Ο θυμός είναι ασφαλές καύσιμο

Tον κύκλο των λαθών, εφέτος, τον άνοιξε ο Παναθηναϊκός. Στην Τρίπολη. Ακολούθησε ο Ολυμπιακός. Στο Παγκρήτιο. Μετά, η ΑΕΚ. Με τον Ηρακλή. Εκεί, ο (πρώτος) κύκλος έκλεισε. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο δεύτερος (κύκλος) άνοιξε... αμέσως. Πάλι στην Τρίπολη. Τώρα, ο Ολυμπιακός. Θα γίνουν, δεν υπάρχουν πολλές αμφιβολίες, κι άλλα (λάθη). Οι νίκες δεν είναι, πουθενά και με κανένα, «αυτονόητες». Αυτό είναι καλό. Για να κολλήσεις με ενδιαφέρον σε κούρσα αντοχής, το πρώτο που θέλει ο θεατής είναι εναλλαγές στο κεφάλι. Ανατροπές. Τίποτα πιο ανιαρό, απ' το να φύγει (από το πρώτο, κιόλας, χιλιόμετρο) το γκανιάν μία στροφή μπροστά απ' τον δεύτερο.

Το λάθος του Ολυμπιακού στην Τρίπολη, ολόιδιο μ' εκείνο του Παναθηναϊκού, δεν μπορεί ν' αποδοθεί (είναι η μοναδική διαφορά) σε ενδεχόμενη «άγνοια κινδύνου». Ο Παναθηναϊκός τότε είχε ελαφρυντικό, ήταν τα αποτελέσματα του Αστέρα Τρίπολης στις πρώτες τρεις αγωνιστικές, να μην ξέρει σε τι ενέδρα ταξιδεύει. Ο Ολυμπιακός, και πάλι απ' τα αποτελέσματα (και την εικόνα) του Αστέρα Τρίπολης στις επόμενες αγωνιστικές, όφειλε να έχει πληρέστερη επίγνωση. Συνείδηση και συναίσθηση της κακοτοπιάς.

Αληθινή κακοτοπιά. Οπου, σε διαστάσεις στενόχωρες, μοιάζει πρακτικά (έως) αδύνατον, η επιτιθέμενη ομάδα να περάσει την μπάλα στην πλάτη των αμυνομένων, των τριών σέντερ-μπακ, του Αστέρα. Πώς να την περάσει, όταν η πλάτη του τελευταίου, του λίμπερο που κάνει το βάθος, είναι... σαν ν' ακουμπά τον τερματοφύλακά του; Δεν υπάρχουν, κατ' ουσίαν, νώτα. Το άκρο αντίθετο του ΟΦΗ! Η δυσθυμία που φέρνουν οι συνθήκες στην αλλιώς μαθημένη ομάδα έχει βάση για να 'ναι κατανοητή. Αλλά γίνεται πιο πειστική όταν η επίκληση των συνθηκών έρχεται ύστερα από νίκη. Οχι ύστερα από γκέλα. Κάποτε ο Κλάιβ Τίλντεσλι, σχολιαστής της ITV, διηγήθηκε μια ιστορία απ' τα ξεκινήματά του στη δουλειά.

Ταξίδευε με τη Λίβερπουλ κάπου στη Φινλανδία, πρώτος γύρος (παλαιού) Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ετυχε να πάει, την παραμονή, στο γήπεδο μερικές ώρες προτού πάει η ομάδα για προπόνηση. Είδε αθλητές στίβου ν' ασκούνται στον... ακοντισμό. Το χορτάρι ήταν κατάστικτο απ' τις τρύπες που άφηναν οι αιχμές των ακοντίων. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο, το ανέφερε ξαναμμένος σ' έναν απ' τους βοηθούς του Πέισλι. Εκείνος τον ευχαρίστησε για την πληροφόρηση. «Αλλά, να ξέρεις, το γήπεδο θα είναι σε άριστη κατάσταση! Μη διανοηθείς να πλησιάσεις ποδοσφαιριστή και να του ανοίξεις κουβέντα ότι το γήπεδο είναι χάλια». Το μάθημα ήταν ότι, απλώς, δεν ήθελαν να βάλουν εκ προοιμίου τους παίκτες στην αρνητική διάθεση και, ως εκ τούτου, στην «κουλτούρα της δικαιολογίας».

Ο Παναθηναϊκός, ο Αρης και η Λάρισα έπαιξαν ευρωπαϊκά ματς υψηλής κατανάλωσης (ενέργειας) την Πέμπτη το βράδυ. Με μετακινήσεις, μικρές ή μεγαλύτερες, να έπονται στο πρόγραμμα. Η ΑΕΚ, ο Ατρόμητος, ο Ηρακλής δεν είχαν παίξει ούτε ταξιδέψει μεσοβδόμαδα. Την Κυριακή, εάν κάνεις δεν ήξερε, θα στοιχημάτιζε πως οι κουρασμένοι είναι... η ΑΕΚ, ο Ατρόμητος, ο Ηρακλής. Η Λάρισα έπαιξε «γάτα-ποντίκι» στο Καυταντζόγλειο. Ο Αρης άντεξε και νίκησε, στο Περιστέρι κόντρα σε δύο αποβολές και δύο (σοβαρούς) τραυματισμούς. Ο Παναθηναϊκός, με επτά «ηθελημένες» απουσίες, δίδαξε πως το σωστό rotation δεν... φταίει στις ήττες. Είναι, απεναντίας, μονόδρομος προς τις διαδοχικές νίκες.

Το δίκαιο μπόνους του Παναθηναϊκού είναι το σκαρφάλωμα στην πρώτη θέση. Βγάζουν μια δημιουργική πίκα, σχεδόν θυμό, ν' αποδείξουν ότι «όλος ο κόσμος» ήταν λάθος να τους ξεγράψει προτού καλά καλά αρχίσει να κυλά η σεζόν. Με πρώτους, ανάμεσα σε... όλον τον κόσμο, τους ίδιους τους δικούς τους οπαδούς. Ο σημαιοφόρος αυτής της θυμωμένης προσπάθειας, ο Γιώργος Καραγκούνης, επέστρεψε στη Λεωφόρο και (ως την Κυριακή) ένιωθε... όπως τον καιρό που, μειράκιο, έπαιζε στη Ριζούπολη, δανεικός στον Απόλλωνα! Το λυσσασμένο παιγνίδι του, στο οποίο λίγο ως πολύ παρασέρνει και τους άλλους (με καλύτερο «μαθητή» της υπόθεσης τον δεκτικό Δημούτσο), γεννήθηκε απ' αυτή την πίκα. Είναι ασφαλές καύσιμο.