Καλύτερα να γράφονται

Χθες το απόγευμα είχα ένα τηλέφωνο από την παραγωγή του τμήματος ειδήσεων του Alpha. Από την παραγωγή με ρώτησαν αν θα ήθελα να βγω στο βραδινό δελτίο ειδήσεων για να μιλήσω για την επίθεση εναντίον τριών οπαδών του Ερυθρού Αστέρα πριν από το ματς με τον Αρη. Αρνήθηκα όσο μπορούσα πιο ευγενικά. Οχι για άλλον λόγο, αλλά επειδή έχω σιχαθεί το υβρίδιο δημοσιογράφου-παντογνώστη, όπου κάποιος δημοσιογράφος, επειδή είναι τηλεοπτική μούρη, μπορεί να εμφανίζεται και να εκφέρει άποψη για τα Σινούκ και τα ναυάγια κρουαζιερόπλοιων. Καταλαβαίνω την τηλεόραση, όντως ενίοτε ασχολούμαι με τα θέματα βίας των γηπέδων, αλλά η Θεσσαλονίκη είναι πολύ μακριά και ο χρόνος ήταν πολύ λίγος για να μπορώ να μιλήσω χωρίς να λέω κοινοτοπίες ή παπαριές. Οσο έχω σιχαθεί το «Η βία πρέπει να χτυπηθεί» και ότι την προξενούν «μερικοί ανεγκέφαλοι» υποθέτω ότι έχει σιχαθεί να τα ακούει και κάθε άλλος Ελληνας. Είπα λοιπόν «όχι» στην εμφάνιση στο δελτίο ειδήσεων, αλλά το ενδιαφέρον μου είχε κινηθεί. Μερικές λοιπόν σκόρπιες πληροφορίες για τα ντεσού των επεισοδίων της Θεσσαλονίκης, προβλεπόμενα και από την ΟΥΕΦΑ, που είχε στείλει σε ειδική αποστολή τον υπεύθυνο ασφαλείας της Ουίλιαμ Μακ Ντούγκαλ.

Περισσότερο από αθλητικό το πρόβλημα στο συγκεκριμένο ματς είναι πολιτικό. Αδελφοποιημένοι με τους οπαδούς της Παρτίζαν, έχοντας ίδιες αριστερές τάσεις, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ είχαν πρόβλημα με τους δεξιούς οπαδούς του Ερυθρού Αστέρα από το περσινό ματς μπάσκετ στο Βελιγράδι. Σύμφωνα με παράγοντες του Αρη αλλά και με ουδέτερους παρατηρητές της υπόθεσης, η επίθεση κατά των οπαδών του Αστέρα, που εκείνη τη στιγμή καθόντουσαν στην καφετέρια του Στογιάκοβιτς, ήταν προσχεδιασμένη. Αποδεικνύεται από τον αριθμό των επιτιθέμενων που ξεπερνούσαν τους 10 και από το γεγονός ότι φορούσαν κράνη για να μην αναγνωριστούν. Ο Λάμπρος Σκόρδας, που έριξε την ευθύνη της επίθεσης σε «οπαδούς άλλης ομάδος», προσέθεσε ότι η αστυνομία ζήτησε από τους τραυματίες Σέρβους να αναγνωρίσουν τους επιτιθέμενους από φωτογραφίες. Εφόσον λοιπόν στα επεισόδια στην καφετέρια δεν τραβήχτηκαν φωτογραφίες, οι εικόνες θα πρέπει να είναι από προηγούμενες διαδηλώσεις ή επεισόδια.

Εγραψα όλα τα προηγούμενα για να δείξω ένα και μόνο πράγμα. Οτι για να καταλάβεις ένα συμβάν αυτό που χρειάζεται είναι το ρεπορτάζ. Οτι πίσω από τα επεισόδια μπορεί να κρύβεται παρελθόν χρόνων που ξεκίνησε την εποχή που ο Αρκάν ήταν ηγέτης των οργανωμένων του Αστέρα. Οτι ένα ματς που ξεκίνησε από την αντιπαλότητα των οπαδών του Ερυθρού Αστέρα με τον Μπάγεβιτς πιθανόν να καταλήξει σε σύγκρουση των οπαδών των δύο μεγαλύτερων ομάδων της Θεσσαλονίκης. Αντε να τα πεις όλα σε ένα δελτίο ειδήσεων ελληνικού καναλιού... Πιθανότατα με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη να έχει βάλει την κασέτα με το πόσο ευθύς και Πόντιος είναι και πόσο ντόμπροι άνθρωποι είναι οι Σαλονικιοί. Ορισμένα πράγματα είναι καλύτερο να γράφονται παρά να λέγονται. Τουλάχιστον μέχρι οι ντόμπροι Πόντιοι να περιοριστούν στον χώρο που τους ταιριάζει. Στα καφενεία.


Μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία. Οταν για έναν πιτσιρικά που έμενε στο επόμενο στενό έπρεπε να λέμε ψιθυριστά ότι είναι ορφανό και για έναν μάγειρα στα καράβια που είχε καρκίνο, ότι είχε το κακό σπυρί. Ηταν μια νοοτροπία θρησκόληπτη κατά βάση. Οπου όποια ατυχία ή δυστυχία χτύπαγε κάποιον είχε εκπορευθεί από τον Κύριο και τιμωρούσε κάποιο αμάρτημα του δυστυχή. Το Μαρικάκι απέναντι από το σπίτι μας ήταν «σημειωμένο» επειδή είχε γεννηθεί με καμπούρα και ο καθυστερημένος γιος του κυρ Γιάννη είχε γεννηθεί έτσι επειδή πήγαινε με πουτάνες και ο Θεός θέλησε να τον τιμωρήσει, μαζί με τη γυναίκα του. Από εκείνη την εποχή θυμάμαι τον κόσμο να μιλάει ψιθυριστά για κάθε αρρώστια σαν να ξόρκιζε ένα κακό που ευτυχώς πήγε σε κάποιον άλλο. Το να συνεχίζεται όμως η συνήθεια έπειτα από 50 χρόνια και όχι από καμιά θεία Μπήλιω, αλλά από δημοσιογράφους, ξεπερνάει κάθε φαντασία.

Ο λόγος που ο Κύρος Βασσάρας ζήτησε να εξαιρεθεί από τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ και πιθανόν κόστισε τη μέτρια απόδοσή του στο ματς του Εργοτέλη με τον Ολυμπιακό είναι η σοβαρή ασθένεια του πατέρα του. Σε κάθε πολιτισμένη χώρα του κόσμου το γεγονός θα είχε αναφερθεί ως έχει. Ο Κύρος ήταν προβληματισμένος και είχε δυσκολία να συγκεντρωθεί λόγω της ασθενείας του πατέρα του. Οχι όμως στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα ο Κύρος έπρεπε να έχει ένα ακατανόμαστο προσωπικό πρόβλημα που όποιος δημοσιογράφος το ανέφερε έπρεπε να πάει στο υπόγειο της κόλασης.

Το αποτέλεσμα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το αντίθετο από το προσδοκώμενο. Ο κόσμος αρχίζει να σκέφτεται τα πιο απίθανα πράγματα. Οτι κυνηγούν τον Βασσάρα για χρέη, ότι έχει εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη, ό,τι κατεβάζει η κούτρα καθενός εκτός του απλούστερου. Του προβλήματος υγείας ενός μέλους της οικογενείας του.
Τον ίδιο υπερπροστατευτισμό δείχνει ο ελληνικός Τύπος στην περίπτωση των πέντε διεθνών, χρήματα των οποίων καταχράστηκε διευθύντρια υποκαταστήματος τραπέζης. Η διευθύντρια, που είναι και κουμπάρα του ενός εκ των πέντε παικτών, είχε εξουσιοδότηση να επενδύει χρήματά τους που είχαν κατατεθεί στην τράπεζα. Μία των ημερών ο ένας παίκτης πήγε να τραβήξει εφτά χιλιάρικα που χρειαζόταν να βάλει για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο και ο ταμίας της τράπεζας του είπε ότι τέτοιο ποσόν δεν υπάρχει στον λογαριασμό του. Ο παίκτης που είχε μερικές εκατοντάδες χιλιάρικα στον λογαριασμό τρελάθηκε. Στο μεταξύ όμως η διευθύντρια και τα λεφτά των πέντε που κυμαινόντουσαν ανά παίκτη από 150 χιλιάρικα μέχρι μισό εκατομμύριο είχαν κάνει φτερά

Τα ονόματα των πέντε παικτών δεν γράφτηκαν. Και είναι αξιουθαύμαστη η διεστραμμένη λογική του ελληνικού Τύπου, που ο παίκτης που είναι θύμα της υπεξαίρεσης προστατεύεται με την απόκρυψη της ταυτότητάς του. Και αν η προσέγγιση σε τέτοια θέματα του ελληνικού Τύπου προερχόταν από μια βαθιά πίστη στο ιερό της προσωπικής ζωής του ανθρώπου, θα πήγαινε στο διάολο. Το εκνευριστικό είναι ότι αυτό που για τον ελληνικό Τύπο είναι ιερό, η προσωπική ζωή των ανθρώπων του ελληνικού αθλητισμού πάει περίπατο όταν ο αθλητής είναι ξένος.
Για τον ελληνικό Τύπο ο Γκασγκόιν και ο Μπεστ ήταν μεθύστακες και η Τζόουνς δεν θα κέρδιζε σε μαθητικούς αγώνες αν δεν είχε πάρει ένα καζάνι ντόπα. Ελάχιστοι όμως θα ήταν πρόθυμοι να γράψουν ότι ο Σχορτσιανίτης δεν περιορίζεται στο ένα ποτηράκι, ότι ο Τζόρτζεβιτς καπνίζει τα Marlboro κολλητά και ότι σε σχέση με τον αριθμό των αθλητών πρέπει να έχουμε τους περισσότερους που έχουν πιαστεί ντοπέ σε ολυμπιακά αγωνίσματα ή που την πούλεψαν για να μην πιαστούν.

Επίσης παρ' ότι οι περισσότεροι Ελληνες αθλητές αρνούνται κατηγορηματικά να κρίνουν άλλον Ελληνα αθλητή, δεν έχουν κανένα πρόβλημα όταν πρόκειται για ξένο. Την περασμένη Τρίτη ο Νίκος Γέμελος στο SuperSport είχε βγάλει τον Χρήστο Αρβανίτη, βοηθό του Βασίλιεφ στον Λεβαδειακό, για να μιλήσει για το ματς του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ. «Ο Ολυμπιακός πρέπει να χτυπήσει τη Ρεάλ στο κέντρο, αφού ο Ντιαρά και ο Γκάγκο δεν έχουν ποιότητα». Την ίδια στιγμή άσος ομάδας του κάμπου με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα μονολογούσε. «Γιατί να μην υπάρχει ένας αθλητικός εισαγγελέας; Θα είχε μπει στο στούντιο και θα είχε πει στον Γέμελο "Κύριε, συλλαμβάνεστε επειδή τον καλέσατε. Μετά θα έλεγε στον Αρβανίτη "Κύριε, ακολουθήστε με" και θα έδινε και οδηγία στον αστυφύλακα που τον συνόδευε "Να συλληφθεί και ο κύριος Κομπότης που του έδωσε δουλειά"».

Η υπομονή είναι αντίστροφη με τα χρόνια που ο παίκτης βρίσκεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Λίγο πριν άλλος διεθνής παίκτης ομάδας του κάμπου παρακολουθούσε μυστακοφόρο άσο της δεκαετίας του '80 να ρίχνει χάντρες από την κομπολόγα του και να λέει θέσφατα. «Αυτός εκεί πέρα έχει πρόβλημα να στρίψει», είπε ο παλιός άσος. Αναφερόταν στον Αλεσάντρο Νέστα... Ο άσος του κάμπου έπεσε στα γόνατα, ένωσε τα χέρια του και τα έτεινε στον ουρανό. «Θεέ μου, μη μου κάψεις την τηλεόραση με αυτά που λέει».

Αλλοι μιλάνε πολύ και άλλοι ελάχιστα. Πάντα οι δεύτεροι είναι αυτοί που θα έπρεπε να λένε κάτι περισσότερο. Για παράδειγμα ο Νικήτας Κακλαμάνης που προχθές επισκέφτηκε τον Κώστα Καραμανλή για να τον ενημερώσει για την πρόταση του Παναθηναϊκού σχετικά με τη χρηματοδότηση της ανέγερσης του γηπέδου στον Βοτανικό. Πολύ καλά έκανε ο δήμαρχος Αθηναίων, αλλά μήπως θα έπρεπε να ακολουθήσει άλλη σειρά στην ενημέρωση;

Γιατί ο Καραμανλής μένει στη Ραφήνα, αλλά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μένουν στον Δήμο Αθηναίων. Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες είναι αυτοί που θα πρέπει να πληρώσουν ή όχι για την ανέγερση του γηπέδου και εκτός αν η δημαρχία ανήκει στα απολυταρχικά πολιτεύματα έχουν δικαίωμα να ξέρουν ποια είναι η πρόταση του Παναθηναϊκού. Ο Νικήτας Κακλαμάνης φυσικά εξελέγη με την προεκλογική πλατφόρμα της υποχρέωσης ανέγερσης γηπέδου για τον Παναθηναϊκό, αλλά από τη στιγμή που η συμφωνία αλλάζει, έχει την υποχρέωση της ενημέρωσης των δημοτών.