H ασύμμετρη οφειλή του Θοδωρή

Οταν οι άνθρωποι της Wind ζήτησαν από κοινό και δημοσιογράφους ερωτήσεις «ανάκρισης» στους Θοδωρή Παπαλουκά, Δημήτρη Διαμαντίδη, δεν χρειάστηκε να σκεφτώ ούτε ένα δευτερόλεπτο. Ρώτησα αμφότερους, διαδικτυακά αλλά χωρίς περιστροφές, το ίδιο πράγμα που είχα ρωτήσει σε αντίστοιχη συνέντευξη τον Μιχάλη Κακιούζη: «Θα παίξετε με την Εθνική ομάδα στο Προολυμπιακό τουρνουά;».

Η απάντηση ήταν, περίπου, αυτή που περίμενα. Ο Διαμαντίδης είπε ένα σταράτο «ναι», χωρίς ενδοιασμούς: «Φυσικά και θα παίξω. Δεν τέθηκε ποτέ θέμα για το αντίθετο». Ο Παπαλουκάς τα μάσησε και πέταξε την μπάλα στις κερκίδες: «Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι και σκέφτομαι μόνο την ΤΣΣΚΑ. Το καλοκαίρι θα δούμε». Πιο κάτω, όμως, μίλησε ως ενεργό μέλος της Εθνικής, αν όχι ως ηγετική της φυσιογνωμία: «Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει για το Ευρωμπάσκετ που πέρασε. Αυτή τη στιγμή το πιο σημαντικό μέλημα είναι η εικόνα της Εθνικής στο Προολυμπιακό. Εκεί πρέπει όλα να πάνε καλά. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό πρέπει να κοιτάξουμε τώρα και όχι το παρελθόν».

Και πώς θα πάνε όλα καλά, βρε Θοδωρή, αν προτιμήσουν τις διακοπές βασικά της στελέχη; Δεν είμαστε δα Σερβία, να κατεβάζουμε αξιόμαχη ομάδα με τα δεύτερα και τα τρίτα. Η ομάδα τούς χρειάζεται όλους το καλοκαίρι. Ετοιμοπόλεμους, στο μέτρο του δυνατού. Κανένας δεν πρόκειται να ζητήσει υπερπροσπάθεια ή εξηγήσεις από αθλητή ταλαιπωρημένο από τις κακουχίες του χειμώνα.

Θέλω να πιστεύω ότι θα παίξουν, τελικά, άπαντες. Αλλοι με προθυμία, άλλοι γκρινιάζοντας. Από την «παλιά» φουρνιά δεν είναι πια πολλοί εκείνοι που χρειάζονται την Εθνική ομάδα ως όχημα καριέρας. Οι νεώτεροι θα πετάξουν και τη σκούφια τους, αν βρουν μια ευκαιρία. Εθνική, όμως, δεν σημαίνει Βασιλόπουλος, Μπουρούσης και Πελεκάνος. Σημαίνει Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης, Ζήσης, Παπαδόπουλος, Φώτσης, Κακιούζης, Ντικούδης, Τσαρτσαρής. Στο DNA της ομάδας είναι καταγεγραμμένα τα κύτταρα των αθλητών που έφεραν τις μεγάλες διακρίσεις της διετίας 2005-06.

Ο κυνικός της παρέας θα πει ότι η Εθνική χρωστάει πολλά σε αυτούς τους αστέρες, οπότε οφείλει να τους δώσει ρεπό όποτε εκείνοι το χρειάζονται. Διαβάζεται και ανάποδα, όμως, η συνεπαγωγή. Πολλά οφείλουν και οι ίδιοι οι παίκτες στην Εθνική ομάδα. Τις μετοχές και τις αποδοχές των περισσότερων τις εκτόξευσαν στα ύψη τα κατορθώματα του Βελιγραδίου και της Ιαπωνίας. Οχι η συλλογική τους καριέρα. Ετσι δεν είναι, φίλτατοι Μιχάλη, Δήμο, Κώστα, Δημήτρη, Βασίλη, Αντώνη, Σοφοκλή;

Ο Θοδωρής είναι ο μοναδικός που σφράγισε με την προσωπική παρουσία του την Ευρωλίγκα των τελευταίων ετών και ένας από τους λίγους που παρουσίασαν μετά το 2004 συλλογική καριέρα ανάλογη ή ανώτερη της Εθνικής. Και αυτός, όμως, κέρδισε μόνιμη θέση στις καρδιές των φιλάθλων (Ελλήνων και ξένων) με τα θαύματα της «Μπεογκράντσκα Αρένα» και της Σαϊτάμα. Η ΤΣΣΚΑ τον έπνιξε σε πακτωλό δολαρίων, αλλά η Εθνική τον έσπρωξε στην αγκάλη γενναιόδωρων χορηγών όπως η Wind και η Eurobank. Ασύμμετρη οφειλή!

Toν περιμένουμε, λοιπόν, ντυμένο στα μπλέ το καλοκαίρι. Δεν θα είναι ο πρώτος που θα συνδυάσει σύζυγο και αίσθημα...