Η απόδραση του Χουάντε Ράμος

Τις προάλλες είχα κάνει μια σύγκριση ανάμεσα στην απόφαση του Χουάντε Ράμος να φύγει από τη Σεβίλλη και να πάει στην Τότεναμ και την (κάποτε) εγκατάλειψη της Καλλιθέας από τον «Αναστό», που προτίμησε τα Γιάννενα. Γέμισε το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr) με mail που μου επισήμαναν ότι ο allenatore έφυγε από τη νοικοκυρεμένη Καλλιθέα για τον καταχρεωμένο ΠΑΣ του Μάνθου Κολέμπα κάνοντας μια κορυφαία πράξη αγάπης, ενώ ο Ράμος πήγε στο Λονδίνο για 8 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο! Η ορθότατη παρατήρηση δείχνει ότι κάπου υπάρχει μια διαφορά. Μόνο που η ιστορία του Ράμος δημιουργεί πιο πολλά ερωτήματα.


Οι λογικές ερωτήσεις που μπορεί να γίνουν στην ιστορία είναι ποιος είναι αυτός ο Χουάντε Ράμος κι αν δικαιολογούν τα χρήματα την απόφασή του. Για να τα πάρουμε με τη σειρά...

Θέμα

Ο Ισπανός κόουτς είναι 53 ετών, δηλαδή στην καλύτερη για προπονητή ηλικία. Δεν είναι 40άρης, ώστε να πει κάποιος ότι στερείται εμπειριών, και δεν είναι και 45άρης, για να τον χαρακτηρίσει κάποιος βιαστικό ή επιπόλαιο. Πρόκειται για ένα σοφό, ώριμο και σοβαρό επαγγελματία με σχεδόν εικοσαετή πείρα στους πάγκους. Την απόφασή του τη ζύγισε. Το θέμα είναι γιατί την πήρε.

Χιαστοί

Ως ποδοσφαιριστής ο Ράμος δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Επαιζε αμυντικό χαφ και η διαδρομή του (Ελτσε, Αλσογιάνο, Ελντένσε, Ντένια και Αλικάντε) δείχνει ότι δεν τράβηξε το μάτι κανενός. Δεν πρόλαβε, άλλωστε, μια και στα 28 του εξαιτίας μιας διπλής αποτυχημένης επέμβασης στον πρόσθιο χιαστό αποσύρθηκε. Ως παίκτης δεν γνώρισε δόξα και καταξίωση, κάτι που σημαίνει ότι δεν εθίστηκε και στην κοσμοπολίτικη ζωή, όπως συμβαίνει με τους σούπερ σταρ. Ενας τέτοιος τύπος δεν νομίζω ότι είχε ποτέ του όνειρο ή καψούρα να κατακτήσει το αγγλικό πρωτάθλημα. Αν ως παίκτης τα είχε καταφέρει, θα 'λεγα άλλα πράγματα.

Ράγιο

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι (όπως συμβαίνει συχνά στον κόσμο του ποδοσφαίρου) όποιος δεν καταξιώνεται ως ποδοσφαιριστής «τρελαίνεται» να μπει στο star system, ειδικά αν του κάτσει και πείσει τον κόσμο ότι έχει γίνει μεγάλος προπονητής. Προς επιβεβαίωση της συγκεκριμένης θεωρίας υπάρχει η περίπτωση του Μουρίνιο, που και τρελάθηκε και τρέλανε κόσμο, όμως το background του Ράμος άλλα λέει. Ο Ράμος πριν φτάσει στη Σεβίλλη δούλεψε στις μικρές κατηγορίες με ομάδες όπως η Αλσογιανό, η Λεβάντε και η Λογκρονιές, έφτασε νωρίς στο τιμ του Γιόχαν Κρόιφ αναλαμβάνοντας τη β' ομάδα της Μπαρτσελόνα, «έχτισε» το όνομά του πετυχαίνοντας προπονητικούς θριάμβους με τη Ράγιο Βαγεκάνο, με την οποία έπαιξε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ ξεκινώντας από χαμηλά και πριν πάει στη Σεβίλλη είχε σπάσει και τα μούτρα του, κάνοντας άσχημα περάσματα ως απόλυτο αφεντικό από ομάδες όπως η Μαγιόρκα, η Εσπανιόλ και η Μάλαγα. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι ο τύπος δεν ψάχνει ευκαιρίες: τα 'χει γνωρίσει όλα κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη! Το ίδιο καλά τον ήξεραν και οι άλλοι. Ακόμα κι εκείνοι που τον εκτιμούσαν και υπενθύμιζαν τα κατορθώματά του (προαγωγές, σερί από νίκες που θα ζήλευαν και η Ρέαλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα, καλό ποδόσφαιρο κ.λπ.) θεωρούσαν ότι είναι ένας μικρός δικτάτορας που μόνο οι απογοητευμένοι μπορούσαν να ανεχθούν!

Μόντσι

Είναι μυστήριο πώς ένας τέτοιος τύπος βρέθηκε στη Σεβίλλη, που δεν έψαχνε για ένα απόλυτο αφεντικό, αλλά για έναν ταλαντούχο κόουτς. Οπως και να 'χει, για τον Ράμος η Σεβίλλη, στην οποία βρέθηκε το καλοκαίρι του 2005 έπειτα από ένα εξάμηνο ανεργίας, δεν ήταν ούτε προορισμός, ούτε καταφύγιο, ούτε νέα αρχή. Ηταν μια ομάδα στην οποία ο 50χρονος τότε προπονητής κατάλαβε την αξία της οργάνωσης. Κυρίως εκτίμησε το ότι τον επέλεξαν. Εκεί κουμάντο για τη στελέχωση κάνει ο πολυτάλαντος τεχνικός διευθυντής Χουάν Μόντσι και υπεύθυνος για το ταμείο είναι ο πρόεδρος Χοσέ Μαρία ντελ Νίδο: ο Ράμος διαπίστωσε ότι με λιγότερες αρμοδιότητες μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα. Στην τριετία η ομάδα του βελτιώθηκε εντυπωσιακά και κέρδισε πολλά. Το περασμένο καλοκαίρι έμοιαζε ικανή να κερδίσει ακόμα και τίτλους που κάποτε δεν μπορούσε να ονειρευτεί, όπως το Τσάμπιονς Λιγκ και το ισπανικό πρωτάθλημα.

Καλοκαίρι

Δεν αναφέρω τυχαία το περασμένο καλοκαίρι. Τότε η Τότεναμ του χτύπησε την πόρτα για πρώτη φορά. Τότε του έγινε η τεράστια πρόταση των 8 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο, τότε ο κόουτς δελεάστηκε. Και τότε απάντησε «όχι». Οχι διότι τα χρήματα δεν τον ενδιαφέρουν, αλλά επειδή πρόταξε την επαγγελματική του σιγουριά από την αβεβαιότητα της αγγλικής περιπέτειας. Ενας 53χρονος προπονητής που βλέπει την ομάδα του έτοιμη για όλα δεν την εγκαταλείπει: οι περιπέτειες είναι για τους τυχοδιώκτες και τους τζόβενους.

Τότεναμ

Η επιλογή του να πάει τελικά στο Λονδίνο θα ήταν εντελώς ανεξήγητη (με δεδομένο ότι η Τότεναμ πάει στην Πρέμιερ απ' το κακό στο χειρότερο), αν δεν υπήρχε στο ενδιάμεσο ο θάνατος του Αντόνιο Πουέρτα. Αυτό το γεγονός είναι ένα κομβικό σημείο –κυρίως για τις συζητήσεις που προκάλεσε. Στα μάτια μου είναι το μόνο που δικαιολογεί την απόφαση του Ισπανού: ο Ράμος βρέθηκε μπλεγμένος σε μια ιστορία, της οποίας τις ενοχλητικές λεπτομέρειες δεν έμαθε ακριβώς, όπως δεν τις μάθαμε κι εμείς. Η ιστορία του Πουέρτα έκλεισε γρήγορα, αλλά οι πληγές που άφησε στην αξιοπιστία της Σεβίλλης παραμένουν ορθάνοιχτες. Ο Ράμος ή κάτι έμαθε και αηδίασε ή κάτι δεν του εξήγησαν και τον έπνιξαν οι απορίες. Το σίγουρο είναι ότι εδώ και αρκετό καιρό έπαψε να λειτουργεί όπως τον ξέραμε: η συνακόλουθη του θανάτου του ποδοσφαιριστή πτώση της απόδοσης της ισπανικής ομάδας μπορεί και να εξηγείται από το στρες του προπονητή της. Ο Ράμος δεν επέλεξε την Τότεναμ, θα 'λεγα ότι δραπέτευσε από τη Σεβίλλη.

Αυθαίρετα

Μπορεί ο συλλογισμός μου να βασίζεται σε αυθαίρετα συμπεράσματα –δεν το αποκλείω. Αλλά το καταραμένο μοντέρνο ποδόσφαιρο με αναγκάζει να σκέφτομαι έτσι….

Παρά την εγγραφή

Ο φίλος αναγνώστης Σωτήρης Χατζής μού στέλνει την αλληλογραφία του με την Ticket Club ως απόδειξη των προβλημάτων που υπάρχουν στο σύστημα πώλησης εισιτηρίων του ΠΑΟ. Ο αναγνώστης, που ζει αρκετά στο εξωτερικό, ισχυρίζεται ότι, παρά την εγγραφή του στην Ticket Club, δεν μπορεί να αγοράσει εισιτήρια!

«Επειτα από περιπέτειες (fax που χάθηκε και εν συνεχεία βρέθηκε) κατάφερα να γραφτώ στην Ticket Club (αφού βέβαια έχασα την ευκαιρία να δω το ματς με τον ΠΑΟΚ λόγω της καθυστέρησης). Εκτοτε το μόνο ματς στο οποίο μπορούσα να παρευρεθώ ήταν το ματς με τον Ατρόμητο και ακόμα κι αν είχα πάει, δεν ξέρω πόσους πόντους θα είχα κερδίσει. Αμφιβάλλω, όμως, ότι θα είχα κερδίσει 7 πόντους, που χρειάζεται να 'χει όποιος θέλει να αγοράσει εισιτήρια για τα προσεχή ματς με ΑΕΚ, Ξάνθη και ΟΦΗ. Το ότι δεν έχω τους 7 πόντους οφείλεται στο ότι βρίσκομαι συχνά στο εξωτερικό και βέβαια δεν ευθύνεται η Ticket Club γι' αυτό. Το ότι δεν βλέπω πώς θα μπορέσω να τους αποκτήσω, όμως, είναι ένα θέμα που θα πρέπει να σας απασχολήσει. Και αυτό επειδή το μόνο ματς για το οποίο δικαιούμαι να αγοράσω εισιτήριο είναι με τη Λοκομοτιβ, που όμως διεξάγεται μεσοβδόμαδα (μέρες κατά τις οποίες απουσιάζω). Αρα πότε και ποιο ματς πρωταθλήματος θα μπορέσω να δω; Το συμπέρασμα είναι πως ακόμα και μέλη της Ticket Club δεν μπορούν να αγοράσουν εισιτήρια για κανένα από τα τρία προσεχή ματς πρωταθλήματος. Ευχαριστώ».

Η απάντηση της Ticket Club:

«Κε Χαντζή,
Οι πόντοι στους οποίους αναφέρεστε είναι το λεγόμενο "σύστημα επιβράβευσης", το οποίο πριμοδοτεί κάθε αγώνα με κάποιους πόντους. Για παράδειγμα, ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ έδινε 2 πόντους, με την ΑΕΚ δίνει 1 πόντο, ενώ οι αγώνες με Ξάνθη και ΟΦΗ δίνουν από 4 κ.λπ. Την πρώτη εβδομάδα της προπώλησης έχουν προτεραιότητα όσοι έχουν τους απαιτούμενους πόντους (οι οποίοι ανακοινώνονται κάθε φορά). Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι απαιτούμενοι πόντοι είναι 7. Αυτό ισχύει μέχρι τις 4 Νοεμβρίου. Από την επόμενη ημέρα (5 Νοεμβρίου) μπορούν να αγοράζουν όλοι οι φίλαθλοι, ανεξαρτήτως πόντων. Κατά συνέπεια, μπορείτε να αγοράσετε κι εσείς, που δεν έχετε τους ανάλογους πόντους, από τη Δευτέρα, που δεν θα υπάρχει περιορισμός(…). Ευχαριστούμε».

Ο φίλος αναγνώστης απλώς διερωτάται γιατί η δική του διάθεση να αγοράσει εισιτήρια τώρα δεν επιβραβεύεται και τον αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετωπίσουν όποιους για εισιτήρια θα ενδιαφερθούν την τελευταία στιγμή…