Οταν η μπάλα δεν φτάνει στον Ριβάλντο

Ας δούμε λίγο τι συμβαίνει φέτος με τον Ριβάλντο. Σε πόσα ματς της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα ο Ριβάλντο ήταν καλός; Στο –τυπικά– πρώτο με τη Βέροια δεν ήταν, αλλά γενικά η ΑΕΚ δεν έκανε τίποτα. Με τον Ατρόμητο αντικατέστησε τον Μπούρμπο και βοήθησε, στη Λιβαδειά απλοποίησε τα πράγματα, με τον Πανιώνιο σκόραρε με πέναλτι. Μόχθησε με την Ξάνθη, με τον Ηρακλή έδειξε κουρασμένος και με τον ΠΑΟ δεν πολυφάνηκε. Αντιστρέφω την ερώτηση. Σε πόσα ματς της ΑΕΚ ήταν κακός; Εδώ η απάντηση είναι ευκολότερη: σε κανένα. Απλώς σε κάποια έμεινε λίγο μακριά από το παιχνίδι: η μπάλα δεν έφτασε και δεν πέρασε από τα πόδια του.

Πέρυσι στα αντίστοιχα πρώτα ματς της σεζόν ο «Ρίμπο» είχε καθαρίσει το μισό πρωτάθλημα. Πέτυχε δύο γκολ στην πρεμιέρα του Ολυμπιακού με την Ξάνθη, βοήθησε τον Καστίγιο να κάνει πάρτι με τον Πανιώνιο, πέτυχε την ισοφάριση στο ματς με τον ΟΦΗ ανοίγοντας τον δρόμο για την ανατροπή και του είχαν χρειαστεί μόλις 45 λεπτά για να βοηθήσει τον πρωταθλητή να γυρίσει στο «Βικελίδης» το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου και να κερδίσει. Το σημαντικότερο; Στα ματς που εξαιτίας τραυματισμού δεν έπαιξε (με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ) ή αγωνίστηκε ελάχιστα (μόλις 10 λεπτά με τον Ατρόμητο) η απουσία του έβγαζε μάτια. Ολα αυτά μολονότι σαφώς δυσφορούσε με το 4-2-1-3 του Σόλιντ, που έκρινε ότι δημιουργικά τον περιόριζε.

Μεγαλύτερος

Θα πει κάποιος ότι φέτος είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος. Πολύ σωστά. Ομως πέρυσι στο τελευταίο του ματς με τον Ολυμπιακό, εναντίον του Ιωνικού, στα τέλη Απριλίου, έτρεχε σαν πιτσιρίκος. Φέτος, με έναν προπονητή που τον γνωρίζει, τον καταλαβαίνει και τον προσέχει, θα 'πρεπε να είναι εξίσου καθοριστικός –κανείς, άλλωστε, δεν περιμένει ότι θα γίνει μαραθωνοδρόμος.

Ρόμβος

Οταν ο «Ρίμπο» υπέγραψε στην ΑΕΚ, η εντύπωση που δημιουργήθηκε είναι ότι προοριζόταν για να παίξει στην κορυφή του ρόμβου του Φερέρ. Μόνο που εν τω μεταξύ ο ρόμβος εξαφανίστηκε. Η φετινή ΑΕΚ έχει σε αυτά τα πρώτα ματς ένα πρόβλημα στη μεσαία γραμμή (πρόβλημα που επιμελώς έκρυψαν οι πρώτες σερί έξι νίκες), διότι είναι διαφορετικά στημένη από πέρυσι. Η ΑΕΚ στη μέση δεν πρεσάρει, παίζει πολύ οριζόντιο ποδόσφαιρο και το μόνο διακριτό είναι ότι υπάρχει πλάνο στην ανασταλτική λειτουργία της: όταν παίζει με δύο κόφτες (συνήθως τον Ζήκο και τον Ενσαλίβα), ο πρώτος παίζει κάτι σαν λίμπερο μπροστά από τα στόπερ και ο δεύτερος έχει στο μυαλό του πώς θα καλύψει τον Ράμος ή τον Αρουαμπαρένα (κυρίως τον πρώτο) όταν αυτοί βγουν στην επίθεση. Αυτές οι αποστολές των αμυντικών χαφ (σε συνδυασμό με τους ακροβολισμούς του Μαντούκα ή του Σέζαρ, που παίζουν στις πλάγιες γραμμές και όχι σε θέσεις μέσα δεξιά ή μέσα αριστερά, όπως πέρυσι) επιμηκύνουν τόσο πολύ τη μεσαία γραμμή, ώστε ο «Ρίμπο» βρίσκεται συνήθως μόνος ανάμεσα σε δύο ή τρεις αντιπάλους. Αν ο αντίπαλος δεν ταμπουρωθεί (όπως έκανε ο Ηρακλής στο ΟΑΚΑ), η μπάλα δύσκολα φτάνει στα πόδια του Βραζιλιάνου. Αυτό το είδαμε και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ και στους αγώνες με τη Βέροια, τον Πανιώνιο και τον Ηρακλή. Τα πράγματα ήταν καλύτερα με την Ξάνθη και τη Λιβαδειά, όπου (και δεν είναι τυχαίο) στο δίδυμο των αμυντικών χαφ ο ένας ήταν ο Τόζερ.

Συνύπαρξη

Από την αρχή της χρονιάς μέχρι τώρα συζητάμε για το αν είναι δυνατή η συνύπαρξη του Μαντούκα, του Σέζαρ, του «Λύμπε», του Μπλάνκο και του «Ρίμπο» στην ίδια ενδεκάδα. Προφανώς κι αυτό είναι κάτι δύσκολο –όμως ξαναβλέποντας τα μέχρι τώρα ματς της «Ενωσης» η πιο μεγάλη δυσκολία είναι η συνύπαρξη του Ζήκου, του Ενσαλίβα και του «Ρίμπο», σε ένα σχήμα μάλιστα που προβλέπει δύο στατικά κεντρικά μπακ (τον Δέλλα και τον Ζεράλντο ή τον Παπασταθόπουλο) και έναν ή δύο επιθετικούς που περιμένουν την μπάλα, ναι μεν αλλάζοντας θέσεις, αλλά χωρίς να πρεσάρουν οργανωμένα. Για να το πω απλά, σε αυτή την περίπτωση η ΑΕΚ γίνεται πολύ βαριά στον άξονα και ειδικά αν ο αντίπαλος περιορίσει τους ακραίους μπακ, η μπάλα δεν πάει στην επίθεση γρήγορα. Για να την κουβαλήσουν υποχρεώνονται να γυρνάνε ο Σέζαρ ή ο Μαντούκα και η επίθεση αδειάζει από κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος που στα πιο πολλά ματς ο Ριβάλντο παίρνει την μπάλα με την πλάτη: όποιος βρίσκεται μπροστά κοιτάζει όσους έρχονται από τα μετόπισθεν και σπανίως κάνει κίνηση στον χώρο, μια και οι κάθετες μπαλιές είναι λίγες.

Λόγοι

Ο ρόμβος εξαφανίστηκε. Νομίζω ότι αυτό συνέβη για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ο Φερέρ φοβάται να παίξει με έναν κόφτη από τη στιγμή που υπάρχει ο Ράμος και κάποιος πρέπει να τον καλύπτει. Ο δεύτερος είναι ότι αυτή τη στιγμή ο Ισπανός δεν έχει παίκτες που να παίζουν σε θέσεις μέσα δεξιά και μέσα αριστερά και να τρέχουν και για τον «Ρίμπο». Πέρυσι χρησιμοποιούνταν σε τέτοιους ρόλους ο Χετεμάι, ο Εμερσον, ο Τόζερ, ο Λάκης (!), ο Πλιάτσικας, ακόμα και ο Σέζαρ, αλλά δεν υπήρχε ο Ριβάλντο και, αντιθέτως, υπήρχαν ο Καμπάνταης, που ανασταλτικά βοηθούσε πολύ, και ο Τσιρίλο, που έβγαινε από τα μετόπισθεν για να κάνει αυτός τον δεύτερο κόφτη στη φάση της επίθεσης παίζοντας δίπλα στον Ζήκο. Φέτος για την ώρα το πράγμα είναι πιο δύσκολο. Ας μην ξεχνάμε ότι με τη χρησιμοποίηση του Αρουαμπαρένα και του Ράμος ο Φερέρ ζητάει και overlap –πράγμα που πέρυσι δεν προσδοκούσε από τον Παουτάσο, τον Ουντέζε, τον Τζιωρτζιόπουλο, τον Γεωργέα ή τον Τσιρίλο όταν τον χρησιμοποιούσε ως δεξί μπακ.

Τόζερ

Σαφώς μια καλή προσθήκη στη μεσαία γραμμή είναι ο Τόζερ: θα υπάρξει καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και κάποιο κενό, ιδίως δεξιά. Περίμενα να δω την ΑΕΚ να παίζει με μια πεντάδα στα χαφ στην οποία θα υπήρχε ένας κόφτης, ένας Πίρλο (δηλαδή ένας «νεροκουβαλητής» του «Ρίμπο») και δύο πλάγιοι σχετικά κοντά στον Βραζιλιάνο. Δεν το 'χω δει, ο Φερέρ σίγουρα το γιατί το ξέρει καλύτερα…

Γραφικοί

Διάβασα ένα κείμενο του Χρήστου Μιχαηλίδη για το ραδιόφωνο και επειδή ξέρω ότι το Μέσο το αγαπάτε, θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.

«Το θέμα μου είναι η μεγάλη ανησυχία μου για το πού οδηγείται αυτό το επάγγελμα και κυρίως το Μέσο που λέγεται ραδιόφωνο. Εφτασε σε πολύ μεγάλο βαθμό να βολοδέρνει στα χέρια και στα κομπιούτερ ανθρώπων που δεν το ξέρουν και δεν το αγαπούν. Και που θεωρούν ότι μια εκπομπή με έναν παραγωγό της φτήνιας, με ελεγχόμενο λόγο και μουσική, μπορεί και να είναι καλύτερη από μια εκπομπή με παραγωγό που θα έχει ειδικές γνώσεις, που θα ξοδέψει διπλάσιο χρόνο από το take away. Απροετοίμαστες εκπομπές, που οι παραγωγοί μπαίνουν στο στούντιο χωρίς ένα χαρτάκι μπροστά τους με πέντε σημειώσεις και με κάποιους συνεργάτες-σκλάβους να τους έχουν γεμίσει την ώρα με απανωτά τηλεφωνήματα, δεν είναι ραδιόφωνο. Αρπαχτή είναι. Και, δυστυχώς, ο κόσμος ο πολύς, όπως δείχνουν τα νούμερα, την ανταμείβει αυτή την αρπαχτή.

Ευτυχώς, υπάρχουν αντιστάσεις. Σε αρκετά ραδιόφωνα φωτεινές στιγμές που σπάνε το σκοτάδι της τυποποίησης και της ευκολίας. Ομως λιγοστεύουν. Και κινδυνεύουν ταυτόχρονα να θεωρηθούν αντιστάσεις ρομαντικές και παρωχημένες, ίσως και γραφικές… Εδώ είναι που θυμώνω, που γίνομαι έξαλλος. Διότι γραφικοί στα δικά μου μάτια είναι όλοι αυτοί οι ψευτογιάπηδες που λένε "είμαι σε μπάτζετ μίτινγκ" και έχουν την απαίτηση να θεωρήσεις ότι κάνουν κάτι σημαντικό ή που γενικά δίνουν εντολές "μπαμ-μπουμ" και είναι σαν να βλέπεις εξελιγμένη μορφή θλιβερού λοχαγού στη βασική εκπαίδευση. Γραφικοί είναι όλοι αυτοί οι μη γνωρίζοντες το αντικείμενο, που όμως το διαφεντεύουν. Που μιλάνε για μάρκετινγκ και δεν ξέρουν πώς δουλεύει το πράγμα. Που δεν κατέβηκαν ούτε μία φορά στο στούντιο για να δουν τι αέρα αναπνέουν εκεί μέσα ο παραγωγός, οι ηχολήπτες, οι συνεργάτες, οι τηλεφωνήτριες. Πώς "πέφτουν" τα τραγούδια; Πώς "γεννιούνται" τα τραγούδια για να συμπληρώσουν και να ενισχύσουν τον λόγο; Γραφικοί είναι αυτοί που, εάν μια μέρα τους στερήσεις τις εφημερίδες, πέσει το Ιντερνετ και δεν δουλέψουν τηλεφωνικές γραμμές για να βγάλουν σχετικούς και άσχετους, δεν θα 'χουν τι να πουν. Πανικός θα τους πιάσει και το πιθανότερο είναι ότι θα φωνάξουν όποιον βρεθεί πρόχειρος για να ξοδέψουν μαζί φλυαρώντας τις ώρες που συνήθως γεμίζουν με "κλοπή" και τηλεφωνική ανακύκλωση των ίδιων προσώπων».

Ν' αγιάσει το στόμα του…