Καλύτερα διακοπές στη Σιβηρία

Με τη μορφή «φάιναλ 8», συμμετοχή δηλαδή 8 ομάδων και ανάδειξη του νικητή μέσα από νοκ άουτ αγώνες στα πρότυπα του ισπανικού «Κυπέλλου του Βασιλιά», αποφάσισε η πάνσοφη παρεούλα της Βαρκελώνης να διοργανώσει το φετινό ULEB Cup.

Πριν προχωρήσει σε ανακοινώσεις, ρώτησε και έμαθε για το ποιόν των ελληνικών ομάδων που συμμετέχουν στη διοργάνωση. Μόλις βεβαιώθηκε ότι Πανιώνιος και Πανελλήνιος δεν έχουν χούλιγκαν, προχώρησε στην εφαρμογή του σχεδίου. Φαντάζεστε να μετείχαν στη διοργάνωση με ισχυρές ομάδες, λ.χ., ο Αρης και ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ; Από τώρα θα έδιναν ραντεβού οι στρατοί τους για τον Απρίλιο, στα χαρακώματα του άμοιρου Τουρίνου. Οι «αρειανοί» ξέρουν και τα κατατόπια, από εκείνον τον τελικό του '92 με την Εφές Πίλσεν.

Πικρό χιούμορ κάνω, όπως αντιλαμβάνεστε. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η Ελλάδα είναι ένα από τα τελευταία οχυρά του χουλιγκανισμού στην Ευρώπη. Οταν καταφέρνουμε να ελέγξουμε τους βαρβάρους μας σε βαθμό ικανοποιητικό για τα ελληνικά δεδομένα, συγχαίρουμε αλλήλους και περηφανευόμαστε για τα «μαθήματα πολιτισμού» που δίνουμε στους κουτόφραγκους.

Οσοι βρέθηκαν πέρυσι στον τελικό του ULEB Cup στο Σαρλερουά, καταλαβαίνουν τι εννοώ. Μισή σπίθα θα έφτανε για να μετατρέψει τη βραδιά σε νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Ευτυχώς, επικράτησε αυτοσυγκράτηση της ύστατης στιγμής μετά τις απελπισμένες εκκλήσεις παραγόντων του Αρη («μην ασχημονείτε, δεν θα μας βάλουν του χρόνου στην Ευρωλίγκα») και τις πυροσβεστικές κινήσεις των ευτυχώς όχι λίγων ψύχραιμων.

Από την επόμενη μέρα άρχισε το τροπάριο της αυταπάτης και της αυθυποβολής. Υπέροχος λαός, μαθήματα πολιτισμού, διαφήμιση της Ελλάδας και τα τοιαύτα. Αλήθεια, τι θυμάται ο νυν υφυπουργός Αθλητισμού από εκείνο το ταξίδι;

Η ιδέα της ULEB για «φάιναλ 8» αντί μεμονωμένου τελικού δεν είναι κακή, αλλά θα δοκιμαστεί στην πράξη. Πώς θα μοιραστούν τα «μαγικά χαρτάκια» σε εκδρομείς από 6 ή 7 ή 8 διαφορετικές χώρες; Πώς θα συνυπάρξουν στις κερκίδες συμπατριώτες τσακωμένοι από κούνια; Τι θα κάνουν μετά το πρώτο βράδυ οι οπαδοί των ηττημένων ομάδων και τι θα απογίνουν τα εισιτήριά τους;

Αν μη τι άλλο, το Τορίνο έχει γήπεδο μεγαλύτερο από τη βελγική βερσιόν του «τάφου του Ινδού», όπου έγιναν οι προηγούμενοι τελικοί. Αν ακούσετε κάποιον να ισχυρίζεται ότι του λείπει το υπναλέο και ακατάλληλο από κάθε άποψη Σαρλερουά, να ξέρετε ότι είτε ψεύδεται είτε έχει πρόσβαση στα κουτάλα με τα ζουμιά. Οι Βέλγοι αγόρασαν το δικαίωμα να διοργανώσουν 4 συνεχείς τελικούς έναντι αδρότατης αποζημίωσης. Μπροστά στο χρώμα του ευρώ οι δραχμοκυνηγοί «τεχνοκράτες» μεγαλοσχήμονες της ULEB δεν λογαριάζουν τίποτε απολύτως. Ούτε καν τη σωματική ακεραιότητα των φιλάθλων, των αθλητών, των παραγόντων, των δημοσιογράφων.

Το ULEB Cup θα ξεκινήσει με την επετειακού χαρακτήρα αναμέτρηση ανάμεσα στη Ρίγα και την Ακαντέμικ, ομάδες που κάποτε βρέθηκαν αντιμέτωπες σε δύο τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1958-59), την εποχή της κυριαρχίας των Ανατολικοευρωπαίων. Αν γνώριζαν οι πιονιέροι εκείνης της εποχής σε ποια χέρια θα περνούσε η διοργάνωση λίγο πριν πενηνταρίσει, θα μάζευαν τα μπογαλάκια τους και θα έφευγαν για διακοπές στη Σιβηρία...