Και στο τέλος κερδίζουν οι Ελληνες

Πάμε λοιπόν πάλι από την αρχή. Οταν ελληνικές ομάδες κερδίζουν τις σερβικές είναι ωραία. Οταν αυτές οι νίκες επιτυγχάνονται στον πόντο, πάνω στο νήμα, είναι ακόμα πιο ωραία. Οποτε αυτό συμβαίνει μέσα στη Σερβία, μιλάμε για σκέτη απόλαυση. Θα λένε από μέσα τους πια οι Σέρβοι, «με τίποτα δεν μπορούμε να τους κερδίσουμε αυτούς τους Ελληνες». Το φινάλε του αγώνα Παρτίζαν - Παναθηναϊκού βρήκε 6.000 Σέρβους μελαγχολικούς στη «Χάλα Πιονίρ». Στις καλές κηδείες μαζεύεται κόσμος πολύς.

Πάμε πάλι από την αρχή. Ο Παναθηναϊκός είναι η κατεξοχήν ομάδα που ξέρει να κερδίζει τα θρίλερ των τελευταίων δευτερολέπτων. Η προσωπικότητα και οι παραστάσεις των περπατημένων παικτών του κάνουν τη διαφορά, ειδικά όταν απέναντί του παρατάσσονται ομάδες νεανικές και άπειρες σαν τη χθεσινή Παρτίζαν. Η πρωταθλήτρια Σερβίας ισοφάρισε 13 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος, αλλά έκανε το λάθος να δώσει στον Παναθηναϊκό νέο προβάδισμα, στέλνοντας τον παγερό Διαμαντίδη στη γραμμή. Ο «Μίμης» έβαλε 2 στις 2, «ασάλιωτες», σαν να έκανε σουτάκια στο πατρικό του σπίτι στην Καστοριά. Οι Σέρβοι βρήκαν ελεύθερο σουτ στην τελευταία τους επίθεση, ωστόσο εκεί μέτρησε το άστρο των πρωταθλητών Ευρώπης και η βαριά τους φανέλα. Οταν ο Βελίτσκοβιτς σηκώθηκε αφρούρητος για το σουτ της νίκης δείλιασε. Αν στη θέση του ήταν κανένας Διαμαντίδης, η μπάλα θα πήγαινε συστημένη μέσα, όπως πήγε πριν από 2 χρόνια, στην ίδια πόλη, σε ένα άλλο γήπεδο λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, σε αγώνα πολλαπλάσιας σημασίας. Τη ρέντα την έχουν, συνήθως, οι ικανοί. Αυτοί που νιώθουν σίγουροι για τον εαυτό τους.

Πάμε πάλι από την αρχή. Η εμμονή του Ομπράντοβιτς σε σχήματα χωρίς σέντερ συχνά κοστίζει στον Παναθηναϊκό. Ομάδες που έχουν απειλή στο λεγόμενο «low post», μέσα στη ρακέτα δηλαδή, κάνουν τεράστια ζημιά στους «πράσινους». Ο απλώς αποτελεσματικός Πέκοβιτς θύμιζε χθες Τιμ Ντάνκαν. Πέτυχε 28 πόντους, ανάμεσά τους τα καλάθια που έφεραν το παιχνίδι στα ίσα, λίγο πριν από το φινάλε. «Ναι, αλλά εγώ κερδίζω. Και κερδίζω με τον δικό μου τρόπο, τη δική μου συνταγή», θα απαντήσει ο Ομπράντοβιτς. Οπότε, πάσα αντίρρησις παυσάτω. Τι αντίλογος να υπάρξει στον προπονητή των 6 Κυπέλλων Πρωταθλητριών;

Πάμε πάλι από την αρχή. Ο φετινός Αρης είναι μια ομάδα μεθοδική, σοβαρή, ψύχραιμη, αποφασιστική. Δεν παρασύρεται από τις αναποδιές μιας βραδιάς, ούτε ξεχνάει πού μπορεί να ποντάρει ανά πάσα στιγμή. Οταν έχει στο πλευρό του τον ασύγκριτο κόσμο του, λυγίζει αντιπάλους που δείχνουν έτοιμοι να «αλώσουν» το Αλεξάνδρειο. Οι αφελείς.

Αυτό που έπαθε η Μάλαγα στην πρεμιέρα, υπέστη και η Τσιμπόνα χθες. Δύο φορές προηγήθηκε με 9 πόντους, δύο φορές άφησε το αβαντάζ να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά της. Το σκορ του τελευταίου τριλέπτου ήταν 13-5, σωστότερα 13-2, αφού το γκολ-φάουλ του Ουόρεν στο φινάλε σημειώθηκε όταν το ματς είχε κριθεί. Τρία-μηδέν έγραψε πια το κοντέρ για τον θαρραλέο Αρη, με τρεις νίκες σε ισάριθμα θρίλερ. Tέτοιον απολογισμό δεν έχει ούτε η ΤΣΣΚΑ.