Διάλεξε διοργάνωση

Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο «Ολίμπικο», σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα στο ελληνικό πρωτάθλημα, έρχεται να ενισχύσει μια άποψη που έγραψα από την αρχή του ελληνικού πρωταθλήματος. Με βία με μια δεκαοκτάδα παίκτες στο ρόστερ του, ο Ολυμπιακός από την αρχή ήταν καταδικασμένος να κυνηγήσει έναν από τους δύο φετινούς στόχους του. Μια πορεία στην Ευρώπη ή το πρωτάθλημα. Εχοντας, λοιπόν, στις τάξεις του αρκετούς περπατημένους παίκτες, ο Ολυμπιακός ήταν δεδομένο ποιον από τους δύο θα διάλεγε. Και το αποτέλεσμα της επιλογής τους το είδαμε για μία ακόμα φορά στον προχθεσινό αγώνα.

Η δύναμη του φετινού Ολυμπιακού σχηματίζεται στο γήπεδο στη μορφή του σταυρού. Με τον Αντζα να βοηθάει όποιον ακραίο μπακ χάνει τον αντίπαλο αλλά και να κρατάει τη θέση του, τον Λεντέσμα να δίνει τη σιγουριά στον Στολτίδη ότι αν χάσει την μπάλα το λάθος δεν θα είναι μοιραίο, τους Τζόρτζεβιτς και Γκαλέτι να μπορούν να διαλύουν άμυνες από τα άκρα -όχι όμως και σε κάθε ματς- και τον Κοβάσεβιτς μπροστά, ο Ολυμπιακός, από τη στιγμή που και οι υπόλοιποι πιάσουν τη μέγιστη απόδοση που είναι στις δυνατότητές τους, μπορεί να νικήσει το 90% των ευρωπαϊκών ομάδων. Βάρδα να μην τραυματιστεί κάποιος από τους ανωτέρω. Στο ίδιο συμπέρασμα έχουν φτάσει σχεδόν όλοι, τα συμπεράσματα όμως δεν έχουν νόημα αν δεν μπορούν να γίνουν πυξίδα για το μέλλον. Και η πυξίδα λέει ότι με μια καλή δεκαεξάδα ο Ολυμπιακός πιο εύκολα μπορεί να προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ παρά να κερδίσει το ελληνικό πρωτάθλημα.

Ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός αποκλειστεί από τους ομίλους, το να πάρει το πρωτάθλημα είναι δύσκολο. Εκτός αν η Λάτσιο κερδίσει στο «Μπερναμπέου» και ο Ολυμπιακός χάσει από τη Βέρντερ, τα ματς στην Ευρώπη θα συνεχιστούν, είτε στο Τσάμπιονς Λιγκ είτε στο UEFA. Οι παίκτες θα συνεχίσουν να επιλέγουν Ευρώπη. Επίσης, ο Ολυμπιακός είναι αδύνατον να ενισχύσει τον πάγκο του τον Ιανουάριο, μια και, όπως έγραψα και στο παρελθόν, σπάνια ομάδες αγοράζουν γεμίσματα και μάλιστα σε ποσότητα στη μέση της σεζόν. Ακόμα κι αν το κάνουν, λόγω μικρών ικανοτήτων δεν υπάρχει τρόπος να δέσουν με την υπόλοιπη ομάδα. Για να φανεί η αδυναμία των ελληνικών ομάδων να κυνηγήσουν δύο στόχους, και ο Φερέρ, που σκοπεύει μόνο στο πρωτάθλημα, παρά τον γερό πάγκο της ΑΕΚ, την καλή του ενδεκάδα την κατεβάζει στην Ευρώπη.

Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να παίζει Ευρώπη. Οτι οι μεταγραφές του θα είναι ευρωπαϊκής νοοτροπίας, όπως του Ντελγάδο, που θα αποκτηθεί για να υπάρχει παίκτης αριστερά, ώστε όταν δεν μπορεί να παίξει ο Τζόρτζεβιτς ο Λεμονής να μη σηκώνει τα χέρια. Οτι για τα μάτια του κόσμου θα συνεχίσει να κυνηγάει τον φετινό εγχώριο τίτλο. Και ότι το πρωτάθλημα θα παιχτεί ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Με τη δεύτερη -με την αίρεση ο Ριβάλντο να μπορεί να παίξει κάποιο υποτυπώδες ποδόσφαιρο- λόγω βάθους στον πάγκο να παραμένει το προσωπικό μου φαβορί.


Το 1973 είχε χρειαστεί να ταξιδέψω στη Νότια Αφρική. Ηταν η εποχή του Απαρτχάιντ και οι έλεγχοι για τη βίζα ήταν αυστηροί. Είχα κάνει την αίτηση ένα μήνα πριν από το ταξίδι, είχα κάνει τα εμβόλιά μου, αλλά τέσσερις μέρες πριν από το ταξίδι με ένα τηλέφωνο το προξενείο της Νότιας Αφρικής με είχε ειδοποιήσει ότι η αίτησή μου είχε απορριφθεί. Χωρίς καν να αναφερθούν οι λόγοι, μια και, σύμφωνα με τους κανονισμούς του προξενείου, η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής καμία υποχρέωση δεν είχε να ενημερώνει για τους λόγους που απέρριπτε αιτήσεις βίζας. Εν τω μεταξύ, οι συνθήκες στα ταξίδια από χώρα σε χώρα έχουν βελτιωθεί. Ετσι τουλάχιστον νόμιζα μέχρι να διαβάσω το χθεσινό ρεπορτάζ του Αρη.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Αρης ταξίδεψε στην Αγγλία χωρίς τον Βλάνταν Ιβιτς και τον Κρίστι Βανγκέλι, μια και «υπήρχε πρόβλημα με τις βίζες τους». Στην περίπτωση, μάλιστα, του μικρού Ιβιτς τον γύρισαν από το πουλμανάκι με το οποίο πήγαινε στο αεροπλάνο όταν ανακάλυψαν το μυστηριώδες πρόβλημα με τη βίζα. Επειδή, λοιπόν, οι βίζες βγαίνουν από τα βρετανικά προξενεία, επειδή εγκρίνονται ή απορρίπτονται σε ημέρες για συγκεκριμένους λόγους και επειδή ο Αρης εδώ και αρκετό καιρό ήξερε ότι θα πάει να παίξει στη Βρετανία, μπορεί κάποιος να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν την τελευταία στιγμή να ανακαλύπτεται πρόβλημα με τη βίζα; Ιδίως στην περίπτωση του Ιβιτς, που εφόσον είχε επιβιβαστεί στο πουλμανάκι η αναχώρηση θεωρείτο βέβαια. Και εάν κάποιος δεν μπορεί επειδή είναι ο κάποιος που έκανε την πατάτα και καθυστέρησε την αίτηση για τη βίζα, μπορεί στο μέλλον να μην εμφανίζονται τόσο πρόχειρες δικαιολογίες που κάνουν τη Βρετανία του 2007 να μοιάζει με τη Νότια Αφρική του 1973;

Στο πονεμένο θέμα με τις βίζες υπάρχει μία ακόμα παράμετρος. Η συνηθισμένη δικαιολογία των Αφρικανών παικτών ότι άργησαν να επιστρέψουν επειδή «είχαν πρόβλημα με τη βίζα τους». Ιδιαίτερα στις περίπτωσεις του Οφορίκουε, του Τουρέ και του Ουντέζε, όποτε πήγαιναν στην Αφρική αμέσως τα προβλήματα με τις βίζες τους ήταν βέβαια. Επειδή λοιπόν και η μούφα έχει ένα όριο, οι βίζες για την Ελλάδα δεν εκδίδονται από τις κυβερνήσεις των αφρικανικών χωρών, αλλά από τα ελληνικά προξενεία. Αν, λοιπόν, ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο Γιάννης Γούμενος είχαν πρόβλημα να σηκώσουν το τηλέφωνο και να πάρουν στο προξενείο για να επισπεύσει τις διαδικασίες, πάει να πει ότι πολύ έχουμε εκτιμήσει στην Ελλάδα τη δύναμή τους. Η αλήθεια ήταν και είναι ότι όταν οι Αφρικανοί παίκτες παίρνουν άδεια από τη σημαία οι διοικήσεις για να μην υποχρεωθούν να τους τιμωρήσουν εφευρίσκουν τη δικαιολογία της βίζας. Φταίει, όμως, η κάθε πρεσβεία της Γκάνας ή της Νιγηρίας, που δεν τραβάει μια αγωγή στις διοικήσεις των ομάδων, ότι με τις ανακοινώσεις τους για τις βίζες κάνουν τις χώρες τους να μοιάζουν πρωτόγονες. Οπως φταίνε και οι χρήστες κινητών τηλεφώνων, που δεν κάνουν μια αγωγή για αμέλεια στις εταιρείες, για να δούμε αν θα δικαιωθούν στα δικαστήρια.

Πριν από τρεις ημέρες ήρθε ένα e-mail με τις πιο απίθανες περιπτώσεις που αμερικανικά δικαστήρια έκαναν δεκτές αιτήσεις για αποζημίωση. Στην πέμπτη θέση των βραβείων βρίσκεται η κυρία Kathleen Robertson, που αποζημιώθηκε από κατάστημα όταν τραυμάτισε το πόδι της επειδή σκόνταψε στον γιο της. Στην ίδια θέση ισοβάθμησαν η κυρία Terence Dickson, που υποχρεώθηκε να πληρώσει αποζημίωση στον διαρρήκτη του σπιτιού της όταν κλειδώθηκε και έμεινε οκτώ μέρες στο γκαράζ, και ο κύριος Carl Truman, που πάτησε το πόδι ενός κλέφτη ζαντών ο οποίος τη στιγμή που ο κύριος Truman έκανε όπισθεν προσπαθούσε να του κλέψει την πίσω ζάντα. Στην τέταρτη θέση ο κύριος Jerry Williams αποζημιώθηκε επειδή δαγκώθηκε από τον σκύλο του γείτονα, τη στιγμή όμως που προσπαθούσε να τον πυροβολήσει ενώ ήταν δεμένος. Στην τρίτη θέση ένα εστιατόριο αποζημίωσε την κυρία Amber Carson, που έπεσε και τραυματίστηκε όταν πάτησε αναψυκτικό χυμένο στο πάτωμα, το οποίο η ίδια είχε πετάξει στο πρόσωπο του συνοδού της. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η κυρία Kara Walton, που έπεσε στη λεκάνη της τουαλέτας νυκτερινού κέντρου σπάζοντας δύο δόντια ενώ προσπαθούσε να περάσει μέσα από το παραθυράκι και να την κοπανήσει χωρίς να πληρώσει τον λογαριασμό. Και στην πρώτη θέση βρίσκεται η κυρία Mere Grezinsky, που ενώ οδηγούσε τροχόσπιτο το έβαλε στον αυτόματο σταθεροποιητή ταχύτητας νομίζοντας ότι ήταν ο αυτόματος πιλότος. Η κυρία Grezinsky άφησε το δεκάμετρο τροχόσπιστο να πηγαίνει μόνο του και πήγε πίσω για να φτιάξει ένα σάντουιτς, με αποτέλεσμα να βγει από τον δρόμο και να το καταστρέψει. Εχοντας, λοιπόν, στο μυαλό τις ανωτέρω περιπτώσεις, θέλω να γράψω το εξής για τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας.

Εάν κάποιος σου στέλνει μηνύματα ή σε παίρνει στο κινητό, οι εταιρείες το μόνο που λένε είναι «ζητήστε τη βοήθεια του εισαγγελέα». Που σημαίνει ότι θα πρέπει να πας στην Αστυνομία ή στον εισαγγελέα στην Ευελπίδων, να καταθέσεις και να ζητήσεις να κινηθεί διαδικασία κατά του ιδιοκτήτη του κινητού που σε ενοχλεί. Η διαδικασία είναι χρονοβόρα και εν τω μεταξύ ο ενοχλητικός μπορεί να συνεχίζει να σου σπάει τα νεύρα. Ρωτάω, λοιπόν, εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει στα κινητά μια εντολή, όπως στα e-mail, που να μπλοκάρει ανεπιθύμητους αριθμούς; Και εάν μπορεί να υπάρξει, γιατί οι εταιρείες δεν εφαρμόζουν μια μέθοδο που θα ανακούφιζε ένα κάρο κόσμο; Και η απάντηση είναι απλή. Τι έχει να κερδίσει μια εταιρεία δημιουργώντας μια τέτοια επιλογή; Τίποτα, αφού το τηλεφώνημα ή το μήνυμα, από όποιον κι αν προέρχονται, δίνουν τα ίδια λεφτά στην εταιρεία.