Το βάσανο της κοντής κουβέρτας

Eνώ όλοι ασχολούνται με την επιστροφή του «Ρίμπο», εγώ προσπαθώ να φανταστώ τακτικά το ντέρμπι. Ο Λεμονής, αν δεν βγει το επιθετικό παιχνίδι, μπορεί να στείλει δίπλα στον Κοβάσεβιτς τον Λούα Λούα και να πάει στα αριστερά τον «Τζόλε» μετατρέποντας το 4-5-1 σε 4-4-2. Ο Ολυμπιακός, αν δεν βρει χώρους στον άξονα, σηκώνει την μπάλα και ψάχνει τα φορ: το παιχνίδι του είναι «ανοιχτό βιβλίο» -δουλεμένο, αλλά και προβλέψιμο. Η ΑΕΚ μου μοιάζει μυστήριο.

Επεισόδια
Κρίνω πάντα από τα επεισόδια που προηγήθηκαν. Πέρυσι ο Φερέρ έπαιξε τα δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό με πολύ διαφορετικό τρόπο σπεκουλάροντας στις αδυναμίες του. Στο πρώτο ματς στο Καραϊσκάκη έπαιξε με 6 μπλοκαρισμένους σχεδόν αμυντικούς: τη γραμμή των τεσσάρων (Γεωργέα, Μόρα, Τσιρίλο, Ουντέζε) προστάτευσαν ο Ακης Ζήκος (μαεστρικά) και ο Εμερσον. Ο Φερέρ ακροβόλισε τον Λάκη (στα δεξιά) και τον Σέζαρ (στ' αριστερά) κι έπαιξε με τον Λυμπερόπουλο πίσω από τον Ντελίμπασιτς. Ο Ισπανός ρίσκαρε μόνο όταν ο Ολυμπιακός έμεινε με δέκα παίκτες κι όταν η ΑΕΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ. Τότε έπαιξαν ο Ιβιτς αντί του Εμερσον, ο Λαγός ως χαφ αντί του Ουντέζε και ο Καπετάνος αντί του Γεωργέα. Η «Ενωση» άρχισε με ένα συντηρητικό 4-2-3-1 και τέλειωσε με ένα ανισόρροπο 3-3-4: ο Ολυμπιακός, βρίσκοντας πολλούς χώρους στην επίθεση, κατάφερε να κρατήσει την μπάλα μακριά από την περιοχή του χάρη στο ψυχωμένο παιχνίδι του Μιχάλη Κωνσταντίνου. Ο Τροντ Σόλιντ μάλιστα σε εκείνο το ματς είχε βάλει αρκετό νερό στο κρασί του: στο δεύτερο ημίχρονο είχε παίξει με τρία στόπερ (Ανατολάκη, Σέζαρ, Ουαντού) και είχε αλλάξει τον Καστίγιο με τον Μάριτς μήπως και καταφέρει να κάνει κατοχή μπάλας.

ΟΑΚΑ
Στο δεύτερο ματς στο ΟΑΚΑ, ενώ όλοι περιμέναμε μια επιθετική ΑΕΚ, ο Φερέρ έπαιξε με τρεις κεντρικούς αμυντικούς (Μόρα, Παπασταθόπουλο, Τσιρίλο) τέσσερα χαφ (Πλιάτσικα, Τόζερ, Ζήκο και Κονέ!) και τρεις επιθετικούς (Σέζαρ, Λυμπερόπουλο, Καμπάνταη). Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει ανοιχτή η αριστερή πλευρά της άμυνάς της και να κάνει πάρτι ο Τοροσίδης: αν δεν αποβαλλόταν ο Ζεβλάκοφ (και με δεδομένο ότι ο Μπριάκος είχε αποφασίσει να μη δώσει πέναλτι στον Καμπάνταη), ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε γιατί οι χώροι που είχε στις αντεπιθέσεις ήταν σαν διάδρομοι για να προσγειωθεί Μπόινγκ.

Διάδρομοι
Με βάση αυτά τα προηγούμενα και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΑΕΚ έχει αρκετά καινούργια πρόσωπα, είναι δύσκολη η πρόβλεψη και της διάταξης και της στρατηγικής. Η ΑΕΚ παρατάχθηκε στη Λεωφόρο για να παίξει για την ισοπαλία (4-5-1 με τέσσερα στατικά μπακ) κι επειδή άφησε την μπάλα στον ΠΑΟ έχανε 2-0 πριν βγει το μισάωρο. Η λογική λέει ότι δεν θα ξαναπαίξει έτσι, όμως την περασμένη Τρίτη είδαμε τι μπορεί να πάθει μια ομάδα αν παίξει ανοιχτά με αυτόν τον Ολυμπιακό: η Βέρντερ που το τόλμησε ακόμα αναλογίζεται τι έπαθε. Νομίζω ότι ο Φερέρ δεν θα επαναλάβει το περσινό 3-4-3 του ντέρμπι του ΟΑΚΑ: είναι λάθος να δοθούν ανοιχτοί διάδρομοι στον Γκαλέτι, τον Λούα Λούα και τον «Τζόλε». Από την άλλη και το να παίξει με έναν κυνηγό δεν είναι λύση. Στη Λεωφόρο η έλλειψη ρίσκου έκανε την «Ενωση» ακίνδυνη. Ακόμα κι αν δεν δεχτεί νωρίς γκολ στο Καραϊσκάκη, όπως συνέβη στη Λεωφόρο, αν δεν απλώσει τον Ολυμπιακό καθηλώνοντας κάποιους παίκτες του στα μετόπισθεν, η ΑΕΚ θα χάσει.

Με 12
Η ΑΕΚ θα ήταν άψογη αν έπαιζε με 12 παίκτες! Με τέσσρις στην άμυνα, δύο κόφτες, δύο πλάγια χαφ και τον «Ρίμπο» πίσω από τους δύο επιθετικούς θα ήταν μια χαρά -έλα όμως που το ρημάδι το ποδόσφαιρο παίζεται με έντεκα. Νομίζω ότι ο Φερέρ βασανίζεται αυτή την εβδομάδα από την ασθένεια «της κοντής κουβέρτας». Μερικές φορές η ενδεκάδα είναι μια κοντή κουβέρτα που υπάρχει για να ταλαιπωρεί τους προπονητές: αν την τραβήξεις για να καλύψεις το κεφάλι κρυώνουν τα πόδια, αν την αφήσεις πίσω για να καλύψεις τα πόδια κρυώνει το κεφάλι! Και το κακό είναι ότι αυτές τις μέρες έχει όντως πέσει κρύο.

Αντίδραση
Τι θα κάνει ο Ισπανός; Μπορώ μόνο να υποθέσω. Πιθανότατα θα προσπαθήσει να περιορίσει με τον Μανού τον Γκαλέτι και θα ζητήσει από τον Ράμος να πιέσει στην πλευρά του Πάντου. Ισως ρίξει στο ματς τον Λαγό (για να έχει κάποιον που να βγαίνει από τα μετόπισθεν) και σίγουρα θα περιμένει από τον Δέλλα να περιορίσει τον Κοβάσεβιτς. Υποθέτω ότι θα παίξει με δύο κυνηγούς (τον «Λύμπε» με τον Μπλάνκο ή τον Μαντούκα) ώστε να έχει ο Αντζας δουλειά. Και σίγουρα θα προσπαθήσει να προστατεύσει από το πρέσινγκ του Λεντέσμα και του Στολτίδη τον «Ρίμπο», τραβώντας τον στην άκρη. Νομίζω ότι ο βασικός «πονοκέφαλός» του είναι αν θα παίξει με έναν κόφτη (τον Ζήκο) ή δύο (τον Ενσαλίβα ή τον Καφέ από την αρχή). Αν βρεθεί να χάνει μπορεί να ρισκάρει με τον Σέζαρ ή τον Τόζερ ή το πιθανότερο και με τους δύο. Αν βρεθεί να κερδίζει, μπορεί να ταμπουρωθεί με τον Ζεράλντο ή όποιον κόφτη δεν έχει χρησιμοποιήσει στο ξεκίνημα. Ενα από τα παράδοξα του ματς είναι ότι η ΑΕΚ μπορεί να αντιδράσει αν δεν της βγει το παιγνίδι -το είδαμε στο «Κ. Βικελίδης». Αλλά η αντίδραση δεν είναι πάντα γιατρειά. Το είδαμε στη Λεωφόρο.

Μπλέξαμε...
Tην περασμένη εβδομάδα δημοσιεύτηκαν αρχικά στο περιοδικό «Der Spiegel» και στη συνέχεια σε μια σειρά από γερμανικές εφημερίδες στοιχεία που εν μέρει δικαιολογούν υποψίες για συνολικά 18 ματς ευρωπαϊκών διοργανώσεων, στα οποία φέρεται ότι υπήρξαν προαποφασισμένα αποτελέσματα. Οι Γερμανοί, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους δυτικοευρωπαίους, έχουν για το ζήτημα της ποδοσφαιρικής διαφθοράς μεγαλύτερη ευαισθησία: το μαρτυρά και η γνωστή υπόθεση Χόιτσερ, δηλαδή η καταδίκη ενός διαιτητή που πουλούσε εκδουλεύσεις.

Με βάση τα στοιχεία που δημοσιεύουν οι Γερμανοί, σε ύποπτα ματς έχουν πρωταγωνιστήσει τα τελευταία χρόνια μια σειρά από ομάδες που προέρχονται από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης (Γεωργία, Αρμενία, Καζακστάν, Λετονία, Λευκορωσία κ.ά.) καθώς και από χώρες των Βαλκανίων -κυρίως από την Αλβανία και την Τουρκία. Το κοινό αυτών των χωρών είναι ότι στα μέρη τους παίζεται πάρα πολύ ποδοσφαιρικό στοίχημα -πράγμα που συμβαίνει φυσικά και στην Ελλάδα. Το καινούργιο σε σχέση με παλιότερα είναι ότι αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με ματς στα οποία ο ύποπτος παίζει για να χάνει -και για την ακρίβεια, για να γνωρίσει τη συντριβή! Αυτό είναι μια αληθινή καινοτομία.

Μέχρι τώρα όταν μιλούσαμε για στημένα ματς αναφερόμασταν σε παιχνίδια με προαποφασισμένα αποτελέσματα τα οποία είχαν τον χαρακτήρα της έκπληξης. Οι μεγάλες υποψίες γεννιόντουσαν στις περιπτώσεις που προέκυπταν αποτελέσματα πέρα από τη λογική -κυρίως ήταν ύποπτες εκτός έδρας νίκες ομάδων που δεν θεωρούνταν ικανές για θαύματα. Οι δε υποψίες βάρυναν σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα τους διοργανωτές του στοιχήματος -δηλαδή τους μπουκμέικερ, που, στήνοντας ένα ματς, πλήρωναν ελάχιστα σε όσους τολμούσαν να ποντάρουν στην έκπληξη και κερδοσκοπούσαν από τα πονταρίσματα των πολλών που στοιχημάτιζαν υπέρ του φαβορί.

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις στρέφουν τις υποψίες προς μια νέα κατεύθυνση: ο μεγάλος ύποπτος πλέον είναι οι ομάδες και μάλιστα αυτές που είναι αδύνατες και αγωνίζονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μόνο για το ονόρε του πράγματος. Επί της ουσίας ο αποκλεισμός και ο διασυρμός τους δεν νοθεύουν τον ανταγωνισμό των ισχυρών, απλώς κάνουν τους ίδιους πλουσιότερους. Οι ίδιοι, ποντάροντας στην ταπείνωσή τους, δεν ξεπουλάνε παρά μόνο την τιμή τους με μια χρυσοπληρωμένη κυνικότητα -εκεί που θα έχαναν 3-0 και θα αποκλείονταν, χάνουν 6-0 και γίνονται λίγο πιο πλούσιοι!

Οι συκοφαντημένοι μπουκ δήθεν ενορχηστρωτές εκπλήξεων δεν ήταν πρόβλημα: το ποδόσφαιρο γιγαντώθηκε χάρη και στις εκπλήξεις. Οι αυτοχρηματοδοτούμενοι εξευτελισμοί όμως το διασύρουν. Κοινώς, μπλέξαμε…