Χρήσιμα συμπεράσματα, ιστορικό ματς

Όσο πλησιάζει η ώρα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού με τη Βέρντερ Βρέμης ακούω συνεχώς φίλους του πρωταθλητή να αναρωτιούνται τι θα γίνει σε περίπτωση που ο Ολυμπιακός δεν καταφέρει να προκριθεί. Μπορώ να τους καθησυχάσω ότι ο κόσμος θα παραμείνει όπως τον ξέρουμε. Ο Ηλιος θα βγει κανονικά από την Ανατολή, σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, την Κυριακή ο Ολυμπιακός θα παίξει με την ΑΕΚ και τον Ιανουάριο θα κάνει δυο-τρεις μεταγραφικές προσθήκες. Και θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα ως φαβορί για την κατάκτησή του, όπως κάνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Tις προάλλες το «Φως» είχε βγει με τίτλο «όχι άλλο Λίβερπουλ». Το «Φως» είναι μια εφημερίδα τίμιας Ολυμπιακής ψυχοσύνθεσης: καμία άλλη δεν προσεγγίζει την ψυχολογία του κόσμου του Ολυμπιακού καλύτερα. Μια σημαντική μερίδα του κόσμου του Ολυμπιακού -η μεγαλύτερη- σκέφτεται ακριβώς έτσι: ότι φέτος η ομάδα πρέπει να προκριθεί διότι έκανε δύο εκτός έδρας νίκες, ότι συνολικά οι εμφανίσεις της ήταν ανώτερες από τα δύο τελευταία χρόνια, ότι στην ενδεκάδα υπάρχουν πλέον ποδοσφαιριστές που αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά ματς χωρίς τρόμο ή άγχος.

Αίσθημα

Το κοινό αίσθημα είναι αυτό -δεν αντιλέγω. Ομως επειδή πέρα από τα αισθήματα υπάρχει και η λογική, έχω μερικές ενστάσεις. Φέτος ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε το Τσάμπιονς Λιγκ όχι ως ευκαιρία για διάκριση, αλλά ως ευκαιρία για να πειραματιστεί, να μάθει και να χαρεί μια διοργάνωση που τον έχει πληγώσει: ως εκ τούτου, η πρόκριση ή η διάκριση δεν είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού (και ως εκ τούτου επιτακτική ανάγκη), αλλά για τα μέτρα του Ολυμπιακού μια χρυσή ευκαιρία: του χρόνου θα δούμε αν ο Ολυμπιακός έμαθε το φετινό μάθημά του. Το πρόβλημα του πρωταθλητή τότε δεν ήταν ή ήττα στο Λίβερπουλ, αλλά ό,τι έγινε μετά: ο Ολυμπιακός δεν επένδυσε όσο σωστά θα 'πρεπε τα 12 εκατομμύρια ευρώ εκείνης της περιπέτειας και ό,τι με κόπο είχε πετύχει σπαταλήθηκε. Η βασική επιδίωξη του Ολυμπιακού (και κάθε ελληνικής ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ) θα 'πρεπε να είναι να παίζει κάθε χρόνο οριακά ματς, σαν εκείνο που έδωσε ο Ολυμπιακός με τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης στο «Ανφιλντ». Είναι εξαιρετικό, μάλιστα, να τα δίνεις έχοντας συγκεντρώσει το μάξιμουμ των προσδοκώμενων βαθμών και έχοντας εξασφαλίσει τη συμμετοχή στο UEFA: αν στη δεκαετία που παίρνει μέρος συνεχώς στο Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός είχε βρεθεί σε θέση να παίξει οκτώ ματς σαν εκείνο στο Λίβερπουλ, θα είχε περισσότερες διακρίσεις και περισσότερα χρήματα. Κυρίως θα ανησυχούσε λιγότερο για το αποψινό ματς, το οποίο θα δώσει κόντρα σε μια τρελοομάδα την οποία στη Γερμανία νίκησε 3-1.

Σκοπός

Κατανοώ ότι όταν έχεις δει πολλά φοβάσαι τα χειρότερα -πλην όμως, ο σκοπός κάθε χρόνο πρέπει να είναι ο Ολυμπιακός να φτάνει να δίνει ματς σαν το αποψινό: μόνο έτσι θα μεγαλώσει. Δεν υπάρχει εμπειρία χωρίς γνώση των συνθηκών. Αν η Βέρντερ απόψε έχει ένα πλεονέκτημα (το μόνο…), είναι ότι σε ανάλογη κατάσταση έχει βρεθεί δύο φορές τα τελευταία χρόνια. Πριν από τέσσερα χρόνια στην επιστροφή της στο Τσάμπιονς Λιγκ σε ένα ματς «όλα ή τίποτα» νίκησε τη Βαλένθια στο «Μεστάγια» 0-2 και πέρυσι τέτοιες μέρες έδωσε ένα εξίσου οριακό ματς στο «Καμπ Νόου» με την Μπάρτσελόνα: προκρινόταν ακόμα και με ισοπαλία, έχασε 2-0, αλλά από τη διαχείρισή του κάτι πρέπει να έμαθε.

Τρένο

Οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται από τις ελληνικές ομάδες σαν τρένο με πολλά βαγόνια: οι εμφανίσεις πρέπει να έχουν σειρά, ομοιογενή στοιχεία, κοινό παιχνίδι. Μια ομάδα για να διακριθεί στην Ευρώπη χρειάζεται ταυτότητα -το τι θα γράφει πάνω αυτή είναι δουλειά της εταιρείας που έχει την ευθύνη της. Το βασικό φέτος δεν είναι η πρόκριση του Ολυμπιακού (που αν έρθει, θα είναι δίκαια), αλλά να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι η ευρωπαϊκή διάκριση δεν έρχεται με τακουνάκια, ποδιές και χρήματα για πέταμα, αλλά με σχεδιασμό, ιδρώτα, κόπο και όραμα. Η φετινή χρονιά πρέπει να είναι «ατμομηχανή» στο τρένο του νέου Ολυμπιακού και όχι φωτοβολίδα.

Βέρντερ

Στο πρώτο παιχνίδι, στο «Βεζερστάντιον», η ομάδα της Βρέμης, εκτός από σημαντικές απουσίες (της έλειπε ο βασικός τερματοφύλακας, Βίζε, ο βασικος αριστερος μπακ, Σουλτς, και οι δύο βασικοί κόφτες, ο Μπάουμαν και ο Βράνιες), είχε να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα της επιστροφής κάποιων σημαντικών ποδοσφαιριστών που είχαν συμπεριληφθεί στην αποστολή χωρίς ματς στα πόδια τους: ο Φρινγκς, ο Μπορόφσκι, ακόμα και ο Σανόγκο, που χρησιμοποιήθηκαν, δεν βρίσκονταν ούτε στο 70% της φόρμας τους. Απώλειες η Βέρντερ θα έχει απόψε -πάντοτε έχει. Αλλά για να τα βγάλει πέρα στην Μπουντεσλίγκα και στο Τσάμπιονς Λιγκ, παίζοντας μάλιστα ανέμελα, όπως οι παραδόσεις της επιβάλλουν, έχει ένα ρόστερ 25 παικτών -δεν είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη, αλλά όλοι μπορούν να βοηθήσουν. Με δεδομένο ότι εναντίον του Αννόβερου ο Τόμας Σάαφ κράτησε εκτός ενδεκάδας τον Μπορόφσκι και τον Χαντ (δύο ποιοτικούς μέσους ικανούς στο κράτημα της μπάλας), περιμένω απόψε μία Βέρντερ περισσότερο διαβασμένη απ' ό,τι στο πρώτο παιχνίδι: δεν θα μου έκανε εντύπωση αν αγωνιζόταν με δύο κόφτες κι έναν επιθετικό λιγότερο –μην ξεχνάτε ότι ακόμα και χωρίς τον Ντιέγκο πέτυχε τρία γκολ στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Παρουσία

Μπορώ να γράψω πολλά για τη Βέρντερ και το παιχνίδι της, αλλά δεν έχει νόημα. Για την ομάδα του Τάκη Λεμονή η παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ υπήρξε ανώτερη των προσδοκιών και ουσιαστικά ολοκληρώθηκε στο «Ολίμπικο». Απόψε ο Ολυμπιακός παίζει όχι για το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για την ιστορία του: δεν παίζει για τους βαθμούς, παίζει για τις συγκινήσεις που χρωστά στον κόσμο του. Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του αγώνα, κάποια συμπεράσματα έχουν ήδη βγει. Και θέλω να πιστεύω ότι αξίζουν περισσότερο από τα 6 εκατομμύρια ευρώ της πρόκρισης, διότι το πάθημα του Λίβερπουλ, έστω και έπειτα από δύο πεταμένα χρόνια, έγινε επιτέλους μάθημα…

ProZone 11

Eνα μόνο δύσκολο ματς υπήρχε στο πρόγραμμα, αυτό ανάμεσα στον Αρη και τη Λάρισα, μία μόνο δύσκολη φάση έγινε σε αυτό και ο διαιτητής που το διηύθυνε παραπέμφθηκε! Ομολογώ ότι δεν αντέχεται τόσο μεγάλη πρόοδος της διαιτησίας.

Σταυρίδης (ΠΑΟΚ - Βέροια 2-0). Θαύμαζε κι αυτός, όπως όλο το γήπεδο, τη φρεσκάδα και την κλάση του Γ.Χ. Την άλλη Κυριακή τα σπουδαία…

Δαλούκας (Ολυμπιακός - Λεβαδειακός 4-0). Τυχερός (;) που ορίστηκε σε ένα φιλικό ματς made by Κομπότης. Τουλάχιστον όταν ο Λεβαδειακός είχε νικήσει 3-2 τον Ολυμπιακό δύο χρόνια πριν, ο Ζωγράφος είχε περάσει απαρατήρητος. Ενώ αυτός τρεις-τέσσερις τρέλες τις έκανε κι ας τον συγχώρεσε ο καλός «Ζαχά», που του έβαλε άριστα…

Καλόπουλος (Εργοτέλης - Ατρόμητος 0-0). Σε οργάνωση, διοίκηση. Αν δεν είχε παίξει το ΠΑΟ - ΑΕΚ, μέχρι που τον έβαζαν στο Ολυμπιακός - ΑΕΚ.

Γκαϊτατζής (Ξάνθη - ΟΦΗ 1-0). Τον αδίκησε ο Σωμαρακάκης με το 7,80. Μέσα σε τέτοια νεροποντή έκανε μια χαρά δουλειά.

Τριτσώνης (ΑΕΚ - Καλαμαριά 4-0). Δίνει ένα πέναλτι στον Ράμος που δεν θα το σφύριζε ούτε ο Ντέμης και στο δεύτερο ημίχρονο κάνει δυο-τρία κουλά για να ξεσηκώσει την εξέδρα. Κλείσ' το το ρημάδι το τηλέφωνο…

Παπασταμάτης (Λάρισα - Αρης 1-0). Μέχρι τη φάση του πέναλτι έδωσε ρεσιτάλ. Αδικη η παραπομπή, όσο κι αν -δυστυχώς- αλλοίωσε το αποτέλεσμα. Ο Αγγελάκης είπε ότι φοβήθηκε. Εχει δίκιο: αυτός δεν φοβόταν ποτέ, γι' αυτό έφερνε «Χ» σε όλα τα ντέρμπι…

Κύρκος (Αστέρας - Πανιώνιος 1-0). Πιστεύω ότι έκανε τον συνάδελφο Μποροβήλο να τρίβει τα μάτια του…

Παμπορίδης (Ηρακλής - ΠΑΟ 0-1). Γλίτωσε μαεστρικά τον Σέριτς και η προσφορά του θα εκτιμηθεί. Οσο για τον Ιτσκο, πάει καρφί για διεθνής! Αλήθεια, γιατί δεν πήγε ο Γκάγκάτσης να δει το ματς ενώ τον προσκάλεσαν; Δεν αντέχει πια τις συγκινήσεις; Θα περνούσε υπέροχα στο φιλόξενο Καυταντζόγλειο…