Κοιτάζω και ξανακοιτάζω τα αποτελέσματα της πρεμιέρας της Ευρωλίγκας, φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα όσων αγώνων παρακολούθησα (και τα ρεπορτάζ των συναδέλφων για τους υπόλοιπους) και δυσκολεύομαι να βγάλω άκρη. Φαίνεται ότι έχουμε μπροστά μας μια χρονιά με πολλές εκπλήξεις, μια και οι περισσότερες ομάδες κινδυνεύουν να μείνουν μετεξεταστέες στο... μάθημα της χημείας.
Ποιος περίμενε τέτοια χάλια από την ενισχυμένη Μακάμπι; Ποιος φανταζόταν τόσο αγκομαχητό από τον πασπαλισμένο με αστερόσκονη Παναθηναϊκό; Ποιος πίστευε ότι μπορούσε η Τάου να βρεθεί 21 πόντους πίσω από τον αναδομημένο Ολυμπιακό;
«Πρεμιέρα», θα μου πείτε. Καμία ομάδα δεν είναι έτοιμη Οκτώβριο μήνα. Ωστόσο, οι περισσότερες μπήκαν στον χορό με τα καλά τους ρούχα. Χωρίς κενά στη σύνθεσή τους, χωρίς σοβαρά ερωτήματα, αλλά και με 5-6 αναμετρήσεις ισχυρών εθνικών πρωταθλημάτων στο ζωνάρι τους. Μην κοιτάτε που εδώ έχουμε ομάδες όπως το Αιγάλεω, την Ολυμπιάδα ή τον Κολοσσό. Στην Ισπανία, κάθε αγώνας είναι «πόλεμος». Στην Ιταλία το ίδιο, αν και σε κάπως χαμηλότερο επίπεδο. Στην Αδριατική Λίγκα, κανένας δεν αστειεύεται. Και πάει λέγοντας.
Η μόνη μηχανή που μου φάνηκε καλοκουρδισμένη σε στροφές που φέρνουν ζαλάδα ήταν αυτή της ΤΣΣΚΑ. Με εντυπωσίασε επίσης η οικοδέσποινα του επόμενου φάιναλ φορ, Ρεάλ, η οποία έπαιξε 25 λεπτά ολοκληρωτικού μπάσκετ στην Κωνσταντινούπολη και άντεξε στην αντεπίθεση της Ούλκερ, μολονότι ταξίδεψε δίχως τον Ρέγιες και έχασε νωρίς τον Μπούλοκ. Οι υπόλοιπες ισπανικές ομάδες, όμως, συμπτωματικά όλες φιλοξενούμενες, γύρισαν στην Ιβηρική στραπατσαρισμένες.
Η Σιένα θα είναι ένα υπολογίσιμο αουτσάιντερ, αν και είναι δύσκολο να κριθεί από τον εντός έδρας αγώνα με τη φτωχή Ολύμπια. Ούτε όμως η Βίρτους γέμισε το μάτι, ούτε η Μιλάνο. «Βαριές» φανέλες, «λάιτ» κληρονόμοι.
Οι τουρκικές ομάδες ξεκίνησαν με ήττες και δεν πείθουν ότι μπορούν να κάνουν ένα βήμα πιο πέρα. Το Βελιγράδι και το Ζάγκρεμπ θα είναι και φέτος σκληροτράχηλες έδρες, ικανές να κουβαλήσουν την Παρτίζαν και την Τσιμπόνα έως την επόμενη φάση.
Οσο για τη Μακάμπι, το υλικό της είναι πλούσιο, παρά την απώλεια του πολύτιμου Μπούρσταϊν. Ισως, όμως, χρειαζόταν έναν προπονητή πιο περπατημένο από τον «ρούκι» Οντεντ Κάτας για να κηρύξει αντεπίθεση αξιώσεων. Προχθές, κινδύνευσε να χάσει στο Τελ Αβίβ από την αινιγματική Λεμάν, η οποία την Πέμπτη υποδέχεται τον Αρη.
Με όλα αυτά θέλω να πω ότι οι ελληνικές ομάδες, που έδειξαν ότι ξέρουν να νικούν, έχουν μπροστά τους μια καλή ευκαιρία να βάλουν τα θεμέλια πρόκρισης στον επόμενο γύρο και να προχωρήσουν με βήμα ταχύ. Ο Παναθηναϊκός νομίζω ότι θα παλέψει με τη Ρεάλ για την πρωτιά του Ομίλου του, την ώρα που ο Ολυμπιακός, που έχει μαζί του την ΤΣΣΚΑ, θα κοιτάξει τουλάχιστον να βγει «καλύτερος δεύτερος», με πυξίδα το περσινό του πάθημα. Ο Αρης, τέλος, ήταν ο μεγάλος κερδισμένος της πρεμιέρας. Δεν θα νικήσουν πολλοί από τους μικρομεσαίους του Β' Ομίλου τη Μάλαγα. Τέτοιες νίκες μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όταν γίνει η σούμα της πρώτης φάσης.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
