Οποιος παίζει για το 1-0 χάνει καμιά φορά 1-2

Ηταν λάθος η ενδεκάδα που κατέβασε στο ντέρμπι ο «Δον Λορένσο» Σέρα Φερέρ; Από χθες ακούω συνεχώς την ίδια ερώτηση. Δεν μου αρέσει να κρίνω τεχνικές επιλογές εκ του αποτελέσματος, πόσω μάλλον όταν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα ήρθε και ως συνέπεια του κακού παιχνιδιού των παικτών της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ δεν έχει στο συγκεκριμένο ματς διακριθέντες. Για τη συνολικά κακή απόδοσή της σίγουρα έχει ευθύνη ο προπονητής της –όχι όμως απαραίτητα επειδή επέλεξε τη συγκεκριμένη ενδεκάδα. Μπορεί να βρούμε ευθύνες του Φερέρ στην ψυχολογική προετοιμασία των παικτών, μπορούμε π.χ. να του καταλογίσουμε ότι δεν έστειλε στο γήπεδο ψυχωμένους παίκτες –άλλο είναι όμως η προετοιμασία κι άλλο η στρατηγική ή η επιλογή του συστήματος.

Aν η ΑΕΚ είχε πέντε διακριθέντες, η συζήτηση θα ήταν ευκολότερη. Σε ένα ματς χωρίς διακριθέντες δεν μπορεί να γίνει σοβαρή ανάλυση ενός τρόπου παιχνιδιού μιας ομάδας, όποιος κι αν είναι αυτός. Στο ντέρμπι είδα μια κατά κράτος ήττα των παικτών της ΑΕΚ. Για να το πω απλά, σε κανέναν δεν είδα το πάθος του Καραγκούνη, του Σαλπιγγίδη, του Σέριτς έστω. Οπότε και η τακτική προσέγγιση είναι δυσκολότερη.

Πρωτοτυπίες

Υπάρχει, πάντως, ένα συμπέρασμα: ο Φερέρ στην παραμονή του στην Ελλάδα παίζει τα ντέρμπι συνήθως «κουμπωμένος» και ενδιαφέρεται πιο πολύ να κάνει εκπλήξεις στην ενδεκάδα, παρά να «πωρώσει» τους παίκτες. Πέρυσι στο πρώτο ντέρμπι του με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη χρησιμοποίησε ως βασικό τον Μόρα, έπαιξε με ακραίο μπακ τον Ουντέζε κι έστειλε στην επίθεση μόνο τον Ντελίμπασιτς. Κράτησε στον πάγκο τον Τόζερ και τον Μαντούκα και μόνο όταν είδε τον Ολυμπιακό να μένει με δέκα πήρε τα ρίσκα του, χρησιμοποιώντας τον Ιβιτς, τον Λαγό και τον Καπετάνο. Στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ λίγες μέρες αργότερα έκανε ξαφνικά βασικό τον Καμπάνταη και έπαιξε με αριστερό μπακ τον Γεωργέα. Στο ντέρμπι του β' γύρου με τον Ολυμπιακό παρέταξε την ΑΕΚ με 5-3-2 (για πρώτη φορά!) και εμπιστεύθηκε ως βασικό τον Κονέ, προς γενική έκπληξη. Στη ρεβάνς με τον ΠΑΟ ξεκίνησε με τον Πλιάτσικα και τον Τζιωρτζιόπουλο! Σε σχέση με αυτά, οι κυριακάτικες πρωτοτυπίες (ο Παπασταθόπουλος δεξί μπακ και ο Μπλάνκο εκτός ενδεκάδας) μου φάνηκαν ασήμαντες.

Συνέπεια

Στην ενδεκάδα του Φερέρ διέκρινα μια μεγάλη συνέπεια. Ο Παπασταθόπουλος ως δεξί μπακ έχει αγωνιστεί σε αρκετά ημίχρονα όταν χρειάστηκε είτε να αντικαταστήσει τον Ράμος είτε να τον καλύψει. Ο Μπλάνκο θυσιάστηκε υπέρ του Σέζαρ, που στο ανασταλτικό πλάνο του Φερέρ έμοιαζε χρήσιμος: είναι προφανές ότι ο προπονητής της ΑΕΚ ήθελε να φρενάρει και να χτυπήσει τον ΠΑΟ από τα πλάγια. Το παιχνίδι της ΑΕΚ δεν βγήκε επειδή η μεσαία της γραμμή αποδείχτηκε λιγότερο δυναμική από αυτή του ΠΑΟ, η δε άμυνά της απέναντι στον Σαλπιγγίδη και τον Μάντζιο πελαγοδρομούσε. Ομως το στήσιμο της ΑΕΚ δεν ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που ο Φερέρ συνηθίζει μέχρι τώρα: η ΑΕΚ ακόμα και στο πρώτο ματς με τη Σεβίλλη έτσι στήθηκε! Η ΑΕΚ δεν κατάφερε να πιέσει, όπως π.χ. στη Νέα Σμύρνη, διότι βρήκε έναν πιο ψυχωμένο αντίπαλο: μπορεί να συμβεί. Πέραν της πίεσης (που έλειψε), τα υπόλοιπα μου μοιάζουν στη θέση τους. Με τον Μπλάνκο, δε, στο δεύτερο ημίχρονο η ΑΕΚ έφτιαξε μία όλη κι όλη ευκαιρία!

Νοοτροπία

Το θέμα δεν είναι η ενδεκάδα του ντέρμπι, αλλά η νοοτροπία του Ισπανού. Ο Φερέρ, στη δεύτερη χρονιά του στην Ελλάδα, πήρε φέτος ένα διπλό ρίσκο: πρώτον, επιδιώκοντας την αποπομπή του τεχνικού διευθυντή της «Ενωσης», Ιλια Ιβιτς, πήρε πάνω του κάθε ευθύνη και ζήτησε να δουλέψει χωρίς προϊστάμενο. Δεύτερον, αποφάσισε να παρουσιάσει στο όνομα της βαθμοθηρίας μια ομάδα λιγότερο ελκυστική και περισσότερο πρακτική από πέρυσι. Ο Φερέρ φέτος γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού πρωταθλήματος. Ξέρει πλέον ότι αυτό κρίνεται σε λίγα ματς και ότι στο τέλος το κερδίζει όποιος κάνει τα λιγότερα στραβοπατήματα. Οταν συμμετέχεις σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, υπάρχουν δύο τρόποι να το διαχειριστείς. Ο ένας είναι να φτιάξεις μια ομάδα που θα βασίζεται στην επίθεσή της και θα παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, παίρνοντας αμπάριζα μικρούς και μικρομεσαίους: το 'κανε στην ΑΕΚ δεκατρία χρόνια πριν με επιτυχία ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ο δεύτερος τρόπος είναι να φτιάξεις μια ομάδα που να προσέχει την άμυνά της και να μπορεί να κερδίζει τα ματς με 1-0 στηριγμένη στους σολίστες της: αυτό για τις παραδόσεις της ΑΕΚ είναι πρωτόγνωρο.

Συνταγή

Εννοείται ότι δεν υπάρχει τέλεια συνταγή. Στην πρώτη περίπτωση, έχοντας μια φύσει επιθετική ομάδα μπορεί να μην κατορθώνεις να κερδίζεις στα ντέρμπι –σε αυτά η «πώρωση» μετρά πιο πολύ από τους αυτοματισμούς. Στη δεύτερη περίπτωση, όταν παρουσιάζεις μια ομάδα που δεν αφήνει τον αντίπαλο να τρέξει, κινδυνεύεις να ξεχάσεις τους δικούς σου τρόπους επίθεσης και να μπλέξεις άσχημα όταν βρεθείς πίσω στο σκορ. Ο Φερέρ διάλεξε τον δεύτερο δρόμο. Φέτος η ομάδα του έχει κερδίσει τρεις φορές με 1-0 (με τη Βέροια, την Ξάνθη και τη Λάρισα) και στο πρώτο ματς που βρέθηκε να χάνει (αυτό με τον Ηρακλή) είχε μια γεμάτη σύγχυση αντίδραση και έχασε 1-2 μπροστά στο κοινό της. Ελλειψη αντίδρασης έδειξε και στη Λεωφόρο.

Εξηγήσεις

Η ΑΕΚ έχει δώσει στον Φερέρ ό,τι ζήτησε: ας μην ξεχνάμε ότι την τελευταία εβδομάδα των μεταγραφών, και παρά τον διαφαινόμενο αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ, αποκτήθηκαν από την «Ενωση» τρεις ποδοσφαιριστές, ο Μπλάνκο, ο Μάχο κι ο Μανού: για τα οικονομικά της ΑΕΚ πρόκειται για πολυτέλεια. Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο. Η ΑΕΚ δεν έχασε τις ελπίδες της για τον τίτλο: έδειξε όμως ξαφνικά πολύ τρωτή. Αν η διοίκηση κρίνει ότι η συνταγή που έφερε το «6 στα 6» της αρχής είναι η πρέπουσα, ας ζητήσει ευθύνες από τους παίκτες. Σε κάποιους παλιότερους τα 13 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα φοβάμαι πως έχουν δημιουργήσει ένα είδος φόβου στα κρίσιμα ματς. Για κάποιους ξένους και νέους στην ομάδα μια ήττα στη Λεωφόρο μπορεί να είναι ένα ανεκτό αποτέλεσμα. Δεν είναι, αλλά κάποιος πρέπει να το εξηγήσει σε όλους. Και στον Φερέρ…

ProZone 8

Mετά τη διακοπή επιστρέφει ο Κασναφέρης, που τιμωρήθηκε σιωπηλά. Η απουσία του ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή. Χωρίς αυτόν μπερδεύονται και αρκετοί από τους υπόλοιπους.

Κοντογιαννίδης (ΠΑΟΚ - Εργοτέλης 1-0). Του έχουν βάλει πενήντα νάρκες στη διαδρομή του, αλλά ο Ρωμανός ο Μελωδός την έχει σκαπουλάρει εντυπωσιακά, έφτασε χωρίς παραπομπή στην όγδοη αγωνιστική και μπορεί μέχρι και να βγάλει το πρωτάθλημα! Προχθές τον τρέλανε ο Παμπορίδης με την εμμονή του με το πανό, αλλά πάλι βγήκε αλώβητος.

Κάκος (Αστέρας - Ολυμπιακός 1-0). Ενας θεός. Και έχασε ο Ολυμπιακός (πράγμα που του έδωσε τη δυνατότητα να παραμείνει συμπαθής σε όσους έβαλαν τα στήθη τους μπροστά για να γίνει διεθνής) και δεν απέβαλε τον Νικοπολίδη (πράγμα που θα «πωληθεί» στην άπειρη διοίκηση των «ερυθρολεύκων» με τόκο!).

Γερμανάκος (Βέροια - Καλαμαριά 0-2). Η μεγάλη ρελάνς του Δαμήλου. Δύσκολο ματς, που το 'κανε εύκολο ο Μιχάλης. Ο επόπτης Ακρίβος έχει ανάγκη ξεκούρασης.
Φωτιάδης (ΟΦΗ - Λεβαδειακός 1-2). Επιτέλους πήρε μπροστά ο Κομπότης, που τον Βατσινά τον έχει για πρωινό.

Αργυρόπουλος (Ηρακλής - Λάρισα 1-1). Καιρός να πάει σπίτι. Ψάχνω να βρω πότε έκανε μια διαιτησία της προκοπής…

Σταυρίδης (Πανιώνιος - Ξάνθη 3-2). Μέσα στο γήπεδο έδωσε την εντύπωση διαιτητή που δίνει ρεσιτάλ. Στην τηλεόραση φάνηκε ότι το τρίτο γκολ των γηπεδούχων είναι επιθετικό φάουλ του Τζιμπούρ στον Παπαδημητρίου. Βαρύ λάθος, αλλά σχεδόν δικαιολογημένο, καθώς όλοι στη φάση μπαίνουν δυνατά.

Χαραλαμπίδης (Ατρόμητος - Αρης 1-2). Αν γράψω αυτό που κυκλοφορεί για το πώς μπήκε στους πίνακες, θα γίνει στη Σαλονίκη εμφύλιος. Ας φροντίσει τουλάχιστον ο «Ψυχώ» να μην ξαναβρεθεί σε ματς του Αρη…

Καλόπουλος (ΠΑΟ - ΑΕΚ 2-1). Τα πήγε λίγο καλύτερα απ' ό,τι περίμενα. Δεν είναι, πάντως, διαιτητής για μεγάλα ματς. Σου έδινε την εντύπωση ότι θα έδινε όλα τα «μικρά» στην ΑΕΚ, αλλά βαρύ σφύριγμα μόνο στον ΠΑΟ, που από τότε που έβγαλε dvd τού είναι συμπαθής. Το ότι έγινε διεθνής μετά το πέναλτι που έδωσε στον Παπαδόπουλο και επί ημερών Τζίγκερ στην προεδρία της Σούπερ Λίγκας είναι σύμπτωση. Οπως είναι σύμπτωση και το ότι μετά το «λάθος» του Κασναφέρη η σιωπηλή τότε ΑΕΚ δεν ξαναπήρε σφύριγμα.