Μήπως να βγουν στους δρόμους; (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Ο πιο δυνατός Ζαγοράκης είναι αυτός που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του κόσμου. Ο πιο ισχυρός ΠΑΟΚ είναι αυτός που ο Ζαγοράκης θα καταφέρει να του προσφέρει ασπίδα προστασίας, να τον κάνει αυτόνομο και ανεξάρτητο.

Ιδέες και σκέψεις μακρινές. Τόσο μακρινές όσο και τα μεγαλεπήβολα σχέδια, τα επιχειρηματικά πλάνα για την επόμενη πενταετία εν μέσω «σκοτεινών» ρυθμίσεων για χρέη εκατομμυρίων ευρώ, γεμάτες εμπόδια ακόμα και για έναν ισχυρό παράγοντα που θα καλύψει με τις οικονομίες του τα μεγάλα ανοίγματα που ταλαιπωρούν τον ΠΑΟΚ.

Η σημερινή διοίκηση πορεύεται σε ένα μονοπάτι που, έτσι κι αλλιώς, από την αρχή φαινόταν δύσβατο. Ενδεχομένως να μην είχε προβλεφθεί το μέγεθος των προβλημάτων. Επίσης, πέρα από τον ενθουσιασμό για τον Ζαγοράκη, πέρα από την αισιοδοξία ότι… δεν μπορεί να συμβεί τίποτε χειρότερο τώρα που ανέλαβε ο Θόδωρος, κανείς δεν μέτρησε την πραγματική δυναμική της νέας διοίκησης.

Γιατί, αν τελικά είναι τόσο μεγάλη, αν τελικά περισσεύει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ίσως αυτά τα πρόσωπα της διοίκησης αδικούν τους εαυτούς τους. Εχουν καταφέρει κάτι που πολλά χρόνια είχε να συμβεί: η συσπείρωση γύρω από την ομάδα αποτελεί μοναδικό φαινόμενο, αν και η αγωνιστική εικόνα είναι μάλλον απογοητευτική.

Αν υποθέσουμε ότι θα πρέπει σύντομα να διεκδικήσουν όσα υποστηρίζουν ότι δεν τους παρέχει η πολιτεία, νέες συναντήσεις με τους πολιτικούς της Θεσσαλονίκης δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Μάλλον θα πρέπει να «εξαργυρώσουν» τη συσπείρωση και την πίστη του κόσμου στις δυνάμεις τους για να φανεί ότι αντιδρούν.

Ναι, να φτάσουν στα άκρα. Να προχωρήσουν με κινητοποιήσεις ουσίας που θα ξεφύγουν από το ευγενές πλαίσιο των συζητήσεων με όλους όσοι έχουν εκμεταλλευτεί και εξακολουθούν να εκμεταλλεύονται τη δεξαμενή που λέγεται «φίλαθλοι του ΠΑΟΚ».

Ετσι όπως πηγαίνει το πράγμα, και στους δρόμους θα χρειαστεί να βγουν και πορείες θα χρειαστεί να κάνουν, εκτός κι αν λανσάρουν ένα διαφορετικό μοντέλο επιθετικής πολιτικής για να απαξιώσουν όσους στήριξαν και τώρα έχουν γυρίσει την πλάτη, σφυρίζοντας αδιάφορα. Πολλοί από αυτούς, αν όχι όλοι, χτυπούσαν τον Ζαγοράκη στην πλάτη και του έλεγαν «εγώ είμαι εδώ, μπες εσύ μπροστά και όλα θα γίνουν».