Βραδιά με καρδιοχτύπια και εκπλήξεις

Οι Νορβηγοί και οι Τούρκοι δικαίως θα τερματίσουν πίσω από την Εθνική ομάδα: αποδείχτηκαν χειρότερες ομάδες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο καρικατούρες. Η Νορβηγία του σήμερα είναι η καρικατούρα της Νορβηγίας του 1993-1999, που δεν έκανε το παραμικρό λάθος σε προκριματικούς αγώνες Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ή Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ομοίως, η σημερινή Τουρκία είναι η καρικατούρα της Τουρκίας που το 2002 έφτασε στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, παίζοντας στα γήπεδα της Ιαπωνίας. Οι Νορβηγοί και οι Τούρκοι του σήμερα δεν βρήκαν ταυτότητα –μιμούνται μια συνταγή που έδωσε κάποτε επιτυχίες. Οι Νορβηγοί όταν προκρίθηκαν δύο φορές σερί σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου πρώτα απ' όλα απολάμβαναν το παιχνίδι τους, αδιαφορώντας για το πόσο αυτό άρεσε στους υπολοίπους.

Σήμερα φαίνεται πόσο δύσκολο ήταν εκείνο το παιχνίδι (ζώνη στην άμυνα και run and gun ανάπτυξη με γεμίσματα των μέσων και σπόντες του Φλο). Ο Κάριου είναι καλύτερος, αλλά κανείς δεν τον ακολουθεί από τα μετόπισθεν, οι μέσοι δεν μπορούν να γεμίσουν σωστά, οι συγχρονισμοί στην άμυνα χάθηκαν. Η συνταγή υπάρχει, αλλά η εκτέλεσή της είναι προβληματική, όχι διότι είναι προβλέψιμη, αλλά επειδή όσοι πρέπει να την εφαρμόσουν δεν έχουν το τσαγανό των προηγούμενων. Ανάλογο πρόβλημα έχουν και οι Τούρκοι. Είναι τεχνικά προικισμένοι, αλλά φτασμένοι. Το μάτι τους δεν γυαλίζει και η ομάδα τους είναι φτωχή σε προσωπικότητες. Δεν υπάρχουν Ρουστού, Αλπάι, Χασάν Σας, Ουμίτ Νταβαλά. Οι καλύτεροί τους είναι όσοι απέμειναν από εκείνη την ομάδα, ο Σουκούρ, ο Νιχάτ, ο Μπαστούρκ, ο Εμρέ: αυτό και μόνο είναι απόδειξη στασιμότητας.

Τύχη
Οι Αγγλοι δεν κρατάνε πια την τύχη τους στα χέρια τους. Αν οι Ρώσοι του Χίντινκ νικήσουν στο Ισραήλ, ο «ΜακΚλόουν» και τα παιδιά του θα κάνουν διακοπές το καλοκαίρι –και ίσως είναι καλύτερα, διότι θα ξεκουραστούν. Ολο το σκηνικό, έτσι όπως είναι στημένο, δείχνει ότι οι Αγγλοι δύσκολα θα τη γλιτώσουν. Ο Αμπράμοβιτς, που πληρώνει τον μισθό του Χίντινκ και ενδιαφέρεται προσωπικά για την τύχη της Ρωσίας, έχει στην Τσέλσι Ισραηλινό προπονητή. Ο Μπεναγιούν, ο καλύτερος παίκτης του Ισραήλ, που ορκιζόταν ότι θα παίξει για τα φιλαράκια του στο Λίβερπουλ, χτύπησε και είναι εκτός αποστολής –όλα μοιάζουν στραβά κι ανάποδα.

Δουλεύει
Σε λίγο καλύτερη θέση είναι οι παγκόσμιοι πρωταθλητές Ιταλοί. Οι Σκωτσέζοι, που τους υποδέχονται στο «Χάμπντεν Παρκ», πέταξαν στη Γεωργία πριν από ένα μήνα το μεγάλο βαθμολογικό αβαντάζ τους, χάνοντας στην Τιφλίδα για πρώτη φορά έπειτα από εννέα αγώνες! Στη «σκουάντρα ατζούρα» πλέον αρκεί η ισοπαλία –όμως αυτό μπορεί να αποδειχτεί μεγάλη παγίδα: αν η ομάδα του Ντοναντόνι παίξει για το Χ, δηλαδή για το 0-0, μπορεί και να χάσει, μια και η άπειρη πλην όμως ενθουσιώδης Σκωτία του ΜακΛις παίζει μεθοδικό ποδόσφαιρο και κυνηγάει το γκολ μέχρι το τέλος, χωρίς πολλά πολλά ανόητα βρετανικά ρίσκα. Θα 'λεγε κανείς ότι στους Ιταλούς χρειάζεται μια επαγγελματική νίκη με 0-1 –κάτι που ιστορικά αποτελεί σπεσιαλιτέ τους, όμως μόνο έτσι δεν έχει το πράγμα. Οι Ιταλοί σε προκριματική φάση Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και Παγκοσμίου Κυπέλλου έχουν να κερδίσουν 0-1 εκτός έδρας από τον Σεπτέμβριο του 2004 στη Μολδαβία! Εκτοτε η μοναδική τους νίκη με 1-0 είναι επί των Αυστραλών στο Μουντιάλ της Γερμανίας, παίζοντας μάλιστα με παίκτη λιγότερο. Στη Σκωτία παραδοσιακά δυσκολεύονται και για να πάρουν απόψε την πρόκριση πρέπει να σκοράρουν, κάτι καθόλου εύκολο, μια και ο αντίπαλός τους ξέρει να παίζει και κλειστά. Ο Ντοναντόνι λέει ότι θα παρατάξει τρεις κυνηγούς: δεν το πιστεύω. Το πιθανότερο είναι να εμπιστευθεί τον Λούκα Τόνι και να ζητήσει συγκλίσεις από τους ακραίους (Καμορανέζι, Ντι Νατάλε). Είμαι, επίσης, περίεργος να δω τη διαιτησία του Ισπανού Μεχούτο Γκονζάλες. Θυμίζω ότι ένας Ισπανός διαιτητής, ο Μεντίνα Κανταλέχο, κατέστρεψε τους Αγγλους στη Μόσχα. Ο Βιγιάρ μού μοιάζει να δουλεύει πολύ καλά.

Ενταση
Στην προκειμένη περίπτωση ο μεγάλος αντίπαλος των Ιταλών είναι η ένταση που υπάρχει στην αποστολή τους εξαιτίας του θανάτου του οπαδού της Λάτσιο Γκαμπριέλε Σάντρι από σφαίρα αστυνομικού. Οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές κατορθώνουν να ξεπερνούν τις εντάσεις που δημιουργούνται στον υστερικό κόσμο του Καμπιονάτο, αλλά αυτή τη φορά δεν κρύβουν την κακοκεφιά τους. Ο Μπουφόν είπε ότι θέλουν να προσφέρουν παρηγοριά στους γονείς και τους φίλους του νεκρού, αλλά συγχρόνως δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για τον κατήφορο που έχει πάρει το ποδόσφαιρο της χώρας του, που γίνεται εξαιτίας της βίας και των οικονομικών προβλημάτων όλο και χειρότερο. Οι Ιταλοί τη δεκαετία του '90 θα έπαιρναν αυτό το ματς ψαρώνοντας τον αντίπαλό τους, τώρα όμως, αν και παγκόσμιοι πρωταθλητές, δεν τρομάζουν κανέναν, διότι δεν αποπνέουν σιγουριά. Θυμηθείτε το χουνέρι που έπαθε στη Γλασκώβη η Μίλαν από τη Σέλτικ πριν από ένα μήνα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και η Μίλαν σας διαβεβαιώνω ότι είναι πιο στέρεη ομάδα από την Ιταλία του Ντοναντόνι.

Σασπένς
Η βραδιά θα έχει σασπένς. Προσωπικά δεν θυμάμαι σε άλλη προκριματική φάση να παίζονται τόσες θέσεις στο νήμα. Αν, μάλιστα, δεν είχε καταργηθεί το παλιό σύστημα των μπαράζ, μπορεί να προέκυπταν στο τέλος των προκριματικών μπαράζ-φωτιά, με πρωταγωνίστριες ομάδες που σε άλλες περιπτώσεις θα «χτυπούσαν» τελικό. Οτι η ψαλίδα μεταξύ μικρών και μεγάλων έχει κλείσει το λέμε όλοι καιρό τώρα. Αλλά είναι κάτι βραδιές σαν την αποψινή που αυτό γίνεται απολύτως κατανοητό…

Επαγγελματικά

Διαβάζω τη σύνθεση της Εθνικής που θα αγωνιστεί με τη Μάλτα. Εκκρεμούν, λέει, στο μυαλό του Οτο Ρεχάγκελ τα ονόματα που θα καλύψουν δύο θέσεις, αυτή του τερματοφύλακα και αυτή του αντικαταστάτη του Χαριστέα. Λογικά τερματοφύλακας θα είναι ο Νικοπολίδης και δεξιά θα παίξει ο Γιαννακόπουλος ή ο Σαμαράς. Οι υπόλοιποι είναι οι προβλεπόμενοι: ο Πατσατζόγλου, ο Τοροσίδης, ο Κυργιάκος και ο Δέλλας στην άμυνα, ο Κατσουράνης, ο Μπασινάς, ο Καραγκούνης στη μεσαία γραμμή και ο Γκέκας με τον Αμανατίδη μπροστά. Δεν αμφιβάλλω ότι η Εθνική μας θα κάνει μία ακόμα επαγγελματική νίκη με τη Μάλτα με βάση τη συγκεκριμένη σύνθεση. Δεν μπορώ όμως και να μην γκρινιάξω...
Αν σε ένα εντελώς αδιάφορο βαθμολογικά ματς με αντίπαλο μια ομάδα που έρχεται για τουρισμό δεν δίνεται χρόνος συμμετοχής σε κάποιους νεότερους, ειλικρινά απορώ πότε αυτούς ο προπονητής θα τους δει να αγωνίζονται. Ποιο είναι, άραγε, το προπατορικό αμάρτημα του Νίκου Σπυρόπουλου και δεν του δίνεται η δυνατότητα να ντεμπουτάρει; Και σε ποιο ματς θα τεσταριστεί η πρόοδος του Τζιόλη, του Σαλπιγγίδη, του Μάντζιου ή ακόμα και του Βύντρα, αν όχι σε αυτό; Ο κόσμος που παρακολουθεί την Εθνική ομάδα δεν θέλει μόνο επιτυχίες ή έστω νίκες με δυσκοίλιες εμφανίσεις, όπως κακώς κάποιοι νομίζουν: θέλει και να μην παίζεις με τα νεύρα του.

Στο πρώτο ματς στη Μάλτα ο Ρεχάγκελ έκανε εμπράκτως αυτοκριτική, κάνοντας αυτό που όλοι οι νοήμονες άνθρωποι και φίλοι της Εθνικής τού ζητούσαν εδώ και δύο χρόνια: άλλαξε την ομάδα σχεδόν ριζικά, είτε χρησιμοποιώντας νέους παίκτες είτε δίνοντας σε κάποιους παραγκωνισμένους παλιότερους νέους ρόλους. Σήμερα έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να τεστάρει το βάθος του πάγκου και να παρουσιάσει στο κοινό μια πρόταση προοπτικής. Οι φίλαθλοι παντού και πάντα όταν βλέπουν νέα παιδιά ενθουσιάζονται, διότι κατά βάθος ζουν με την προσδοκία ότι το μέλλον θα είναι ακόμα καλύτερο.
Δεν ξέρω πόσος κόσμος θα πάει απόψε στο ΟΑΚΑ. Μετά το ξενέρωμα που ο κόσμος έφαγε στο προηγούμενο ματς με τους Βόσνιους, όταν έψαχνε να βρει εισιτήρια και ανθρώπους στα εκδοτήρια, για μένα το να κοπούν απόψε 25.000 με 30.000 εισιτήρια θα είναι γιγάντιο επίτευγμα. Ελπίζω όποιοι κι αν παίξουν απόψε τον κόσμο να τον αποζημιώσουν. Και να θυμούνται ότι αυτό το κοινό από επαγγελματικές νίκες είναι χορτασμένο. Ωρα είναι να του προσφέρουν και κατιτίς περισσότερο, διότι μπορούν…