Κάτι σπουδαίο γεννιέται (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Οι θέσεις των δημοσιογραφικών στο «Μπερναμπέου» είναι τόσο ψηλά, που έτσι κι αλλιώς το ματς το παρακολουθείς με δέος. Αυτό το παιχνίδι όμως ήταν τέτοιο που φαντάζομαι ότι θα αισθανόμουν δέος ακόμα και αν το έβλεπα στη μικρή μαυρόασπρη τηλεόραση στο εξοχικό μου. Δέος για το ποδόσφαιρο που παίχτηκε. Κι επειδή ένα ματς για να είναι καταπληκτικό και χορταστικό χρειάζονται δύο ομάδες, χθες στο «Μπερναμπέου» υπήρξαν δύο τέτοιες. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος για τον οποίο αξίζει ένα μπράβο στον Ολυμπιακό. Δεν είναι όμως ο μοναδικός, υπάρχουν και άλλοι. Αξίζει μπράβο για τη φυσική κατάστασή του, για την ποιότητα ορισμένων ποδοσφαιριστών του, για το πάθος όλων ανεξαιρέτως, για το συγκλονιστικό ματς του αρχηγού του, για τη συμπεριφορά των οπαδών του, για το κοουτσάρισμα του προπονητή του. Πάνω απ' όλα, όμως, αξίζει ένα μπράβο στον Ολυμπιακό, γιατί μετά το τέλος του ματς έκανε όχι μόνο τους Ελληνες δημοσιογράφους, αλλά και τους Ισπανούς να αναρωτιόμαστε αν αυτό το ματς θα το είχε χάσει παίζοντάς το ολόκληρο 11 εναντίον 11. Αυτή και μόνο η απορία είναι το μεγαλύτερο κέρδος της χθεσινής εμφάνισης του Ολυμπιακού; Μάλλον όχι. Το κέρδος είναι η συμπεριφορά όλων μετά το 3-2. Η είσοδος του Νούνιες στη θέση του Λεντέσμα. Η ευκαιρία του Αργεντινού στην κεφαλιά από τη μικρή περιοχή. Η δεύτερη πολύ μεγάλη ευκαιρία στο γυριστό του Κοβάσεβιτς στο 92'. Αυτή που έκανε 60.000 οπαδούς της Ρεάλ να φωνάζουν όλοι μαζί μετά τη λήξη του ματς «Ικερ, Ικερ». Αυτοί ανέδειξαν mvp του ματς τον Κασίγιας διά βοής, εμείς δεν χρειάζεται να έχουμε διαφορετική άποψη.

Στο «Μπερναμπέου» φάνηκε ξεκάθαρα ένα πράγμα. Οτι ο φετινός Ολυμπιακός είναι φτιαγμένος για να δυσκολεύει τη Ρεάλ Μαδρίτης στην έδρα της. Αρα είναι μάλλον φτιαγμένος για σπουδαία πράγματα.