Ενας κρυφός πόλεμος που θα έχει μεγάλες απώλειες

Τον κλεφτοπόλεμο που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους συλλόγους και τις εθνικές ομάδες τον έχουμε πάρει είδηση από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Από τότε αυτός ο κλεφτοπόλεμος είχε κάποιες κορυφώσεις και κάποιες υφέσεις, αλλά δεν έχει βγάλει ακόμα τη μεγάλη μάχη. Οι δύο πλευρές φαίνεται ότι μετρούν τις δυνάμεις τους, τις αναδιατάσσουν και ετοιμάζονται για μια ανοικτή σύγκρουση, που μπορεί να αργήσει, αλλά είναι αναπόφευκτη. Και θα είναι μια σύγκρουση που θα έχει μεγάλες απώλειες και για τις δύο πλευρές, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι δύσκολο να προβλέψει κάποιος εκείνον που θα επικρατήσει.

Πρόκειται, φυσικά, για μια σύγκρουση συμφερόντων, όπως όλες σχεδόν στο σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, και το μεγαλύτερο μέρος της θα διεξαχθεί, σχεδόν αποκλειστικά, σε ευρωπαϊκό έδαφος. Στην Ευρώπη, άλλωστε, βρίσκονται οι πλουσιότεροι και ισχυρότεροι σύλλογοι και εδώ γίνεται ο μεγαλύτερος τζίρος στην ποδοσφαιρική αγορά.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του καθηγητή του πανεπιστημίου του Λέστερ Stefan Szymanski, αυτός ο τζίρος το 2006 σε ολόκληρη την Ευρώπη έφτασε περίπου τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτή η αγορά από τα μέσα της περασμένης χρονιάς άρχισε να δείχνει σημάδια περαιτέρω βελτίωσης, κυρίως χάρη στην επέκταση των εμπορικών δραστηριοτήτων των μεγάλων ομάδων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το ποδόσφαιρο εδώ και λίγα χρόνια έχει μεταβληθεί σε μια βιομηχανία της οποίας ο τζίρος όλο και μεγαλώνει. Ενα από τα τελευταία επεισόδια στη σύγκρουση των συλλόγων με τις εθνικές ομάδες αφορά τη χρήση πολλών ξένων ποδοσφαιριστών από τους συλλόγους, με αποτέλεσμα οι γηγενείς ποδοσφαιριστές να μην έχουν ευκαιρίες συμμετοχής σε πρωταθλήματα με υψηλό ανταγωνισμό.

Είχα γράψει πριν από μερικές μέρες για τη λεκτική αψιμαχία ανάμεσα στον σερ Αλεξ Φέργκιουσον και τον Αρσέν Βενγκέρ για το συγκεκριμένο ζήτημα. Που στην Αγγλία παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Τις τελευταίες δέκα ημέρες έχουν ξεκινήσει συζητήσεις ανάμεσα σε εκπροσώπους της Πρέμιερσιπ και συμβούλους του Αγγλου πρωθυπουργού για το συγκεκριμένο ζήτημα, με στόχο να βρεθεί ένας τρόπος που θα ευνοήσει την αύξηση του αριθμού των γηγενών ποδοσφαιριστών στις ομάδες της κορυφαίας κατηγορίας του αγγλικού πρωταθλήματος.

Μάλιστα, ο κίνδυνος αποκλεισμού της Αγγλίας από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που θα γίνει του χρόνου σε Αυστρία και Ελβετία δίνει ένα χαρακτήρα «κατεπείγοντος» στο συγκεκριμένο ζήτημα. Η δυσκολία των όποιων ρυθμίσεων έχει να κάνει με το νομοθετικό πλαίσιο της Ε.Ε., μια και οποιεσδήποτε ρυθμίσεις σε εθνικό επίπεδο μπορεί να έρθουν σε αντίθεση με τους νόμους για τον ανταγωνισμό και την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων.

Οι ομάδες της Πρέμιερσιπ, όπως είναι γνωστό, είναι αντίθετες με τη ρύθμιση που υιοθέτησαν ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ, σύμφωνα με την οποία από του χρόνου όλες οι ομάδες που μετέχουν στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές οργανώσεις πρέπει να έχουν μέσα στο ρόστερ των 25 παικτών τους 8 ποδοσφαιριστές που θα θεωρούνται γηγενείς.

Ο Μπλάτερ, από την πλευρά του, θεωρεί ότι στην ενδεκάδα πρέπει να αγωνίζονται υποχρεωτικά έξι γηγενείς ποδοσφαιριστές και οι σύλλογοι, φυσικά, αντιδρούν σε τέτοιες ρυθμίσεις.

Ο Στιβ ΜακΚλάρεν, πάντως, ο προπονητής της εθνικής Αγγλίας, υποστήριζε ότι η προσπάθειά του να διαμορφώσει ένα αξιόμαχο σύνολο έχει γίνει πολύ δύσκολη, μια και στην περασμένη αγωνιστική έπαιξαν στις ομάδες της Πρέμιερσιπ μόλις 38 Αγγλοι ποδοσφαιριστές.

Ο Αλσατός τεχνικός της Αρσεναλ, που βρίσκεται στο στόχαστρο των περισσότερων, υποστηρίζει ότι η είσοδος ξένων ποδοσφαιριστών στην Πρέμιερσιπ βελτιώνει την ποιότητα του αγγλικού ποδοσφαίρου, ενώ –κατά τη γνώμη του– ο περιορισμός τους θα οδηγούσε τους καλούς Αγγλους ποδοσφαιριστές στις πλούσιες ομάδες, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η απόσταση που τις χωρίζει από τις λιγότερο ισχυρές.

Η αντιπαράθεση, φυσικά, όπως καταλαβαίνει κανείς, έχει ακόμα αρκετά επεισόδια, αλλά οι σύλλογοι έχουν ήδη το πάνω χέρι, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Οι μεταρρυθμίσεις για την Παιδεία

Τον τελευταίο χρόνο γίνεται όλο και περισσότερο λόγος για την περίφημη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», χωρίς να έχει ξεκαθαριστεί –δημόσια– προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί αυτή η μεταρρύθμιση και αν θα μειώσει το κόστος που επωμίζεται μια ελληνική οικογένεια για να πάρει το παιδί της ένα πτυχίο, που τις περισσότερες φορές αποτελεί ένα πιστοποιητικό ανεργίας.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, ειδικότερα η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οπως επίσης και περισσότερες δαπάνες από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ομως η κυβέρνηση, που έχει αποδεδειγμένα μια επιλεκτική αλλεργία στον διάλογο, προτιμά να «επιβάλλει» τις απόψεις της σε ό,τι αφορά την περίφημη αναθεώρηση του άρθρου 16. Απόψεις που θα ακολουθήσουν τις κατευθύνσεις που περιέγραψε από πέρυσι μία έκθεση του ΟΟΣΑ για τον χαρακτήρα και την «αποτελεσματικότητα» της ευρωπαϊκής εκπαίδευσης.

Στην έκθεση αυτήν ο διεθνής οργανισμός παρατηρεί πως η Ευρώπη βρίσκεται πίσω στον «πόλεμο» για την εκπαίδευση και κατηγορεί κυρίως Γάλλους και Γερμανούς, υποστηρίζοντας ότι έχουν μέτρια εκπαιδευτικά συστήματα που –πέραν όλων των άλλων ελαττωμάτων τους– δεν είναι απαλλαγμένα από ταξικές προκαταλήψεις.

Προκαταλήψεις που έχουν το χαρακτηριστικό ότι δίνουν τη δυνατότητα παροχής εκπαίδευσης και στους μη έχοντες, επιβαρύνοντας τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Και αυτή η επιβάρυνση, σύμφωνα με τον διεθνή οργανισμό, είναι αντιαναπτυξιακή.

Στις προτάσεις του ο ΟΟΣΑ προτείνει να ενθαρρυνθεί η δημόσια και η ιδιωτική χρηματοδότηση της Παιδείας, να υπάρχουν στις διοικήσεις των πανεπιστημίων άτομα –«επενδυτές» τους ονομάζει– που δεν θα προέρχονται από τον ακαδημαϊκό χώρο, να δημιουργηθούν εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα μπορούν να ανταποκρίνονται στη ζήτηση της αγοράς εργασίας και να βελτιωθεί η πρόσβαση σε αυτά τα ιδρύματα, που θα πρέπει να έχουν υψηλό επίπεδο ποιότητας.

Στην έκθεση δεν καταγράφονται προβληματισμοί που να αφορούν τον δημόσιο χαρακτήρα της δωρεάν Παιδείας, ούτε ανησυχίες για τη μετατροπή των πανεπιστημίων από χώρους παραγωγής γνώσης σε κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης.

Το ζητούμενο είναι οι ειδικευμένοι «πτυχιούχοι», που θα καλύπτουν τις ανάγκες των αγορών και των επιχειρήσεων για κέρδη. Και όταν οι ανάγκες αυτές αλλάξουν, οι ειδικευμένοι μπορούν να πάνε να πηδηχτούνε... Αλλωστε, για το πήδημα δεν χρειάζεται ούτε ειδίκευση ούτε πτυχίο.

Μετα-δικαστηριακό ντέρμπι

Τα απόνερα του ντέρμπι. Η ΑΕΚ προσφεύγει στα δικαστήρια προκειμένου να δικαιωθεί στην περίπτωση της αποβολής του Δέλλα, την οποία θεωρεί άδικη, αλλά και για να τιμωρηθεί ο Ν'Ντόι για θέατρο. Παράλληλα, ο αθλητικός δικαστής καλεί τους δύο ποδοσφαιριστές και προφανώς όλους τους άλλους εμπλεκόμενους στο επεισόδιο μεταξύ των δύο ποδοσφαιριστών που έγινε στη φυσούνα των αποδυτηρίων, μετά τη λήξη του παιχνιδιού. Επειδή, ανεξάρτητα με τις δικαστικές αποφάσεις, το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει, φαντάζομαι ότι είναι θέμα κύρους για την ΑΕΚ η δικαίωσή της.

Ομως αναρωτιέμαι αν οι δικαστικές αποφάσεις διαμορφώνουν αθλητικό ήθος, ειδικά στους νεότερους φιλάθλους. Αθλητικό ήθος, σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη, θα έπρεπε να διαμορφώνουν οι ίδιες οι ομάδες. Θα έπρεπε, δηλαδή, η ίδια η ΠΑΕ ΠΑΟ να καλέσει τον ποδοσφαιριστή της και να τον επιπλήξει για την υπερβολική αντίδρασή του, όπως θα έπρεπε και η ΑΕΚ να αποφύγει την προσφυγή στα δικαστήρια, που ενισχύει την αντίληψη ότι το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα προβληματικό, γεγονός που ενισχύει την κακοπιστία.