Εδωσε θάρρος στον χωριάτη...

Η ήττα του Αρη από την Αρμάνι Τζινς δεν ήταν έκπληξη. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει ξεμείνει από δυνάμεις κι από ιδέες, οπότε γίνεται ευάλωτη, σχετικά εύκολο θύμα για οποιονδήποτε αντίπαλο αντικρύζει το Αλεξάνδρειο χωρίς δέος.
Σε παλαιότερους αγώνες έχει αποδειχθεί ότι άνθρωπος-κλειδί γίνεται όποιος έχει πατήσει το Παλέ στο παρελθόν και ξέρει τα κατατόπια του. Χθες, αυτό τον ρόλο έπαιξε ο Ντούσαν Βούκτσεβιτς, παλιά καραβάνα από τα χρόνια του Ολυμπιακού, ατρόμητος από το φυσικό του και εν τέλει ιδανικός ηγέτης για μια ομάδα, που απλώς είχε κορμιά για να τα βάλει με τον κουρασμένο Αρη και αρκετούς σουτέρ για να του κόβει τα πόδια με τρίποντα, όποτε αυτός πλησίαζε.

Θυμηθείτε την εικόνα του αγώνα στα πρώτα λεπτά του β' ημιχρόνου. Η διαφορά της ανάπαυλας ήταν 6 πόντοι, ο Αρης επέστρεψε στο παρκέ οπλισμένος με τρίποντα (Ράιτ, Σεραπίνας), αλλά οι Ιταλοί απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο ή με επιθετικά ριμπάουντ, αποθαρρύνοντας έτσι τον Αρη και βγάζοντας την κερκίδα από την εξίσωση.

Οσο φωνακλάς κι αν είναι ο «έκτος παίκτης», δεν γίνεται να βγάζει το φίδι από την τρύπα σε κάθε αγώνα. Απέναντι στη Μάλαγα και την Τσιμπόνα, ο Αρης πήρε μεγάλες νίκες με ανατροπές στις οποίες έδωσε την ώθηση το κοινό. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, ε, την τρίτη φορά έκλεψε το ροζ φύλλο Ιταλός πορτοφολάς. Η Ολύμπια Μιλάνο έπαιξε σαν να την οιστρηλατούσαν οι μνήμες του ΝτΑντόνι, του Μενεγκίν και του Μάκαντου. Οχι ότι αυτοί τα κατάφεραν ποτέ τόσο καλά στο Αλεξάνδρειο του Γκάλη, του Γιαννάκη και του Ιωαννίδη...

Οι Ιταλοί χάλασαν το ελληνικό σερί του διημέρου και άφησαν πικρή γεύση, πάνω που θεωρούσαμε βέβαιο το «τρία στα τρία». Απέδειξαν ταυτόχρονα αυτό που έγραφα χθες, ότι καμία ομάδα στην Ευρωλίγκα δεν είναι χαμένη από χέρι. Οποιος δίνει θάρρος στον χωριάτη, τον βλέπει ξαφνικά ανεβασμένο δίπλα του, στο κρεβάτι.

Ο Αρης δεν έχασε πολλά από αυτή την ήττα, απέκτησε όμως τροφή για σκέψη. Είναι πια φανερό ότι χρειάζεται ενισχύσεις, ειδικά στη γραμμή των ψηλών, όπου ο καημένος ο Μάσεϊ παλεύει απέναντι σε θηρία και καταναλώνει τόνους ενέργειας. Αν υπάρχει ρευστό, καλό θα είναι να επενδυθεί στην απόκτηση ενός εφεδρικού σέντερ, ενός «κορμιού» ικανού να προσφέρει κάποιες ανάσες, μερικά εύκολα ριμπάουντ, 1-2 τάπες, λίγα ανώδυνα φάουλ. Ταυτόχρονα, ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσει ο Γκόρντον Χέρμπερτ το σχήμα με το οποίο ξεκινάει τους αγώνες, διότι ο Αρης συνήθως χάνει έδαφος στα πρώτα λεπτά και καταλήγει να κυνηγάει απεγνωσμένα αντιπάλους έμπειρους και περπατημένους. Γιατί να δίνει τόσα δικαιώματα σε ομάδες που συχνά κατεβαίνουν στο Αλεξάνδρειο με τον φόβο της ήττας ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους;

Ο αγώνας με την Εφες Πίλσεν, την ερχόμενη εβδομάδα, απέκτησε ξαφνικά μεγάλη βαρύτητα. Με νίκη ο Αρης θα ξαναμπεί σε τροχιά διάκρισης. Ειδάλλως, κινδυνεύει να βρεθεί κοντά στο υπόγειο. Μέχρι τότε, απαιτείται ενδοσκόπηση και ανασυγκρότηση.