Πρώτος και μεγάλος αντίπαλος οι Σουηδοί

Για όποιον σαν κι εμένα πιστεύει στις προλήψεις, η κλήρωση της τελικής φάσης του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είναι καλή όχι γιατί οι αντίπαλοι της Εθνικής ομάδας είναι του χεριού της, αλλά διότι είναι γεμάτη καλούς οιωνούς. Στον όμιλο της Εθνικής μας υπάρχει το γούρι της, δηλαδή η Ρωσία. Σε όλες τις επιτυχίες του ελληνικού εθνικού συγκροτήματος υπήρχαν οι Ρώσοι και η μόνη διαφορά με το σήμερα είναι ότι κάποτε τους λέγαμε Σοβιετικούς. Οι Ρώσοι ήταν στον ίδιο όμιλο με την Ελλάδα όταν η Εθνική μας πήρε την πρώτη πρόκρισή της για τα τελικά Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος -τότε το έλεγαν Κύπελλο Εθνών Ευρώπης. Οι Ρώσοι ήταν μαζί μας και το 1994, όταν η Εθνική μας προκρίθηκε για πρώτη και μοναδική φορά σε Μουντιάλ, και ήταν φυσικά στο ίδιο γκρουπ με την ομάδα του Οτο Ρεχάγκελ το 2004 στην Πορτογαλία! Στους καλούς οιωνούς προσθέστε την παρουσία των Ισπανών, που είναι οι γνώριμοι φίλοι μας και υπήρξαν θύματα της Εθνικής μας στην προηγούμενη μεγάλη περιπέτεια. Προσθέστε τέλος και την πιθανότητα να βρούμε στα προημιτελικά τους Γάλλους και στα ημιτελικά (υπό πάρα πολλές προϋποθέσεις, βέβαια) τους Τσέχους! Σατανικό!

Στα σοβαρά τώρα. Η Εθνική μας έχει έξι ολόκληρους μήνες μπροστά της για να προετοιμαστεί για το ματς-κλειδί με τους Σουηδούς στην πρεμιέρα. Ενα από τα μυστικά της επιτυχίας στο Euro 2004 ήταν ότι σε όλο το διάστημα της προετοιμασίας ένα μόνο πράγμα υπήρχε στο μυαλό όλων: το παιχνίδι με την Πορτογαλία. Οι διεθνείς μας, που εκτός από καλοί ποδοσφαιριστές ξέρουν πολύ καλά και τι σημαίνει ψυχολογία, είχαν καταλάβει δύο πράγματα τα οποία αποδείχθηκαν καθοριστικά. Το πρώτο ήταν ότι οι γηπεδούχοι Πορτογάλοι στο εναρκτήριο ματς θα είχαν το άγχος της πρεμιέρας. Το δεύτερο, ότι η αποστολή τους στην Πορτογαλία θα είχε θεωρηθεί από όλους επιτυχημένη αν έκαναν μία νίκη και μάλιστα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, στο οποίο όλος ο κόσμος είχε καρφωμένα τα μάτια του. Δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα του Ρεχάγκελ είχε αιφνιδιάσει τότε τους Πορτογάλους και με την αγωνιστική τακτική της. Ο Σκολάρι είχε πει ότι περίμενε έναν άλλον αντίπαλο, που θα έπαιζε πιο κλειστά και πιο συντηρητικά απ' ό,τι η Εθνική μας στην πρώτη ώρα του αγώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Πορτογαλία η Ελλάδα κέρδισε αυτό το ματς και κανένα από τα άλλα δύο της πρώτης φάσης. Γι' αυτό είχε προετοιμαστεί και αυτό περίμενε. Κάτι αντίστοιχο ελπίζω να γίνει και τώρα. Οχι μόνο διότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αλλά και γιατί η Σουηδία του σπουδαίου Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς μοιάζει ομάδα που δύσκολα θα βελτιωθεί από τώρα μέχρι το καλοκαίρι. Οι Ισπανοί λογικά θα έχουν στο Σάλτσμπουργκ όλα σχεδόν τα μεγάλα αστέρια τους, παίκτες που έλειψαν στα προκριματικά. Η Ρωσία, εξαιτίας της παρουσίας του Γκους Χίντινκ, μπορεί να είναι περισσότερο βελτιωμένη απ' όσο την είδαμε αυτόν τον τελευταίο μήνα, όταν με χίλια ζόρια πήρε την πρόκριση, εκμεταλλευόμενη κυρίως τα στραπάτσα των Αγγλων. Οι Σουηδοί είναι μια δεδομένη ομάδα, με δεδομένους πρωταγωνιστές και δεδομένο παιχνίδι: με κάποιες τέτοιου τύπου ομάδες (Νορβηγία, Δανία) οι δικοί μας βολεύονται. Αλίμονο αν δεν τους νικήσουμε.