Δώσ' τους στεγνά, έναν έναν... (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Aραγε, πίσω από τις λέξεις που φωτογραφίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, ποιοι είναι αυτοί που σκεφτόταν ο Θόδωρος Ζαγοράκης όταν έγραφε το χθεσινό μανιφέστο;Πόσοι και ποιοι είναι αυτοί που γνωρίζουμε ότι ανήκουν στη συνομοταξία του «προστάτη» ή του απλού «στηρίγματος», όπως αναφέρει ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ;

Από τη μία, όχι μόνο εμείς, αλλά και πολλοί άλλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν υπήρχε διέξοδος και ο Ζαγοράκης παίζει το τελευταίο χαρτί του για να εισπράξει όσα προνόμια προσφέρονται απλόχερα σε άλλες ομάδες με τις ευλογίες της πολιτείας. Από την άλλη, είναι ίσως το πιο ισχυρό χαρτί, που θα έπρεπε να το έχει χρησιμοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό.

Από ένα σημείο και ύστερα όσες επαφές έκανε, κυρίως με πολιτικά πρόσωπα, έμοιαζαν με «γκαλά» για αριστοκράτες, με σκοπό να κάνουν εξάσκηση στο savoir vivre. Κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Δεν υπήρχε ουσία. Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο. Ολοι τού υποσχέθηκαν ισονομία, όλοι οι πολιτικοί τον διαβεβαίωσαν ότι θα λάβει τα… δέοντα, αλλά τελικά τζίφος. Μιλούσαν για μια ρύθμιση που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει σε ποιον βαθμό διευκολύνει. Οι «ειδικοί», δε, συμφωνούν ότι πρόκειται για παγίδα.

Και τώρα βγαίνουμε στους δρόμους. Ισως όχι κυριολεκτικά, αλλά μάλλον κάπου εκεί οδηγούν τα πράγματα. Στο στόχαστρο των ΠΑΟΚτσήδων, κυβερνητικοί παράγοντες. Από τον πρωθυπουργό μέχρι τους βουλευτές της Θεσσαλονίκης. Κάποτε ένας υπουργός είχε απαγορεύσει να αναρτώνται πανό στα γήπεδα με πολιτικά συνθήματα. Το θυμάστε; Οι αστυνομικοί έκαναν έλεγχο στις πόρτες και οι πιο… πολιτικοποιημένοι ασκούσαν λογοκρισία δικτατορικού καθεστώτος.
Τώρα ποιος θα τολμήσει να κόψει ένα πανό, ένα σύνθημα; Κακό του κεφαλιού του θα κάνει. Θα ενδυναμώσει το πολιτικό πνεύμα των οπαδών που επί ενενήντα λεπτά θα «λούζουν» τους πολιτευτές «προστάτες». Θα τα κάνουν χειρότερα από ό,τι είναι και από μόνοι τους θα απαξιωθούν σε μεγαλύτερο βαθμό. Δηλαδή, οι Μαυρογιαλούροι θα εισπράξουν αυτό που τους αξίζει.

Για όσα έχουν κάνει μέχρι σήμερα. Κυρίως για τους νόμους που έπρεπε να εφαρμόσουν και δεν το έκαναν ποτέ. Δεν έκαναν ποτέ ένα ξεκίνημα. Και ήρθε μια στιγμή που αποφάσισαν να το κάνουν, όχι στον απόλυτο βαθμό, αλλά συγκεκαλυμμένα. Να εφαρμόσουν κάτι σαν νόμο. Αλλά δεν τους βγαίνει. Το προγραμμάτισαν με προχειρότητα και τους πήραν χαμπάρι, γιατί δεν έχουν να κάνουν πλέον με χαϊβάνια.