Το αδίκημα της βλακείας

Η χριστιανική Εκκλησία τιμωρεί τους αμαρτήσαντες πιστούς με ταρίφες τιμωριών σε σχέση με το αδίκημα. Λες μια «Παναγία» και σου ρίχνει, ας πούμε, τριάντα «Πάτερ ημών» και νηστεία 30 ημερών με νερό και ψωμί. Λες «Ο Αγιος Φανούρης τον παίρνει» και υποθέτω ότι η τιμωρία είναι μικρότερη. Ελεγες «Το Αγιο Πνεύμα δεν είναι ομοούσιο τω Πατρί» και 10 ιεροξεταστές στριμώχνονταν ποιος θα σε ψήσει πρώτος στην πυρά σαν αιρετικό. Εκτός του τελευταίου –που κι εγώ νομίζω ότι αν ασχολείσαι με την ουσία από την οποία είναι φτιαγμένοι ο Πατήρ και το Αγιο Πνεύμα, πρέπει να είσαι από τους τύπους που δεν κοιμούνται επειδή ο Ευαγγελάτος είπε ότι υπάρχουν σκουπίδια στα στρώματα και καλά σου κάνουν που σε καίνε–, οι υπόλοιπες, πλην του ψησίματος, τιμωρίες τις χριστιανικής Εκκλησίας ήταν παιδευτικές. Να λες τα «Πάτερ ημών» και να τη βγάζεις με ψωμί σκεπτόμενος ότι με το που τελειώσει η τιμωρία δεν πρόκειται να το ξανακάνεις. Μια καλή μέθοδος για την Εκκλησία, αλλά άθλια, όπως αποδεικνύεται, για την ελληνική διαιτησία.

Η μέθοδος τιμωρίας των διαιτητών ορίζει ότι στην πρώτη γκέλα τρώνε πέντε αγωνιστικές και στη δεύτερη πηγαίνουν σπίτι τους. Πρώτον, οι πέντε αγωνιστικές αποχής τι νόημα έχουν; Να σκεφτούν τα κρίματά τους και να μετανοήσουν; Αν στην ΕΠΟ και τη Σούπερ Λίγκα υπάρχει τέτοια εντύπωση, πλανώνται πλάνην οικτράν. Ο διαιτητής θα επιστρέψει κάνοντας στην καλύτερη περίπτωση ακριβώς το ίδιο που έκανε πριν τιμωρηθεί. Στη χειρότερη, χεσμένος να σφυρίζει, έτσι που να μην ξανατιμωρηθεί. Το οποίο κατά κανόνα σημαίνει να σφυρίζει υπέρ του μεγάλου.

Το μεγαλύτερο, όμως, ερώτημα είναι γιατί τιμωρείται ένας διαιτητής. Για ανικανότητα; Τότε κακώς αρχικά επελέγη, εκτός του ότι δεν μπορεί οι μισοί διαιτητές που θα τελειώσουν το πρωτάθλημα εκτός πινάκων να είναι ανίκανοι. Για ντεφορμάρισμα; Τότε είναι κάτι προσωρινό και δεν υπάρχει λόγος να διαγραφούν. Για εσκεμμένα μειωμένη απόδοση; Κομμάτι χοντρό, μια και σημαίνει ότι κάποιον αδίκησαν και κάποιον ευνόησαν εσκεμμένα, που εκτός από αθλητικό είναι και ποινικό αδίκημα. Στην πραγματικότητα οι διαιτητές τιμωρούνται για έναν και μόνο λόγο. Για να ικανοποιούνται οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ. «Μπορεί αυτός να μας αδίκησε, αλλά δεν θα ξανασφυρίξει». Μια λογική αντεκδίκησης, ακόμα και σε εμφανείς περιπτώσεις αβλεψιών, όπως του Τεροβίτσα στη δεύτερη κάρτα του Κουμορτζί, που κάνει κάθε αξιοπρεπή διαιτητή να προτιμά να παραιτηθεί παρά να δεχθεί την ταπείνωση να τον «παραιτήσουν».

Η λύση στην ελληνική διαιτησία είναι να υπάρξουν διαιτητές που δεν θα είναι πρόθυμοι να τους χρησιμοποιούν σαν φτωχομπινεδάκους που κάνουν τα πάντα για να συνεχίσουν να σφυρίζουν. Από τη στιγμή που θα επιλέγονται αξιοπρεπείς άνθρωποι, το μόνο που θα πρέπει να γίνεται είναι να σφυρίζουν, να σταματούν μέχρι να ξεκουραστούν, αλλά να συνεχίζουν να σφυρίζουν ή η επιτροπή αξιολόγησης να ομολογεί ότι πήρε λάθος άνθρωπο και να διαγράφει τον διαιτητή. Ολα τα άλλα με τις τιμωρίες για το παραμικρό είναι για να σφυρίζουν οι διαιτητές φοβισμένα. Αν στην ΕΠΟ λένε ότι τα λάθη των διαιτητών είναι ανθρώπινα, αλλά είναι πρόθυμοι να καρατομήσουν ένα διαιτητή για το πιο απλό λάθος, είναι υποκριτές ή βλάκες. Και το μόνο για το οποίο δεν έχουν κατηγορηθεί οι κατάπτυστοι είναι το αδίκημα της βλακείας...


Το ματς της ΑΕΚ με τον Ηρακλή έχει μεγάλες ομοιότητες με το αντίστοιχο με τον Ιωνικό πριν από τρεις σεζόν. Με την εξέδρα σε οργασμική κατάσταση, να πηγαίνει στο γήπεδο για να δει τον Ιωνικό να κάνει τον χριστιανό και τους παίκτες της ΑΕΚ τα λιοντάρια, αλλά ο Νατσούρας δεν είχε καμία διάθεση να γυρίσει και το άλλο μάγουλο για να φάει το χαστούκι. Ο Ιωνικός κέρδισε 1-0, η ΑΕΚ πήγε στο UEFA, αλλά κανένας δεν έμοιαζε να νοιάζεται και πολύ. Ηταν η πρώτη χρονιά για τα πιτσιρίκια του Σάντος και καιρός υπήρχε άφθονος μπροστά τους. Μια αποτυχία την πρώτη χρονιά ήταν προβλεπόμενη, αλλά η συνέχεια προδιαγεγραμμένη. Υστερα από τα πέντε χρόνια που είχε ορίσει η διοίκηση του Ντέμη Νικολαΐδη ως περίοδο ανασυγκρότησης οι πιτσιρικάδες του Σάντος, ο Κουτρουμάνος, ο Κομβολίδης, ο Τσεβάς, ο Τόσκας και ο Μπούρμπος, θα σήκωναν την «κούπα» του πρωταθλητή. Για να τη σηκώσουν, να την ξανασηκώσουν και να την ξαναματασηκώσουν. Από τους πιτσιρικάδες της πρώτης σεζόν μόνο ο Μπούρμπος συνεχίζει να αγωνίζεται στην ΑΕΚ και αυτός ως λύση ανάγκης. Απολίθωμα μιας εποχής που ξεχάστηκε, όπως και πολλά άλλα...

Οπως για παράδειγμα ότι ο Φερνάντο Σάντος απολύθηκε επειδή η ΑΕΚ έπαιζε βαρετό ποδόσφαιρο και το ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε προαναγγείλει μια ομάδα με μέσο όρο κάτω των 21 ετών. Το «βαρετό ποδόσφαιρο» του Σάντος μετονομάστηκε σε «ποδόσφαιρο πρωταθλήματος» του Φερέρ, που η ομάδα που κυνηγάει τίτλο πρέπει να ξέρει να παίρνει αποτελέσματα χωρίς να χρειάζεται να αποδίδει. Η νεανική ομάδα του Νικολαΐδη έγινε ομάδα του Δέλλα, του Ζήκου, του Αρουαμπαρένα, του Λυμπερόπουλου και του Ριβάλντο. Ολοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές, αλλά με τα 30 καβαλημένα.

Οχι ότι νεαροί παίκτες δεν υπάρχουν, αλλά είναι τόσοι πολλοί που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα ποιοι είναι τα αυθεντικά και ποιοι τα δήθεν ταλέντα. Μόνο φέτος Μπαρμπούδης, Γκέντσογλου, Τόφας, Παυλής, Ντιούφ και Χρόνης αναφέρθηκαν κατά καιρούς ως ταλέντα που τράβηξαν το μάτι του Φερέρ, για να σταματήσουν να αναφέρονται όταν ένα νέο όνομα ακουγόταν. Και ενώ τα ρεκόρ έσπαζαν, ήρθε το τράκο του αγώνα με τον Ηρακλή για να φανούν μερικές αλήθειες.

Οι μεγάλες ομάδες κερδίζουν παίζοντας μεγάλο ποδόσφαιρο ή λιγότερο καλά επειδή η διαφορά τους από τις άλλες είναι τόσο μεγάλη που μπορούν να χαρίζουν απόδοση και να παραμένουν καλύτερες. Για να το κάνω πενηνταράκια, η Ρεάλ θα νικά το Αγερσανί ακόμα κι αν σέρνεται σε σχέση με την απόδοσή της σε ματς με την Μπαρτσελόνα. Οχι, όμως, αν σέρνεται σε σχέση με την απόδοση του Αγερσανίου. Εδώ κάπου το έχουμε παρεξηγήσει. Παίζει η ΑΕΚ με τη Βέροια, τη νικά χωρίς να αποδώσει και λέμε ότι απέκτησε την ικανότητα του πρωταθλητή να κερδίζει ακόμα και όταν δεν παίζει. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει.

Ο Ολυμπιακός, παραδείγματος χάριν, δεν μπορεί να μην έχει τη στόφα του πρωταθλητή, μια και έχει πάρει 11 πρωταθλήματα σε 12 χρόνια. Τους τρεις πόντους, όμως, με τον ΠΑΟΚ δεν τους έδωσε ούτε η στόφα ούτε η ούγια, αλλά το καραφλό κεφάλι του Ραούλ Μπράβο, που πηδάει ανάμεσα σε δύο παίκτες του ΠΑΟΚ για να αποκρούσει στο 90'. Αν ο ΠΑΟΚ είχε ισοφαρίσει, η στόφα θα είχε πάει περίπατο. Και όποιος πει ότι αυτή είναι η ικανότητα του πρωταθλητή, να υπάρχουν παίκτες που να σώζουν τους βαθμούς έστω και την τελευταία στιγμή, πού είχαν πάει οι μεγάλοι παίκτες στα ματς με τον Αρη και τον Εργοτέλη;

Απλώς ο Ολυμπιακός, με τους παίκτες να πρέπει να παίζουν σε κάθε ματς, παθαίνει λάστιχο μετά το 60'. Το έπαθε με τον Αρη, με τον Εργοτέλη και με τον ΠΑΟΚ και θα το παθαίνει όσο δεν αποκτούνται αναπληρωματικοί και συνεχίζει την πορεία στην Ευρώπη. Οπως και η ΑΕΚ θα κινδυνεύει να χάνει βαθμούς από κάθε ομάδα που κλείνεται και έχει δύο καλούς και γρήγορους παίκτες να παίζουν στη γραμμή. Διότι με τον Αρουαμπαρένα να παίζει σε κάθε ματς, τον Ράμος να δείχνει περισσότερο επιθετικός από αμυντικός πλάγιος και τον Ζήκο να μην μπορεί να δίνει συνέχεια βοήθειες στα πλάγια, μόνο νέοι παίκτες, όπως ο Παπασταθόπουλος, μπορούν να αντέξουν την ανάγκη να καλύπτουν τα φορ και να δίνουν βοήθειες και στο πλάι.

Η ΑΕΚ έχασε το ματς από τον Ηρακλή επειδή είχε γκίνια στην τελική προσπάθεια, αλλά η γκίνια είναι μια πολύ βολική δικαιολογία για να είναι ο μόνος λόγος. Χάνει τους βαθμούς –πρώτον– από τη νευρικότητα του Φερέρ, που τη μεταδίδει στους παίκτες. Υποτίθεται ότι ο Φερέρ λιώνει δύο ντιβιντιέρες την εβδομάδα μελετώντας τους μελλοντικούς αντιπάλους της ΑΕΚ. Εκανε, λοιπόν, την αλλαγή του Ενσαλίβα με τον Σέζαρ επειδή όταν είδε τον Ηρακλή στο γήπεδο κατάλαβε ότι δεν χρειάζεται δύο αμυντικά χαφ. Επειτα από όλη αυτή τη μελέτη τι περίμενε ο Φερέρ και δεν του βγήκε στο ματς; Τον Ηρακλή να ξεδιπλώνεται με πέντε επιθετικούς σαν τους Αδριανοπουλαίους; Με τον Νικολόπουλο μόνο επιθετικό παίζει ο Ηρακλής, με τον Νικολόπουλο έπαιξε. Ας πούμε, όμως, ότι την αλλαγή την επέβαλλε η ροή του ματς. Τι είχε γίνει στο 31ο λεπτό, που έγινε η αλλαγή; Ο Ηρακλής έχει προηγηθεί από γκέλα του Ράμος και η ΑΕΚ είχε ισοφαρίσει. Ο Λορένσο Σέρα Φερέρ θεωρούσε πριν από το ματς τέτοια τη διαφορά ανάμεσα σε ΑΕΚ και Ηρακλή, που αν δεν προηγείτο στο ημίωρο θα έπρεπε να κάνει αλλαγές; Θεωρούσε ότι η γκέλα του Ράμος χρεωνόταν σε κάποιο κόλπο του Γιοβάνοβιτς; Γκέλα ήταν και στις υπόλοιπες περιπτώσεις που απειλήθηκε η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο, μια και η απειλή ήρθε από τον άξονα, τομέα επιτήρησης των αμυντικών χαφ.

Το ότι η ΑΕΚ θα έπρεπε να συγκεντρωθεί περισσότερο είναι αδύνατον να λέγεται. Καμία ομάδα δεν μπορεί να έχει απόλυτη συγκέντρωση σε 50 παιχνίδια τη σεζόν. Το μόνο που χρειάζεται η ΑΕΚ είναι ρεαλισμός. Είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, με έναν καλό προπονητή –που έχει, όμως, να φάει πολύ ψωμί μέχρι να ξεπεράσει τα ρεκόρ του Μπάγεβιτς– και με τους δύο καλύτερους της παίκτες, τον Ριβάλντο και τον Λυμπερόπουλο, να παίζουν ατυχώς περίπου στην ίδια θέση.