Οι οιωνοί γνέφουν στον Μπάγεβιτς (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Το 1-2-1, για αρχή, είναι ακριβές ισοζύγιο. Μία νίκη, δύο ισοπαλίες, μία ήττα. Οτι απ' τα τέσσερα ματς τα τρία ήταν εκτός έδρας, αυτό κάνει το ισοζύγιο να φαίνεται επιτυχημένο. Τέσσερα ματς, συνυπολογίζουμε, με ισάριθμους αντίπαλους ζεστούς (και όχι σνομπ) στο ν' αποκομίσουν κάτι. Δεν ήταν, για τα ημέτερα χρώματα, μια κακή πρεμιέρα ομίλων Κυπέλλου UEFA...
Την έκαναν ακόμα πιο καλή οι «τρίτοι» των ελληνικών γκρουπ. Η κοινή λογική είναι ότι όσο περισσότερες ισοπαλίες συμβαίνουν στα πέριξ τόσο το καλύτερο για μας. Κρατιέται ο πήχυς της πρόκρισης στα νοκ άουτ χαμηλά. Τρία απ' τα τέσσερα «άλλα» παιγνίδια (στα γκρουπ του Παναθηναϊκού, της Λάρισας, της ΑΕΚ) έληξαν δίχως νικητή. Και ποιος είν' ο μεγαλύτερος, μεταξύ των πέντε ελληνικών συλλόγων, κερδισμένος της 1ης αγωνιστικής;

Εκείνος... που δεν έπαιξε! Ο Αρης. Η νύχτα, με τον Μπάγεβιτς στο Βελιγράδι και τον Περσία στο Μπόλτον, ήταν σαν να του γνέφουν τα σημάδια. Κάτι θέλουν να του(ς) πουν. Η in extremis ανατροπή στο «Μαρακανά» λύτρωσε τον Αρη απ' το ν' αρπάξει «εκτός προγράμματος» ο Ερυθρός Αστέρας έναν πόντο ή και τρεις. Ο Ερυθρός Αστέρας που, ανάμεσα στο 2-2 και στο 2-3, επιπλέον είχε αποβολή... πριν από την επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη. Στο δε «Ρίμποκ», η Σπόρτινγκ Μπράγκα αφαίρεσε δύο βαθμούς απ' τη Μπόλτον. Πότε; Στο 87'.

Είναι οιωνοί. Εχω την πεποίθηση πως ο Ντούσκο δεν θα τους αφήσει... να πέσουν κάτω. Εστιάζουμε με τέτοια προσήλωση στ' αποτελέσματα διότι οι κρύες νύχτες Πέμπτης σε γκρουπ Κυπέλλου UEFA δεν προσφέρονται για να υπηρετεί κανείς την τέχνη του ποδοσφαίρου. Και ο Αρης είναι ο ένας απ' τους τρεις, μεταξύ των πέντε πρεσβευτών της χώρας, που ο ρόλος του στα γκρουπ έχει να κάνει με το μάζεμα των βαθμών.

Οι ρόλοι δείχνουν, γενικώς, ξεκάθαροι. Υπάρχουν οι συλλέκτες βαθμών. Υπάρχουν και οι συλλέκτες εμπειριών. Ο Παναθηναϊκός π.χ., όπως και ο Αρης, ανήκει στο επίπεδο να συλλέγει βαθμούς. Για κλαμπ που μπήκε στην κλήρωση με την 4η καλύτερη «ατομική βαθμολογία» ανάμεσα στα 40 που συμμετέχουν, ο καταρτισμός του γκρουπ δεν ήλθε αναλογικά γενναιόδωρος όσο θ' ανέμενε κανείς, για το «τριφύλλι». Το ραντεβού σε δύο εβδομάδες με την (ποιοτική) Κοπεγχάγη στο «Πάρκεν» θα 'ναι, ενδεχομένως, όλη η πρόκριση!

Συλλέκτες εμπειριών είναι, οπωσδήποτε, η Λάρισα και ο Πανιώνιος. Είναι και (με αρκετά Ελληνόπουλα στις ενδεκάδες τους) το εννοούν. Κάποια απ' αυτά τα Ελληνόπουλα είναι τυχερά ν' αποθηκεύουν παρεμφερείς παραστάσεις και με την Εθνική Ελπίδων. Κάποια άλλα είναι... εκτός ορίου ηλικίας για να 'χουν και αυτή την εναλλακτική. Ολα μαζί, πάντως, δείχνουν την επιθυμία να χαρούν την περιπλάνηση. Παίζουν, ιδρώνουν, μαθαίνουν, καμιά φορά χαζεύουν κιόλας γύρω γύρω. Στο τέλος της ημέρας δεν έχουν για κάτι (και σε κανέναν) να δώσουν ρέστα.

Μένει ν' αποσαφηνιστεί ο ρόλος της ΑΕΚ. Τι, ακριβώς, παριστάνει φέτος στο Κύπελλο UEFA. Οσα πάνε κι όσα έρθουν; Είναι ευθύ και έντιμο, διότι άλλα ακούνε στις pre game συνεντεύξεις, να το ξέρουν οι φίλοι της. Στο Ζάλτσμπουργκ η εικόνα ήταν (στην πιο επιεική εκδοχή) ενοχλητική. Στη Σουηδία, τώρα, το λιγότερο... εξοργιστική. Ενα πρώτο ημίχρονο που δεν μπορείς να γράψεις για «άθλιο ποδόσφαιρο», διότι δεν ήταν καν (έστω, κάκιστο) ποδόσφαιρο. Ηταν μη-ποδόσφαιρο. Πολύ κακό, άναρχο και ανισόρροπο ήταν το δεύτερο ημίχρονο. Αλλά, τουλάχιστον, έμοιαζε κάτι πιο κοντινό σε ό,τι συνήθως εννοούμε όταν λέμε ποδόσφαιρο!

Επιστρέφοντας απ' την Αυστρία, ο βουλευτής του Συνασπισμού Γρηγόρης Ψαριανός μού έλεγε πως ένιωθε (με ό,τι είχε δει) «σαν να μ' έδερνες αλύπητα όλη νύχτα». Κι ο πρόεδρος της ΠΑΕ, Ντέμης Νικολαΐδης, «καλά πήγαμε, καλά επιστρέψαμε, ωραία περάσαμε, το μόνο που δεν κάναμε ήταν να πάμε κάπου να δούμε ποδόσφαιρο». Κάπου... αλλού, δηλαδή.

Επιστρέφοντας χθες απ' το Γκέτεμποργκ το μοναδικό καλό υποθέτω πως ήταν ότι δεν είχαν (πολύν) χρόνο να σκεφτούν ή να νιώσουν οτιδήποτε. Σήμερα έχουν πάλι πτήση. Για τη Χρυσούπολη.