Αναποτελεσματικός και δίχως αυτοπεποίθηση ο χθεσινός Παναθηναϊκός

Δυστυχώς, όπως είδα και πάλι τον Παναθηναϊκό, δεν πείθει κανέναν ότι μπορεί να καταφέρει μεγάλα πράγματα. Δεν θέλω να αρχίσουμε για τις χαμένες ευκαιρίες. Οντως στο δεύτερο ημίχρονο έχασε 2-3 κλασικές ευκαιρίες για γκολ. Να πω ότι τουλάχιστον άξιζε την ισοπαλία; Να το πω. Και τι μ' αυτό; Ο ΠΑΟ δεν είναι αποτελεσματικός. Αν δεν είναι σε καλή μέρα ο Σαλπιγγίδης, δεν μπορεί να περιμένει πολλά από τους υπόλοιπους. Κάθετες μπαλιές δεν βγαίνουν, οι ακραίοι δεν ανεβαίνουν και δεν βγάζουν μια σέντρα της προκοπής. Πώς να γίνει φάση; Τα πράγματα είναι απλά. Για μια ακόμα φορά το «τριφύλλι» σπατάλησε το πρώτο ημίχρονο, δέχθηκε γκολ σε μια φάση που κοιμήθηκε η άμυνά του και μετά έτρεχε και δεν έφτανε. Ολα του τα παιχνίδια πάνε στο γκολ.

Στο κορόνα - γράμματα. Ετσι, στο ένα παιχνίδι θα είσαι τυχερός και στο άλλο θα χάσεις. Πίστευα μετά τη νίκη επί της ΑΕΚ ότι θα άλλαζαν τα πράγματα. Η ευκαιρία χάθηκε. Ισοπαλίες με Λάρισα και Ξάνθη, ήττα στη Νέα Σμύρνη. Εκεί που οι «πράσινοι» μπορούσαν να δείξουν σε όλους ποιος είναι το αφεντικό και να επιβάλουν τον ρυθμό τους, έμειναν και πάλι πίσω. Εκαναν ξανά δύσκολα τα πράγματα και η κατάσταση δεν είναι στα δικά τους χέρια. Δεν λέω ότι έχει χαθεί ο τίτλος. Τόσο ο Ολυμπιακός όσο και η ΑΕΚ δεν είναι σε σούπερ κατάσταση και θεωρώ ότι θα χάσουν και αυτοί βαθμούς στη συνέχεια του πρωταθλήματος. Προς το παρόν η απόσταση δεν είναι τεράστια. Καλύπτεται, αλλά το κακό είναι ότι οι εμφανίσεις του Παναθηναϊκού δεν πείθουν κανέναν. Εχει ένα σταθερό ρυθμό, ένα μονότονο τέμπο δίχως εμπνεύσεις και ένα παιχνίδι απόλυτα προβλέψιμο.
Αργή ομάδα στο κέντρο και με τους εξτρέμ να μην απειλούν. Ο Πανιώνιος γύρισε πίσω, περίμενε και δικαιώθηκε. Εκανε πολύ καλή εμφάνιση και είπε «ευχαριστώ» στις γιόμες του ΠΑΟ. Εχει ψηλά παιδιά στην άμυνα και κράτησε τη νίκη. Την άξιζε γιατί δεν φοβήθηκε. Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι κανείς δεν τον φοβάται. Τον κοιτούν όλοι στα μάτια και πιστεύουν στην επιτυχία. Απέναντι σε κλειστές άμυνες ο ΠΑΟ μπλοκάρει. Δεν μπορεί να εκμεταλλευθεί τις όποιες φάσεις γίνονται και στο τέλος σκορπίζει απογοήτευση. Δίχως αυτοπεποίθηση και δίχως την ικανότητα να βγάλει χωρίς άγχος τις αρετές του στον αγωνιστικό χώρο. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα. Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι το πιο δύσκολο του κόσμου, ούτε έχει αντιπάλους που είναι μια κλάση πάνω από αυτόν. Κάθε άλλο. Το χαμένο έδαφος καλύπτεται, αρκεί να το πιστέψουν οι παίκτες και να το αποδείξουν στο γήπεδο. Προς το παρόν βλέπουμε ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω...