Θύελλες έσπειρε, θύελλες θερίζει

H φτώχεια, λένε, θέλει καλοπέραση. Μέσα στον, ας πούμε, ενθουσιασμό για την εξεύρεση προσωρινής διοικητικής λύσης στον ΠΑΟΚ, έπεσαν στο τραπέζι ονόματα παικτών υποψήφιων για να φορέσουν στο άμεσο μέλλον τα ασπρόμαυρα. Ανάμεσά τους είναι ο Τσενκ Ακιόλ, παίκτης πολυσύνθετος, επιπέδου Ευρωλίγκας και εθνικής Τουρκίας, παραδόξως ελεύθερος από το καλοκαίρι (μάλλον καταλήγει στο Ρέθυμνο). Επίσης ο Ντάριους Ουάσινγκτον, τον οποίο ο ΠΑΟΚ ερωτεύτηκε μόλις τον έχασε. Ο Αμερικανός ξεκίνησε τη χρονιά στους Σαν Αντόνιο Σπερς, όπου κληρονόμησε το «ορφανό» συμβόλαιο του Σπανούλη. Λέγεται, μάλιστα, ότι το καλοκαίρι είχε υπογράψει προσύμφωνο με ομάδα της Αθήνας. Επίσης, ο Τιερ Μπράουν, αξιόλογος γκαρντ τον οποίο άκουσα για πρώτη φορά στο ΝΒΑ και είδα πέρυσι στην Ελντο Νάπολι.

Ψωμί δεν είχαμε, παντεσπάνι θέλαμε.

Μακάρι βέβαια να τους πάρει όλους αυτούς ο ΠΑΟΚ και να φτιάξει ομαδάρα, ώστε να απομακρυνθεί από τη διακεκαυμένη ζώνη και να αφήσει εκεί τις ομάδες που γεννήθηκαν για να βολοδέρνουν. Νομίζω, όμως, ότι οι άνθρωποί του κινούνται στη σφαίρα της πεπατημένης η οποία κατέστρεψε τον «Δικέφαλο» και άλλους αρκετούς: «Να πάρουμε παίκτες, να ορθοποδήσει για λίγο καιρό η ομάδα και μετά βλέπουμε. Μόλις βαρεθούν να παίζουν απλήρωτοι, θα τους διώξουμε και θα φέρουμε άλλους». Ετσι τα χρέη προς τρίτους συσσωρεύονται, η Ελλάδα γίνεται μαύρη τρύπα της αγοράς και οι ΚΑΕ φυτοζωούν στην πλάτη των αφελών και του κράτους.

«Στην ανάγκη κατεβάζουμε τους οπαδούς στους δρόμους τις μέρες της ΔΕΘ και απαιτούμε διαγραφή των χρεών», είναι το απαραίτητο υστερόγραφο της τακτικής με την οποία πορεύεται η Θεσσαλονίκη και όχι μόνο αυτή. Ακόμα πότε ήταν το τελευταίο συλλαλητήριο των οπαδών του ΠΑΟΚ; Εδώ ο κόσμος καίγεται με το ασφαλιστικό και τα υπόλοιπα φλέγοντα, έχουμε και την μπάλα να μας δυναστεύει τη ζωή.

Η απόφαση της προσωρινής διοίκησης να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Ταμπ Μπάλντγουιν υποψιάζομαι ότι υπαγορεύτηκε από τα οικονομικά προβλήματα. Ο Αμερικανός δεν σκόπευε να χαρίσει την αποζημίωση που δικαιούται οποιοσδήποτε απολυμένος, ούτε να φύγει σαν θύμα.

Εστω έτσι, η παραμονή του αποτελεί ευχάριστο νέο για τον ΠΑΟΚ. Πρόκειται για ικανό προπονητή, ο οποίος απλούστατα χρειάζεται καλύτερο δυναμικό για να φέρει αποτελέσματα. Τα λεφτά που θα διεκδικούσε εάν έπαιρνε την άγουσα καλύτερα να χρησιμοποιηθούν για απόκτηση παικτών, ξένων ή ακόμα καλύτερα Ελλήνων. Υπάρχουν άραγε τέτοιοι; Χθες ακούστηκε το όνομα του Νίκου Οικονόμου, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε έτοιμος να σταματήσει το μπάσκετ. Ακόμα, του πολύπειρου Δημήτρη Μαρμαρινού, ικανού να βοηθήσει.
Ζόρικα τα πράγματα, αλλά ο ΠΑΟΚ θερίζει τις θύελλες που έσπειρε τόσα χρόνια από τον καιρό της μίνι-αυτοκρατορίας του κιόλας. Τη στιγμή που εκλεκτοί «δικοί του» παίκτες κοσμούν τις ομάδες της Ευρωλίγκας και την Εθνική, ο ίδιος ψυχορραγεί στο υπόγειο της Α1. Αν δεν έφερε το βαρύ όνομα «ΠΑΟΚ», θα έλεγα ότι ακολουθεί τα χνάρια του Ηρακλή. Δεν είναι όμως το ίδιο.