Η φάμπρικα του παραλόγου

Ο Πέτρος Κόκκαλης είπε, μεσοβδόμαδα στη Σούπερ Λίγκα, τη σωστή κουβέντα. Οι διαιτητές δεν γίνονται καλύτεροι με το να μη σφυρίζουν, για τιμωρία, δύο αγωνιστικές. Τρεις. Τέσσερις. Δεν τους βοηθά σε κάτι. Είναι προτιμότερο, εάν πρέπει να... συνετιστούν, να μπαίνουν (στο διάστημα της «ποινής») σε ματς Β' ή Γ' Εθνικής. Να παίζουν, πάντως.

Η εκτίμηση έσπασε ρεκόρ γρήγορης, πιο γρήγορη δεν γινόταν, επιβεβαίωσης. Πέμπτη ήταν η συνεδρίαση του Συνεταιρισμού, Σάββατο στο Παγκρήτιο ο (ερχόμενος από αποκλεισμό) διαιτητής έπεσε στα χειρότερα! Παρά ταύτα η φάμπρικα του παραλόγου, βδομάδα μπαίνει, βδομάδα βγαίνει, δουλεύει νύχτα-μέρα. Λάθεψες; Εξω. Λάθεψες και δεν σου 'δωσε κλήση ο παρατηρητής; Εξω, κι εσύ και ο παρατηρητής. Για να επανέλθεις... σαν τον Τεροβίτσα στην Κρήτη! Τους τρελαίνουν κι έπειτα αναρωτιούνται τι έχουν τα έρμα. Ξεκίνησαν να τους ορίζουν, Πέμπτη. Το 'καναν, Τετάρτη. Το 'φεραν, Τρίτη. Η διαιτητολογία βαστά επτά μέρες την εβδομάδα, around the clock. Ο Τεροβίτσας, στο Ηράκλειο, ήταν ένας καταφανώς (αν όχι τεταραγμένος, οπωσδήποτε) μη συγκεντρωμένος «παίκτης». Αλλού! Οσο... αλλού ήταν στο Μουντιάλ, εκείνη τη βραδιά Αυστραλία -Κροατία, ο Πολ. Εξηγούνται όλα.

Ο δικός μας πρόλαβε και αποχαιρέτησε το πανηγύρι των ζουρλών, προτού... τον χαιρετήσουν. Οπως και να 'χει, να μη χάνουμε το στίγμα, ζούμε στον τόπο όπου κανείς, ποτέ, για το παραμικρό (όχι χαρακίρι δεν κάνει από ευθιξία, ούτε το στοιχειώδες) δεν αναλαμβάνει προφανείς ευθύνες. Ολοι γαντζώνονται. Στον ρόλο, στο μικροφέουδο, στο μέλι. Η κυριακάτικη επιστολή Τεροβίτσα ανεξαρτήτως ελατηρίων, μόνο και μόνο επειδή ζούμε σ' αυτόν τον τόπο, ήλθε ως μήνυμα στην άλλη άκρη του γαντζώματος. Ευπρόσδεκτο.

Να 'ναι ο άνθρωπος καλά. Δεν τον έχω συναντήσει ποτέ. Διάφοροι στον χώρο με αξιόπιστη άποψη συμπίπτουν να μου λένε (ενώ, γενικώς, το να ακούσεις από αυτούς ευμενή λέξη για διαιτητή σπανίζει απερινόητα...) ότι αυτός είναι «εντάξει παιδί». Πλέον, μοιάζει μνημόσυνο. Αλλά δεν νοείται πάλι, στη ζούρλα του Σαββατοκύριακου, να βγάζεις έξω τον παράγοντα-άνθρωπο. Σημείωση που μας φέρνει στην τρέχουσα περίπτωση Βασσάρα.

Ο Βασσάρας είχε απόψε Σάλκε - Τσέλσι και ειδοποίησε απελθέτω. Είναι το τέλειο πειστήριο, να αποκρούσει ο Κύρος αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ, τι στ' αλήθεια περνά. Θα μαθευτεί, οσονούπω. Και τότε θα γίνουν αντιληπτά, κάμποσα. Συμβαίνει να το ξέρω, από προσωπική πείρα, το έργο. Από μια μετάδοση στη Σαλονίκη, μέσα δεκαετίας του '90, μόνο μερικές ώρες ύστερα από κηδεία. Νομίζεις ότι θα τα βγάλεις πέρα, αυτοϋπερεκτιμάσαι, δεν καταλαβαίνεις πώς την πατάς.

Ο Τεροβίτσας, μετά το Εργοτέλης - Πανιώνιος, δεν επικρίθηκε. Βιάσθηκε. Το θέμα, συνοπτικά, έκλεισε! Πάνω στην ανώμαλη ηδονή του βιασμού χάθηκε η ευκαιρία τα λάθη (αφού έγιναν που έγιναν...) να χρησιμεύσουν ως εκπαιδευτικό μάθημα για το κοινό. Να διδάξουν, οι υποτιθέμενοι γνώστες, πέντε πράγματα. Να ακούσει π.χ. ο κόσμος ότι το νούμερο ένα σημείο στο οποίο η FIFA δέχεται (έως επιτάσσει) χρήση βίντεο είναι σε σφάλματα ταυτοπροσωπίας. Παικτών και καρτών.

Να διαφωτιστούν οι ποδοσφαιρόφιλοι, και να το γνωρίζουν την επόμενη φορά, γιατί από τη μια δεν γίνεται να επαναληφθεί το παιγνίδι, από την άλλη όμως επιβάλλεται ο Κουμόρτζι (που γλίτωσε, στη σύγχυση, την αποβολή) να χρεωθεί τη δεύτερη κάρτα και να αποκλειστεί από το επόμενο παιχνίδι, με ταυτόχρονο σβήσιμο της κάρτας-φάντασμα από το παθητικό του Μπερτέ. Ενημερωμένοι φίλαθλοι είναι, πάντοτε, καλύτεροι φίλαθλοι.