Με το φτωχό μου το μυαλό

Δεν αντέχω αυτό το «Μεσαίωνας». Ιδιαίτερα όταν το λέμε Ελληνες, που δεν αναγνωρίζουμε κανένα Μεσαίωνα. Από τη μία οι αρχαίοι, από την άλλη η Εκκλησία και το Βυζάντιο, που κανονικά για μας θα έπρεπε να είναι ο Μεσαίωνας, για να μη δυσαρεστήσουμε τους μεν ή τους δε προγόνους έχουμε βολευτεί με την ιδέα ότι ο Μεσαίωνας αφορούσε μόνο τους άλλους και εμείς, ατόφιοι και πιτσιλωτοί, δίναμε το φως στην ανθρωπότητα, την ώρα που οι υπόλοιποι μεσαιωνιαζόντουσαν. Και μέχρι προχθές προσπαθούσα να βρω τι στο διάολο εννοούμε στην Ελλάδα όταν λέμε «Μεσαίωνας». Μέχρι που το πρόβλημα έλυσε ο Γιώργος Στράτος. «Μεσαίωνας είναι η θεμιτή πρόθεση της ΑΕΚ να κατακτήσει το πρωτάθλημα». Και συμπλήρωσε ότι «έρχεται μέσα από τον εισαγγελικό, καταγγελτικό λόγο» του συνηγόρου της ΑΕΚ, Χάρη Γρηγορίου. Πάντα είχα την απορία τι τα έχει τα κοκόρια στο μπαλκόνι του γραφείου του ο Χάρης και τώρα μου λύθηκε χάρη στον Στράτο. Για τις συνηθισμένες μαύρες δικηγορικές τελετές του, μια και αν με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα δεν κατακτήσει το πρωτάθλημα φέτος η ΑΕΚ, μαύρος μεσαίωνας που μας έφαγε όλους.

Το σκεφτόμουν όταν έσκασε η πληροφορία για ενδιαφέρον της ΑΕΚ για τον Μπασινά. Αν και φέτος, που η ομάδα της ΑΕΚ αναπαλαιώθηκε και το real politik ποδόσφαιρο του Φερέρ, για την έλλειψη θεάματος του οποίου πριν από δύο χρόνια είχε φαγωθεί ο Σάντος, δεν φέρει πρωτάθλημα, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Επειδή έχω σε μεγαλύτερη εκτίμηση τη διοίκηση της ΑΕΚ από το να ξεβρακώνει διαιτητές για να δει αν φοράνε κόκκινο σλιπάκι, όπως η Μπριτζίτ (sic) Μπαρντό και ο Μπάκας, και επειδή είναι αρκετά κυριλέ για να ασχολούνται με τη δημιουργία παράγκας, το συμπέρασμα είναι ότι αν η ομάδα φέτος δεν πάρει το πρωτάθλημα, θα χρειαστεί από τον Ντέμη το δυσκολότερο πράγμα από όσα έχει κάνει από τότε που ανέλαβε την ΑΕΚ. Αυτοκριτική.

Δεν θα σταθώ στις λεπτομέρειες, αφού όλοι μας λέμε την εκάστοτε παραπάνω κουβέντα. Ούτε στη συμπεριφορά της διοίκησης της ΑΕΚ προς τα έξω, που ακόμα κι αν πλακώνονται κάθε Κυριακή, δεν θα πλησιάσουν τα όργια που έχουν κάνει οι διοικήσεις των αντιπάλων τους. Ποτέ σε ματς της σημερινής ΑΕΚ πόρτες αποδυτηρίων δεν έπεσαν για να αποκαλύψουν μπράβους που φτύνουν τους αντιπάλους την ώρα που ντύνονται. Οπως και ποτέ τα μεγάφωνα του ΟΑΚΑ δεν υποδέχτηκαν στο ζέσταμα τον αντίπαλο τερματοφύλακα με το «Πόσο μαλάκας είσαι». Από εκεί όμως και πέρα, ανάμεσα στις επαγγελίες και την πραγματικότητα στις πράξεις της διοίκησης της ΑΕΚ υπάρχει ένα χάος.

Ας πούμε ότι στο θέμα του γηπέδου η διοίκηση της ΑΕΚ αξίζει να περιμένει για να πάρει ακριβώς αυτό που θέλει. Δικαίωμά της είναι να περιμένει, αφού δεν είναι αυτή που έριξε το γήπεδο για να οικοδομήσει το μυθικό «Palais den Grani», αλλά και υποχρέωσή της είναι να ενημερώσει τον κόσμο τι είναι αυτό που αξίζει τον κόπο για να περιμένει τόσο πολύ. Η τοποθεσία; Κάποιοι περιβάλλοντες χώροι που θα δικαιολογούν επενδυτικά την οικοδόμηση του γηπέδου της ΑΕΚ στου διαόλου τον πατέρα; Κάτι άλλο που δεν μπορούμε να το σκεφτούμε; Οπως και με το γήπεδο του Παναθηναϊκού, μιλάμε για κρατική γη, νόμιμες επιδιώξεις και στον ανωτέρω συνδυασμό μυστική διπλωματία δεν χωράει..

Επίσης, μια εξήγηση που θα βοηθούσε είναι γιατί καθυστερεί το νέο βοηθητικό γήπεδο της ΑΕΚ, πότε θα φτιαχτεί και μέχρι τότε τι σκοπεύουν να κάνουν με τους Θρακομακεδόνες. Δεν είμαι βέβαιος για το κόστος κατασκευής βοηθητικών γηπέδων, αλλά, αν θυμάμαι καλά, η αναμόρφωση του αγωνιστικού χώρου του Καραϊσκάκη δεν είχε κοστίσει πάνω από 300 χιλιάρικα. Ανεξαρτήτως, όμως, ποσού, είναι ανθρωπιστικό να βάζει κάποιος σε κίνδυνο την υγεία των παικτών της ομάδας του, υποχρεώνοντάς τους να γυμνάζονται σε ακατάλληλους χώρους; Εστω όχι επειδή οι παίκτες αποτελούν πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο μιας ομάδας, αλλά επειδή οι ρημάδες οι θλάσεις πονάνε και ο Ντέμης θα το θυμάται από την εποχή που ήταν παίκτης.

Το τρίτο σημείο είναι μια ανακολουθία. Εκτός από την προσήλωση στη νομιμοφροσύνη, που έπειτα από χρόνια αναρχίας μίλησε στην καρδιά των ΑΕΚτσήδων, ένα από τα στοιχεία που τους ένωσε στο ΟΑΚΑ ήταν η υπόσχεση για μια ομάδα που επειδή θα μεγάλωνε μαζί, εκτός του ταλέντου, θα είχε και esprit de corp. Το ηθικό που έχει κάθε μάχιμη ομάδα, που επειδή έμαθε να πολεμάει μαζί ο ένας πολεμιστής γνωρίζει τις ικανότητες και τις αδυναμίες του άλλου. Οι ΑΕΚτσήδες την πρώτη χρονιά ήταν πρόθυμοι να κλείσουν τα μάτια στις αδυναμίες του Μπούρμπου και του Τσεβά για να ονειρευτούν μια ομάδα από νεαρούς παίκτες που μπορεί να μην είχαν το ταλέντο άλλων, αλλά πίστη στη φανέλα. Η ιστορία των «πιτσιρικάδων του Σάντος» έγινε «ομάδα με μέσο όρο κάτω των 21, που θα είχε οδηγό τον Λορένσο Σέρα Φερέρ». Αρχικά ο μέσος όρος ήταν 18, έπειτα έγινε 21, αλλά ο σημερινός μέσος όρος, που στη βασική ενδεκάδα δεν πέφτει κάτω από τα 28, είναι μεγαλύτερος όχι μόνο από τις εξαγγελίες του Νικολαΐδη, αλλά και από του Παναθηναϊκού.

Οσο κι αν ενόχλησε όταν το πρωτόγραψα, η φετινή ομάδα της ΑΕΚ μοιάζει της μιας χρήσης. Με τον Ζήκο να έχει ανακοινώσει την αποστρατεία του, τον Ριβάλντο να έχει δύο χρόνια συμβόλαιο αλλά να δείχνει να έχει πρόβλημα να βγάλει το πρώτο και τον Λυμπερόπουλο, τον Αρουαμπαρένα και τον Δέλλα να μη βρίσκονται στην πρώτη νιότη τους, η σημερινή ενδεκάδα έχει σαν μόνο bona fide νεαρό παίκτη τον Ράμος, στου οποίου τη θέση αναζητείται αντικαταστάτης, τον πρώτο αναπληρωματικό στα στόπερ Παπασταθόπουλο και τον ανεξήγητα παραγκωνισμένο σε σχέση με το ταλέντο του Τόζερ. Αξίζει τον κόπο να κάνει κάποιος μια ομάδα της μιας χρήσης; Σε περίπτωση που η ομάδα έχει να πάρει πρωτάθλημα 13 χρόνια, νομίζω πως ναι.

Για το πρωτάθλημα για μια χρονιά αξίζουν να γίνονται ακόμα και τα μεσαιωνικά κόλπα του Χάρη Γρηγορίου. Και όσοι έχουν αντίρρηση ας θυμηθούν την οικοδόμηση της παράγκας στο όνομα των εννέα πέτρινων χρόνων… Μόνο που η τακτική δεν μπορεί να ξεπερνάει τη στρατηγική. Η ομάδα των πιτσιρικάδων του Φερέρ δεν μπορεί να γίνεται η ομάδα που θα αναπληρώνει τον Ακη Ζήκο με τον Αγγελο Μπασινά. Για ένα χρόνο και για την κατάκτηση του πρωταθλήματος η διοίκηση της ΑΕΚ δικαιολογείται να παραμελεί το προπονητικό κέντρο, να αμελεί το νέο γήπεδο, να φωνάζει για τη διαιτησία και τη θέση του κάθε Πλιάτσικα να παίρνει ένας Καφές. Μόνο που οι λύσεις ανάγκης εύκολα γίνονται πάγιες πρακτικές. Και η ειλικρίνεια της διοίκησης της ΑΕΚ στις εξαγγελίες της θα μπορεί να κριθεί μακροπρόθεσμα και δίκαια μόνο την επόμενη σεζόν.