσεις. Το σύνηθες βεβαίως είναι οι παίκτες να διακρίνονται διά της παρουσίας τους, κάτι που έκανε για πολλοστή φορά ο Κοβάσεβιτς. Εδώ κι αν περιττεύουν τα λόγια. Εκτός, όμως, από τις «ηχηρές» απουσίες και παρουσίες υπάρχουν και οι κραυγαλέες... ανοησίες. Εστω και οι στιγμιαίες: μολονότι θα ήταν παντελώς άδικο- τουλάχιστον κατά την άποψη του γράφοντος- να γίνει στόχος γκρίνιας για τον τρόπο που διαχειρίστηκε τον αγώνα, ο Φερέρ μας αναγκάζει να του «αφιερώσουμε» μερικές επικριτικές αράδες. Ο «Δον» φαίνεται πως «υποφέρει» όταν δεν «μαλώνει» με διδασκαλικό ύφος τους πάντες. Η ενοχλητική συνήθειά του δεν αίρεται ποτέ. Ούτε όταν πλήττει την ομάδα του. Θυμηθείτε το στιγμιότυπο: στις καθυστερήσεις του αγώνα σπεύδει να κάνει παρατηρήσεις στον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος δεν... βιάζεται καθόλου να επαναφέρει την μπάλα από πλάγιο άουτ. Η έμπειρη «αλεπού» που ακούει στο όνομα «Τζόλε» δράττεται της ευκαιρίας. Ανταποκρίνεται στην έκκληση του Φερέρ για... διάλογο κι έτσι το ερυθρόλευκο «παιχνίδι» με τον χρόνο αποδίδει πολύ περισσότερο. Μα και να είχαν οι παίκτες της ΑΕΚ κουράγιο να «κυνηγήσουν το θαύμα» στον ελάχιστο χρόνο που απέμενε, ποιο μήνυμα ελάμβαναν από έναν προπονητή-«ειδικό αγορητή», αν όχι αυτό της παραίτησης; Ο -εξαιρετικός στο πρώτο εικοσάλεπτο- Ολυμπιακός κέρδισε ένα παιχνίδι το οποίο στην εξέλιξή του καθιστούσε αναπόφευκτη τη διασπορά των πιθανοτήτων στο μοτίβο της «τριπλής παραλλαγής». Θα μπορούσαν να το κερδίσουν οι μεν, οι δε ή κανένας. Τι θα μας μείνει από τον αγώνα; Το μυαλωμένο πάθος του Λυμπερόπουλου στο πρώτο μέρος, η συνολική ανάπτυξη των «ερυθρολεύκων» στο πρώτο εικοσάλεπτο, τα εξαιρετικά ρεφλέξ που επέδειξε ο Μορέτο σε τρεις φάσεις, η αποφασιστικότητα της ΑΕΚ στην επανάληψη. Η αλήθεια είναι πως εάν κάποιος διαβεβαίωνε την ΑΕΚ πως η 12η αγωνιστική θα την έβρισκε ισόβαθμη με τον Ολυμπιακό, τρεις βαθμούς πάνω από τον ΠΑΟ, με διεκπεραιωμένες τις υποχρεώσεις της σε Καραϊσκάκη, Λεωφόρο και «Βικελίδης», η ικανοποίηση θα ήταν δεδομένη. Οταν όμως χάνεις στο «παρά επτά» (λεπτά) την ευκαιρία να διατηρήσεις το βαθμολογικό προβάδισμα, όπως και να το κάνουμε, δυσκολεύεσαι να ικανοποιηθείς...