Και μετά (ξανα)ήλθαν οι Ελληνοαμερικανοί!

Νεκροταφείο ελεφάντων το πρωτάθλημα της Α1, δεν μπορεί να ανανεώσει προσεχώς την Εθνική ομάδα, το χρονόμετρο της οποίας δείχνει να έχει σταματήσει στη γενιά του '85 - Κουφός και Καλάθης, όμως, είναι έτοιμοι να συνεχίσουν την παράδοση του Γιατζόγλου και του Καστρινάκη...

Οι 28 πόντοι του Γιώργου Διαμαντόπουλου, χάρη στους οποίους ο Κολοσσός πέτυχε τη δεύτερη νίκη του στο πρωτάθλημα, έκαναν μερικούς να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, έτσι ώστε το μεγαλύτερο χαμένο ταλέντο του ελληνικού μπάσκετ να έχει μια ακόμα (την τελευταία του...) ευκαιρία.

Ασχημη συζήτηση αυτή. Οχι μόνο γιατί ξαναφέρνει στο μυαλό πόσα πολλά πέταξε το παιδί αυτό, πρώτα για τον εαυτό του και μετά για την Εθνική ομάδα και ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και γιατί, κακά τα ψέματα, όταν ο Διαμαντόπουλος έχει φθάσει στα 28 του και εμείς συνεχίζουμε, έστω και ευκαιριακά, να τον σκεφτόμαστε με τη γαλανόλευκη, αυτό σημαίνει ότι πίσω από τη χρυσή γενιά που βρίσκεται σήμερα εν δράσει δεν υπάρχουν και πολλοί που να φαίνονται ικανοί να πάρουν τη σκυτάλη στα χέρια τους.

Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στο πρωτάθλημα της Α1, θα διαπιστώσουμε ότι με εξαίρεση τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, όλες οι άλλες ομάδες είναι νεκροταφεία ελεφάντων, από τα οποία σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να προκύψει για το εθνικό μας συγκρότημα, το οποίο γι' αυτό ακριβώς έχει ήδη στρέψει την προσοχή του στα Ελληνόπουλα της Αμερικής, δηλαδή τον σούπερ χαρισματικό Κώστα Κουφό και τους καθόλου αμελητέους αδελφούς Καλάθη.

Ποιοι είναι οι Ελληνες, λοιπόν, που παίζουν στο πρωτάθλημα; Πρώτοι πρώτοι σε ειδικό βάρος, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Τσαρτσαρής, ο Ντικούδης και ο Χατζηβρέττας -όλοι τους μέλη της Εθνικής που κέρδισε το χρυσό στο Βελιγράδι, το αργυρό στο Τόκιο και την 4η θέση στη Μαδρίτη. Και λίγο πιο πίσω από αυτούς ένας από τους πολλούς εκπροσώπους της γενιάς του '85 -δυστυχώς της τελευταίας που μπόρεσε να πατήσει το πόδι της στη μεγάλη κατηγορία του μπάσκετ. Αναφερόμαστε, φυσικά, στον Στράτο Περπέρογλου, που έπειτα από μια εντυπωσιακή χρονιά, πέρυσι στον Πανιώνιο, προβιβάσθηκε για να κάνει το μεταπτυχιακό του στον πρωταθλητή Ευρώπης. Το καλοκαίρι πήρε μέρος στην προετοιμασία της Εθνικής, του χρόνου όμως με πολύ μικρή (ως αναμένεται) συμμετοχή στην ομάδα του «τριφυλλιού» θα έχει την ίδια τύχη;

Γεμάτος με 85άρηδες, δηλαδή εκπροσώπους της τελευταίας μεγάλης φουρνιάς του ελληνικού μπάσκετ, είναι ο Ολυμπιακός: Βασιλόπουλος, Πρίντεζης, Μαυροκεφαλίδης, Βασιλειάδης βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε δράση, με τον πρώτο, όχι απλώς να έχει περάσει το κατώφλι της Εθνικής, αλλά να αποτελεί αναντικατάστατο στέλεχός της. Και τον πιο λαμπρό εκπρόσωπο αυτής της γενιάς, τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, να αποτελεί το πιο δυσάρεστο ερωτηματικό, τόσο για τον Ολυμπιακό όσο και για την Εθνική ομάδα, στην οποία τόσα πολλά προσέφερε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιαπωνίας.

Ας τελειώσουμε, λοιπόν, με τους 85άρηδες και μετά βλέπουμε τι γίνεται παρακάτω. Δύο απ' αυτούς, τον Σάκοτα και τον Ξανθόπουλο, τους βρίσκουμε στον Πανιώνιο, επιτέλους σε ρόλους πρωταγωνιστικούς, γεγονός που δημιουργεί την ελπίδα (ιδίως για τον πρώτο) ότι έστω και αργά θα φθάσουν στον στόχο τους. Ενας άλλος, ο Ιαν Βουγιούκας, αφού τελείωσε το κολέγιο στις ΗΠΑ πήγε στο Ρέθυμνο μέσω Ολυμπιακού και τώρα, με προπονητή τον Πεδουλάκη, μπορεί να κάνει το μεγάλο ξεπέταγμα. Ο τελευταίος της παρέας, ο Αποστολίδης, έπειτα από πολλές μετακινήσεις βρέθηκε φέτος, μέσω Ολυμπιακού, στον Πανελλήνιο με κύριο ζητούμενο να σιγουρέψει για τα επόμενα χρόνια ένα απλό μεροκάματο στην Α1.

Και τι υπάρχει μετά τους 85άρηδες και τους δύο μεγάλους, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, στους οποίους παίζουν όλοι οι εν ενεργεία διεθνείς που βρίσκονται εντός Ελλάδας; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Αν κοιτάξει κανείς το ρόστερ του Αρη, που εξ αντικειμένου είναι η τρίτη ισχυρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, θα βρει τον Καλαϊτζή, που πριν από πολλά χρόνια έμεινε εκτός Εθνικής ομάδας, τους Παντελιάδη, Ηλιάδη, Αγαδάκο, που ουδέποτε τράβηξαν το ενδιαφέρον της, και τον Τσαλδάρη -αποκάλυψη των τελευταίων χρόνων, αλλά σε μια ηλικία όχι κατάλληλη για να αρχίσει διεθνή καριέρα.

Στον Πανελλήνιο, μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του πρωταθλήματος, εκτός από τον Αποστολίδη συναντά κανείς μερικούς από τους πιο κλασικούς ντεσπεράντος (Αργυρόπουλος, Πετρούλας, Σκλάβος, Παπαϊωακείμ) του ελληνικού μπάσκετ, αλλά και τον Καλαϊτζίδη, που είναι μια αρκετά αξιοπρόσεκτη περίπτωση -από τις ελάχιστες της Α1.

Ο Πανιώνιος, όπως είπαμε, ευτύχησε να ενισχυθεί με παιδιά σαν τον Σάκοτα και τον Ξανθόπουλο. Επιπλέον, απέκτησε τον Καλαμπόκη, που στα 28 του είναι μια ακόμα περίπτωση Τσαλδάρη, τον Γεωργαλή, ένα επίσης καθυστερημένο ταλέντο, και τον Γιαννούλη, που όπως και ο Καλαϊτζής πήρε διαζύγιο εδώ και χρόνια από την Εθνική ομάδα.

Κανένα φως από τη νέα ΑΕΚ του Δρόσου. Ο Ταπούτος δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τα βήματα των συμπαικτών του στις μικρές Εθνικές ομάδες Σπανούλη, Ζήση, κι ας ήταν ο πιο προβεβλημένος από την παρέα αυτή. Ο Κυρίτσης αρκέστηκε σε μια ελπιδοφόρα χρονιά στο Μαρούσι με προπονητή τον Γιαννάκη και μετά ξεθύμανε. Ο Χατζής μαζεύει ένσημα για σύνταξη και εφάπαξ, ο Μπάρλος με χαμένη την ευκαιρία που του έδωσε ο Ολυμπιακός πάει πια για το μεροκάματο. Ο Χαρίσης είναι ένας ψηλός που θα έχει δουλειά στην Α1 (αλλά μέχρις εκεί...), ενώ ο Τσάμης πρέπει να νιώθει διπλά ευτυχής, καθώς όχι μόνο παίζει στη μεγάλη κατηγορία, αλλά συμπεριλαμβάνεται και στο ρόστερ μιας ομάδας με την ιστορία της ΑΕΚ!

Η Α.Ε. Λάρισας είναι μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του πρωταθλήματος, αλλά παρ' όλα αυτά δεν διαθέτει ούτε έναν Ελληνα παίκτη με προοπτική. Πιο αξιοπρόσεκτη περίπτωση, ο Παπανικολόπουλος, τον οποίο ανακάλυψε πριν από αρκετά χρόνια ο Κ. Πολίτης, αλλά δυστυχώς δεν είχε την αναμενόμενη εξέλιξη.

Στην άλλη ομάδα της Λάρισας, την Ολύμπια, βρήκε έδαφος να ανθήσει με καθυστέρηση το ταλέντο του Τσιάρα και του Κουμπούρα. Αντίθετα, τα πιτσιρίκια που μάζεψε πριν από μερικά χρόνια αυτή η ομάδα δεν έχουν κάνει ακόμα αισθητή την παρουσία τους.

Αφιερωμένη στο... παρελθόν είναι η Ολυμπιάδα Λάρισας: Σούλης (31), Πέττας (27), Δορκοφίκης (27), Πετρόπουλος (27). Ο πρώτος υπήρξε παγκόσμιος πρωταθλητής Εφήβων το '95, ενώ οι άλλοι τρεις έπαιξαν στη μοιραία ομάδα που το '99 απέτυχε παταγωδώς στην ίδια διοργάνωση.

Καλά πάει και το Αιγάλεω, αλλά με ποιους Ελληνες; Ο Καλινικίδης είναι απλώς ο λαϊκός ήρωας της πόλης και ο Μ. Νικολαΐδης ένας γυρολόγος που κοντεύει τα 30. Ο Μαγκουνής ήταν στην ΑΕΚ παρέα με τον Τσιάρα, αλλά λάμπει λιγότερο από αυτόν, και ο Λόλας απελευθερώθηκε από το Μαρούσι...

Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης είναι ο σταρ του νεοφώτιστου ΑΓΟΡ, μιας ομάδας γεμάτης ντεσπεράντος και τοπικούς ήρωες! Ο Βουγιούκας, γύρω στα 2,10 μ., με θητεία σε αμερικανικό κολέγιο και μέλος της γενιάς του '85, είναι ο μόνος που έχει μέλλον.

Τα ίδια και ο Κολοσσός. Εδώ κυριαρχεί ο Διαμαντόπουλος, κάνοντας πράξη το «από δήμαρχος κλητήρας». Αντίθετα, κάποια νέα παιδιά έχει ο ΠΑΟΚ, αλλά χωρίς δυνατότητες να βαδίσουν ψηλά. Αρκετοί οι Ελληνες στο Μαρούσι, μεταξύ των οποίων ο Μαυροειδής και ο Νοέας, δύο ταλέντα που βάλθηκαν να διαψεύσουν κι αυτά τις προσδοκίες που συνόδευαν τα ονόματά τους.

Συμπερασματικά, το πρωτάθλημα της Α1 (και το ελληνικό μπάσκετ μαζί...) μοιάζει να σταμάτησε στη γενιά του '85. Πίσω από τη χρυσή δωδεκάδα της Εθνικής θα βρει κανείς μόνο εκπροσώπους αυτής της γενιάς και τίποτε αλλο. Πράγμα που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα παρουσιασθεί ένα αναπόφευκτο κενό στη στελέχωση του εθνικού συγκροτήματος, το οποίο ήδη υπολογίζεται ότι θα το καλύψουν τα Ελληνοαμερικανάκια που προαναφέραμε.

Αλλωστε, ο Κώστας Κουφος έχει κάνει «όργια» στα τρία πρώτα ματς του με το Οχάιο (28 πόντοι εναντίον του Σίρακιους), ενώ ο «κοντός» Καλάθης (γκαρντ με 1,96 μ. ύψος) έχει με την πρωταθλήτρια ομάδα του Μαϊάμι 16 πόντους, 5 ριμπάουντ, 5 ασίστ κατά μέσο όρο σε κάθε ματς. Και να φανταστεί κανείς ότι και οι δύο είναι πρωτοετείς!